Ο Αναστάσιος Καλλιτσάντσης διένυσε σχεδόν όλη τη 40χρονη επιχειρηματική του διαδρομή μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Ξεκίνησαν μαζί με τον αδελφό του, Δημήτρη Καλλιτσάντση, ως φοιτητές να δουλεύουν στα εργοτάξια της Ελληνικής Τεχνοδομικής και αθόρυβα αλλά μεθοδικά έφτασαν να γίνουν συνιδιοκτήτες της. Το ίδιο έκαναν κι όταν συγχώνευσαν την Ελληνική Τεχνοδομική με την ΤΕΒ και την Άκτωρ, δημιουργώντας τον μεγαλύτερο κατασκευαστικό όμιλο της χώρας, την ΕΛΛΑΚΤΩΡ.
Δώδεκα χρόνια στο Διοικητικό Συμβούλιο του Συνδέσμου Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών (ΣΕΒ), ο Αναστάσιος Καλλιτσάντσης έχτισε μεταξύ των ομολόγων του τη φήμη του επιχειρηματία που συμβίβαζε τα αντικρουόμενα συμφέροντα. Γι’ αυτό κι όταν το καλοκαίρι του 2018, στα 65 του, ο «ήσυχος» Καλλιτσάντσης ανακοίνωσε δημόσια την πρόθεσή του να ανατρέψει την κυριαρχία Μπόμπολα - Κούτρα στην ΕΛΛΑΚΤΩΡ και να κάνει πραγματικότητα το πρώτο proxy fight στα χρονικά των ελληνικών εισηγμένων, πολλοί εξεπλάγησαν και έσπευσαν να χαρακτηρίσουν την κίνηση των αδελφών Καλλιτσάντση «αποστολή αυτοκτονίας».
Σήμερα, λίγους μήνες μετά την ιστορική για την εταιρεία γενική συνέλευση, από την οποία οι αδελφοί Καλλιτσάντση βγήκαν νικητές, ο Αναστάσιος Καλλιτσάντσης μιλά για την «ανταρσία» του Change4Ellaktor, το μέλλον της ΕΛΛΑΚΤΩΡ, αλλά και τις προοπτικές του κλάδου των υποδομών.
Το Change4Ellaktor ταρακούνησε την ελληνική επιχειρηματική σκηνή. Όχι μόνο γιατί για πρώτη φορά είδαμε τη «δημοκρατία των μετόχων» να ανατρέπει την παραδοσιακή οικογενειακή εταιρική διοίκηση, αλλά κι επειδή είδαμε μία τέτοια κίνηση από έναν κατά τα άλλα «φιλήσυχο» επιχειρηματία και μεγαλομέτοχο. Πώς εξηγείτε την επιτυχία αυτής της ανατροπής;
Αντιλαμβάνομαι γιατί η κίνηση αυτή εξέπληξε πολλούς, αλλά κατά τη γνώμη μου δεν θα έπρεπε. Οι εποχές που οι εταιρείες ήταν υπόλογες μόνο στους μεγαλομετόχους τους έχουν παρέλθει. Τη στιγμή που εισάγεις την εταιρεία σου σε μια χρηματιστηριακή αγορά, ακόμα κι αν διατηρείς τη διοίκηση, δεν σου ανήκει πλέον.
Αυτό το θεμελιώδες σφάλμα κάνουν οι Έλληνες επιχειρηματίες. Πιστεύουν πως, όταν η εταιρεία τους γίνεται εισηγμένη, αποκτούν απλά πρόσβαση σε ξένα χρήματα. Δεν αντιλαμβάνονται ότι την ίδια στιγμή καλούνται να λογοδοτήσουν για κάθε ευρώ, για κάθε απόφαση και πως αν η διοίκησή τους δεν συμμορφώνεται με τη σύγχρονη εταιρική διακυβέρνηση, μπορούν να καταλήξουν απλά φιλοξενούμενοι στην ίδια τους την εταιρεία, όπως έδειξε το Change4Ellaktor ή, ακόμα χειρότερα, υπόλογοι έναντι της δικαιοσύνης, όπως απέδειξε η περίπτωση της Folli Follie.
Η κίνηση αυτή όμως και η επιτυχής για εσάς έκβαση της γενικής συνέλευσης, δημιούργησε και μεγάλες προσδοκίες για την επόμενη ημέρα στην ΕΛΛΑΚΤΩΡ. Ποια είναι αυτή η επόμενη μέρα και πόσο αισιόδοξος είστε για το μέλλον του Ομίλου;
Η ΕΛΛΑΚΤΩΡ είχε οδηγηθεί σε ένα δρόμο χωρίς επιστροφή εξαιτίας απαρχαιωμένων διοικητικών αντιλήψεων, που μαστίζουν ακόμα και σήμερα αρκετές μεγάλες ελληνικές εταιρείες, ως απόρροια του οικογενειακού επιχειρηματικού μοντέλου που επικράτησε στη χώρα τις προηγούμενες δεκαετίες. Η πραγματικότητα ήταν πως η εταιρεία είχε βρεθεί όμηρος ενός διοικητικού αδιεξόδου που την οδηγούσε σε διαρκή απώλεια αξίας, παρότι ρεαλιστικά η ΕΛΛΑΚΤΩΡ και οι δραστηριότητές της είχαν όλες τις προϋποθέσεις για να αναπτύσσονται και να ηγούνται των κλάδων στους οποίους έχουν παρουσία.
Αυτή η συνειδητοποίηση εκ μέρους μας, δηλαδή ότι η εταιρεία απαξιώνεται χωρίς πραγματικά να φταίει η ίδια, ήταν που κατέστησε το Change4Ellaktor τη μοναδική διαθέσιμη επιλογή, όσο ρηξικέλευθη κι αν ήταν σαν κίνηση κι όσο μεγάλο προσωπικό ρίσκο κι αν ενείχε. Άρα η επικράτηση στη γενική συνέλευση, παρότι εξαιρετική επιτυχία και μεγάλη ανατροπή, δεν ήταν παρά μόνο η αρχή. Αυτό που πετύχαμε τότε ήταν μόνο να πάρουμε το τιμόνι στα χέρια μας.
Το πραγματικό στοίχημα είναι να επιστρέψει η ΕΛΛΑΚΤΩΡ στην κερδοφορία και γι’ αυτό δουλεύουμε κάθε ώρα, κάθε ημέρας, από τη γενική συνέλευση και μετά. Είναι ένα τεράστιο εγχείρημα, το οποίο όμως πιστεύω ακράδαντα πως είναι εφικτό, γιατί η ΕΛΛΑΚΤΩΡ έχει όλα τα εχέγγυα για να επιστρέψει στη θέση που της αξίζει. Ενδυναμώνοντας την ομιλική λειτουργία, ακολουθώντας μια στρατηγική που εστιάζει στην πραγματική αξία κι όχι απλά στον τζίρο, και εφαρμόζοντας σύγχρονες δομές και διαδικασίες, η ΕΛΛΑΚΤΩΡ δεν έχει πραγματικά εμπόδια στον δρόμο προς την ανάκαμψη.
Είναι, όμως, και το περιβάλλον μέσα στο οποίο δραστηριοποιείται η ΕΛΛΑΚΤΩΡ που καθορίζει την επιτυχία της προσπάθειάς σας. Έχει η Ελλάδα πραγματικές προοπτικές ανάπτυξης στον τομέα των υποδομών;
Η Ελλάδα θα έχει πραγματικές προοπτικές ανάπτυξης των υποδομών αν, όπως και η ΕΛΛΑΚΤΩΡ, αρχίσει να σκέφτεται και να λειτουργεί διαφορετικά. Αν η ελληνική πολιτεία υπόσχεται στους πολίτες της και στους κατασκευαστικούς ομίλους έργα τα οποία έχει μεν ανάγκη, αλλά δεν έχει την παραμικρή οικονομική ικανότητα να προκηρύξει, τότε όχι, δεν υπάρχει προοπτική.
Αν, όμως, οι κυβερνήσεις αφήσουν την αγορά να προτείνει, να σχεδιάσει, να χρηματοδοτήσει, να κατασκευάσει και να λειτουργήσει έργα υποδομών, τότε οι δυνατότητες είναι αμέτρητες. Είναι καθαρά θέματα πολιτικής βούλησης και λογικής. Το μοντέλο των συμβάσεων παραχώρησης, των Συμπράξεων Δημοσίου -Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) και τόσες άλλες εναλλακτικές μπορούν να διασφαλίσουν και ότι η χώρα θα αποκτήσει τις υποδομές που χρειάζεται και ότι ο κατασκευαστικός κλάδος θα δουλέψει ξανά και πως η οικονομία θα αναπτυχθεί. Δεν προσαρμόζεται το μέλλον σε εμάς, εμείς οφείλουμε να προσαρμοστούμε στο μέλλον.