Στη γενέτειρα της Δημοκρατίας ξέρουμε καλά ότι αυτή δεν θα είναι τέλεια ή δεδομένη. Ούτε η αρχαία Αθήνα, άλλωστε, είχε ανοσία στον λαϊκισμό και τη δημαγωγία.
Ενώ, σήμερα, τα 50 χρόνια από την αποκατάστασή της στη σύγχρονη Ελλάδα μάς ωθούν να αναστοχαστούμε την ποιότητα και το περιεχόμενό της στις μέρες μας. Τις επιτυχίες και τις αποτυχίες. Τις ευκαιρίες, αλλά και τις απειλές που καραδοκούν εναντίον της. Συμμετέχοντας στον προβληματισμό και την παγκόσμια ανησυχία για την ανθεκτικότητα του «χειρότερου πολιτεύματος με εξαίρεση όλα τα άλλα», κατά τον Τσόρτσιλ. Σ’ ένα περιβάλλον, μάλιστα, τοπικών εντάσεων και διεθνών συγκρούσεων. Οικονομικών μεταβολών και γεωπολιτικών ανακατατάξεων.
Επιπλέον, εκτός από την πατρότητα της Δημοκρατίας, η χώρα μου διεκδικεί τα πρωτεία και στην απόρριψη των άκρων. Γιατί είναι πρόσφατη η υπερδεκαετής οικονομική και κοινωνική κρίση που βίωσε. Μία περιπέτεια η οποία, τροφοδοτώντας το ψέμα, τα απατηλά συνθήματα και τις εύκολες υποσχέσεις, επικράτησε στην πολιτική σκηνή. Για να συγκρουστεί, στο τέλος, με την πραγματικότητα και να ηττηθεί από τις δυνάμεις της αλήθειας, της συνέπειας και της προόδου.
Ευτυχώς, παρά τις πληγές που άφησε, εκείνη η ολέθρια σύμπραξη των αριστερών και δεξιών λαϊκιστών αποτελεί παρελθόν στον τόπο μας. Η εμπειρία της, ωστόσο, θεωρώ ότι ήδη μας θωρακίζει απέναντι σε ανάλογες Σειρήνες που ηχούν τώρα σε αρκετά κράτη.
Άλλωστε, ο τρόπος δράσης των εχθρών της ομαλότητας είναι διαχρονικά ο ίδιος: προτάσσουν απλοϊκές λύσεις απέναντι σε σύνθετα, υπαρκτά προβλήματα. Καλλιεργούν τη μισαλλοδοξία, με αξιακές προβολές σε τεχνητά δίπολα μέσα στις κοινωνίες.
Αποδίδουν, επίσης, τεράστιες ικανότητες σε τάχα χαρισματικούς ηγέτες. Ενώ, όλο και συχνότερα, επιχειρούν να αλώσουν τη φιλελεύθερη δημοκρατία επικαλούμενοι και διαστρεβλώνοντας τα ίδια τα θεσμικά της αντίβαρα. Έτσι, οι μόνες που εναλλάσσονται στο πέρασμα του χρόνου είναι οι αφορμές γύρω από τις οποίες συσπειρώνονται, κάθε φορά, οι εχθροί των δημοκρατικών κεκτημένων. Και, πράγματι, στην εποχή μας αυτές είναι πολλές.
Το πρώτο, λοιπόν, βήμα είναι να αναγνωρίσουμε όσα εύλογα απασχολούν τους πολίτες: την αύξηση του κόστους ζωής και την ενεργειακή αστάθεια. Το μεταναστευτικό, την κλιματική κρίση και το δημογραφικό. Αλλά και προκλήσεις ήδη ορατές, όπως η τεχνολογική έκρηξη. Η κυριαρχία των social media και η Τεχνητή Νοημοσύνη. Προκλήσεις των καιρών μας που πλέον διασταυρώνονται με ιστορικές αγωνίες των λαών, με πρώτες τη διατήρηση της ανεξαρτησίας και της εθνικής ταυτότητας εν μέσω διεθνών ανακατατάξεων.
Πρόκειται, συνεπώς, για ένα νέο μίγμα από ζητούμενα στα οποία η Δημοκρατία καλείται να δώσει νέες απαντήσεις. Γιατί στο επίκεντρο όλων βρίσκεται, τελικά, ο μεγάλος της αντίπαλος: η ανισότητα.
Δεύτερο βήμα αποτελεί, νομίζω, η αποκατάσταση του πεδίου όπου θα διεξάγεται ο διάλογος για όλα τα παραπάνω. Και αυτό δεν μπορεί να είναι άλλο από το πεδίο της αλήθειας και της εσωτερικής σταθερότητας.
Πανό για τις επικείμενες εκλογές έξω από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις Βρυξέλλες (Απρίλιος 2024). Όπως σημειώνει ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, η ανάδειξη ακραίων λαϊκιστικών δυνάμεων επιβάλλει ένα συγκεκριμένο τρίπτυχο αντίδρασης από τις φιλελεύθερες δημοκρατίες: αναγνώριση των προβλημάτων - αποκατάσταση του πεδίου για τον δημόσιο διάλογο - αποτελεσματικότητα.
Μακριά από κενά συνθήματα που δημιουργούν εντυπώσεις. Και με πειστικά επιχειρήματα, τα οποία θα κάνουν την κοινωνία συμμέτοχο στην αντιμετώπιση των προβλημάτων. Ώστε να ακολουθήσει η τρίτη και καθοριστική επιλογή: το αποτέλεσμα! Η χειροπιαστή απόδειξη, δηλαδή, ότι μόνο οι φιλελεύθερες πολιτικές και όχι οι αυταρχικές μπορούν να διαχειριστούν τις κρίσεις. Χωρίς διακηρύξεις ή αφορισμούς. Αλλά με πράξεις και με την προωθητική δύναμη της διαρκούς ανανέωσης.
Είναι ο δρόμος που ακολουθεί, εδώ και μία πενταετία, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, οικοδομώντας σχέσεις εμπιστοσύνης με τους πολίτες. Δίνοντας βάρος στην ανάπτυξη που μειώνει δραστικά την ανεργία και μετουσιώνει τη συλλογική πρόοδο σε ατομική ευημερία. Προστατεύοντας ταυτόχρονα τα εθνικά και ευρωπαϊκά σύνορα από τις εισβολές τις οποίες εξακολουθούν να οργανώνουν οι διακινητές μεταναστών.
Θωρακίζοντας την εθνική άμυνα με σύγχρονα μέσα ως προβολή ειρηνικής ισχύος. Και απλώνοντας τη διπλωματική εμβέλεια της χώρας στον παγκόσμιο χάρτη. Μία πολύπλευρη προσέγγιση, που συνοψίζεται στον τίτλο του πατριωτισμού της ευθύνης και του εκσυγχρονισμού της δημιουργίας.
Η Ελλάδα του 2024 αλλάζει! Παρά τις δυσκολίες, στηρίζει το εισόδημα και τους ευάλωτους. Βελτιώνει τη δημόσια υγεία και εκπαίδευση. Ενώ ανοίγεται στην καινοτομία και ψηφιοποιεί το κράτος. Όλα αυτά όχι χωρίς καθυστερήσεις ή λάθη.
Όμως, με επιμονή, σχέδιο και συνέπεια στην εφαρμογή ενός προγράμματος που έχει σφραγίσει η λαϊκή έγκριση. Ώστε, όπως έχουμε δεσμευθεί, το 2027 η πατρίδα μας να προσεγγίζει την καθημερινότητα των πιο προηγμένων ευρωπαϊκών χωρών. Ενώνοντας, τέλος, την κοινωνία και εδραιώνοντας την ελπίδα στις νέες γενιές για μία καλύτερη ζωή.
Και αυτή είναι η δική μας έμπρακτη συνεισφορά στη μάχη της σύγχρονης Δημοκρατίας απέναντι στους πολυποίκιλους εχθρούς της.
* Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι Πρωθυπουργός της Ελλάδας