του Μιχαήλ Γελαντάλι

Σταθεροποιητικές τάσεις και διαθέσεις επικρατούν στις κυριότερες αγορές. Ένας ρυθμός που βολεύει και το ελληνικό χρηματιστήριο, ειδικότερα όμως όσους ενεργούν στην ευρύτερη μικρομεσαία κατηγορία.

Παράμετρος ικανή να οδηγήσει σε ανατροπές (είτε προς τη μια είτε προς την άλλη κατεύθυνση) θεωρείται σύμφωνα με αρκετούς αναλυτές το ”εκλογικό χαρτί”.

Μας προκάλεσε ιδιαίτερη εντύπωση η… αιφνίδια αξιολόγηση της JP Morgan όσον αφορά στη ΔΕΗ και τη συσχέτιση της τιμής-στόχου με το πιθανό εκλογικό αποτέλεσμα.

Το ενδιαφέρον είναι πως ο ξένος επενδυτικός οίκος (ας μην ξεχνάμε την εμπλοκή του στο θέμα των ομολόγων) ”διπλώνει” την τιμή-στόχο για τη ΔΕΗ. Όχι για μία οποιαδήποτε μετοχή εταιρίας αποτίμησης μερικών εκατομμυρίων ευρώ, αλλά της Επιχείρησης Ηλεκτρισμού, θέτοντας τον πήχη από τα 15,8 ευρώ στα… 30 ευρώ.

Η κίνηση αυτή του επενδυτικού οίκου γίνεται με γνώμονα όχι κάποια οικονομικά θεμελιώδη, κάποια επιχειρηματική συνεργασία που θα οδηγήσει σε ανάλογο ”δίπλωμα” αποτελεσμάτων, λειτουργικού κέρδους και δραστηριότητας. Πόσο μάλλον όταν τα αποτελέσματα της Επιχείρησης είναι κατώτερα των αναμενομένων.

Η εξήγηση που δίνει η JP Morgan είναι αρκούντως αφοπλιστική και αφορά στην προεξόφληση του πιθανού εκλογικού αποτελέσματος και των μεταρρυθμίσεων, διαρθρωτικών αλλαγών που θα προκύψουν ως αποτέλεσμα των πολιτικών εξελίξεων.

Ο καθένας μπορεί να κρίνει όπως θεωρεί και νομίζει την προσέγγιση της JP Morgan, αφορά όμως στην παράμετρο του ”εκλογικού χαρτιού”.

Στη λογική αυτή είναι πιθανό πως θα κινηθεί αρκετό ”βραχυπρόθεσμο χρήμα”, επιχειρώντας μια ανάλογη προεξόφληση και σε ορισμένες άλλες… εκκρεμείς υποθέσεις του ευρύτερου δημόσιου τομέα.

Αναφερόμαστε εκτενώς στην περίπτωση της JP Morgan-ΔΕΗ, του ”εκλογικού χαρτιού”, για να ερμηνεύσουμε τη στάση που φέρονται αποφασισμένοι να τηρήσουν την προεκλογική περίοδο ορισμένα ξένα επενδυτικά σπίτια.

Κοντά σε αυτά βέβαια και αρκετά βραχυπρόθεσμα, αντισταθμιστικά χαρτοφυλάκια και κάθε λογής… κερδοσκόποι.

Στην περίπτωση που η αγορά κινηθεί ενεργότερα στον προεκλογικό ρυθμό, τότε με σταθερά τα ξένα χρηματιστήρια θα μπορούσε να επιχειρηθεί ένα… κερδοσκοπικό παιχνίδι στο Χ.Α.

Μένει να φανεί μέχρι και τη συνεδρίαση της Παρασκευής εάν αυτή η προδιάθεση ορισμένων ξένων πρόκειται να αποτυπωθεί με εντολές αγορών σε μετοχές του ”20άρη” και σε ορισμένα ”δημόσια χαρτιά” του ”40άρη”.

Σε αυτή τη βραχυπρόθεσμη λογική δεν μπορεί να περνά επί μακρόν απαρατήρητο το μονοψήφιο πλέον Ρ/Ε της Εθνικής Τράπεζας, η δικαίωση όσων εδώ και καιρό επέμεναν πως η ΔΕΗ δεν μπορεί να αποτιμάται στα 17 και 18 ευρώ ανά μετοχή, οι εξελίξεις στον τηλεπικοινωνιακό χώρο (που ας μην κρυβόμαστε αφορούν και στη Unibrain), τα μέσα ενημέρωσης (το Alter παραμένει στο επίκεντρο των φημών), της ακτοπλοΐας (σταθεροί οι αγοραστές πέριξ των 5 ευρώ στη μετοχή της Attica Συμμετοχών) στον ΟΠΑΠ (και στην περίπτωση του Οργανισμού έχει εντοπιστεί μεθοδικός ισχυρότατος παίκτης) και σε ορισμένες ακόμη μετοχές.

Βραχυπρόθεσμα και στην περίπτωση που για τον FTSE 20 διασφαλιστούν οι 2.465 - 2.480 μονάδες, θα περιμέναμε αντίδραση του συγκεκριμένου δείκτη υψηλότερα των 2.505 μονάδων και ”μόχλευση” σε επιμέρους τίτλους του ευρύτερου μικρομεσαίου χώρου.

Σημείωση: Για να αποδίδουμε τα του Καίσαρος… πολύ πριν από την αναθεώρηση-μαμούθ της JP Morgan για τη ΔΕΗ, ένας κατά κανόνα διορατικός αναλυτής (ο Β. Βλασταράκης της Beta) είχε στοχεύσει εδώ και καιρό σε αυτό το… εξωφρενικό επίπεδο.

Όσον αφορά στην Επιχείρηση, είναι διάχυτη η εκτίμηση σε λονδρέζικους κύκλους αλλά και σε ελληνικά εφοπλιστικά σπίτια πως εάν το εκλογικό αποτέλεσμα ήταν τέτοιο που θα διευκόλυνε περαιτέρω μετοχοποίηση της ΔΕΗ, θα δημιουργούνταν αλυσιδωτές συνέργιες και εξελίξεις στον ευρύτερο κλάδο της ενέργειας.