του Μιχαήλ Γελαντάλι

Το ενδεχόμενο υποβάθμισης της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας μας αναμφίβολα δεν μπορεί να αφήσει ανεπηρέαστη και τη χρηματιστηριακή αγορά.

Συνήθως αυτή είναι η πρώτη που ”οσμίζεται” τα επερχόμενα, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται γι’ αυτήν σε αυτή τη συγκυρία.

Βέβαια, απομένει η επισήμανση ακόμη άλλων δύο εκτιμητικών οίκων για να βεβαιωθεί πλήρως η πιθανότητα επιβάρυνσης της οικονομίας μας.

Για το λόγο αυτό, την περίοδο που θα μεσολαβήσει φαίνεται πως θα δοθεί μάχη μεταξύ εκείνων που μπορούν να σηκώσουν ”στις πλάτες” τους ένα ανάλογο κόστος και όσων ενδεχομένως επιχειρήσουν να μειώσουν μέρος της θέσης τους.

Η στάση των ξένων είναι το ”κλειδί” για την πορεία του FTSE-20, δηλαδή της εικόνας της αγοράς.

Εάν συνεκτιμηθεί το αρνητικό κλίμα που δημιουργείται μεταξύ των ξένων επενδυτικών οίκων με αφορμή τα όσα συμβαίνουν τελευταία στην ηγεσία του ΟΠΑΠ, θα λέγαμε πως η προδιάθεση της αγοράς δύσκολα θα μπορούσε να είναι θετική.

Όμως αντέχουν ”πυλώνες” της αγοράς, με ενδεικτικότερη την περίπτωση των Εθνική, Eurobank, ΟΤΕ και 3-4 άλλες βασικές επιλογές των ξένων.

Το ενδεχόμενο αντίδρασης της αγοράς, έστω και βραχυπρόθεσμα, με αφορμή ενδεχόμενη θετική εισήγηση του FTSE σήμερα συγκεντρώνει πλέον λιγότερες πιθανότητες από αυτό της δοκιμασίας της ”στήριξης” των 2.300 μονάδων.

Καθαρά αμυντική η τακτική σήμερα σε ό,τι αφορά τις μετοχές του FTSE-20, ενώ για την πλειονότητα των τίτλων της μεσαίας και χαμηλότερης κεφαλαιοποίησης η κατάσταση ούτως ή άλλως δεν ήταν καλή εδώ και καιρό.

Σημείωση: Οι αρμόδιοι εμφανίζονται –και έτσι πρέπει– προς τα έξω, δηλαδή προς εμάς, αισιόδοξοι. Αναφέρουν για παράδειγμα πως είναι εφικτή η μείωση του ελλείμματος στο 2,8% από 5,3%.

Θεωρούν πως η μείωση κατά 2,5 ποσοστιαίες μονάδες (κοντά 4,5 δισ. ευρώ) είναι εφικτή. Θα διαπιστώσουμε στη συνέχεια στις πλάτες ποιων θα εφαρμοστεί η ”λογική του εφικτού”.

Ένα δεύτερο ερώτημα αφορά στο ενδεχόμενο επιβάρυνσης του κόστους χρήματος στην απευκταία περίπτωση που υποβαθμιστεί η πιστοληπτική ικανότητα της χώρας μας.

Τι θα σήμαινε για παράδειγμα η κατά έστω 1% επιβάρυνση του κόστους χρήματος στον δανεισμό του κράτους από τους διεθνείς οίκους, των τραπεζών από το κράτος, των επιχειρήσεων από τις τράπεζες και των νοικοκυριών από τις επιχειρήσεις;

Το ερώτημα αρχίζει να μην είναι και τόσο θεωρητικό.

Όλοι οι ξένοι, όμως, συμφωνούν και δίνουν συμβουλές για λήψη μέτρων και ανάληψη δράσης και δραστηριοτήτων. Για να δούμε...