Η ανάγκη του διαρκούς μετασχηματισμού είναι δεδομένη, αλλά είναι η καινοτομία που τον κάνει ουσιαστικό, γράφει ο κ. Παναγιώτης Γεωργιόπουλος, Αντιπρόεδρος του Δ.Σ. και Διευθύνων Σύμβουλος της Nova. Ο κ. Γεωργιόπουλος επισημαίνει ακόμα τις αλλαγές που καταγράφονται στη χώρα, τον ρόλο της ηγεσίας και την οργάνωση της ομάδας σε μια εταιρεία, αλλά και για το παρελθόν ως πηγή έμπνευσης για νέους πειραματισμούς.
«Τα πάντα ρει», μας είπε ο Ηράκλειτος και ακριβώς εκεί βρίσκεται ο λόγος που οφείλουμε να είμαστε σε μια αέναη διαδικασία μετασχηματισμού. Και μετασχηματισμός χωρίς καινοτομία δεν έχει νόημα και δεν δημιουργεί αξία, γιατί διαφορετικά δεν βελτιώνεται η πρότερη κατάσταση. Εν ολίγοις, αυτό που θα προσπαθήσω να σκιαγραφήσω σε αυτό το σύντομο άρθρο είναι ότι ο μετασχηματισμός είναι ανάγκη, μια απαιτητή πραγματικότητα και νοηματοδοτείται μόνο εφόσον υπάρχει καινοτομία που βελτιώνει.
Κοιτώντας μόνο τη χώρα μας, τα τελευταία χρόνια, από το Καστελόριζο και μετά, η κοινωνία αλλά και το επιχειρηματικό περιβάλλον άλλαζαν σε τακτά χρονικά διαστήματα με έντονο και πολλές φορές βίαιο ρυθμό. Διόγκωση εθνικού χρέους, μεγάλα εμπορικά ελλείμματα, μεγάλα δημοσιονομικά ελλείμματα, επιτροπεία, ανεργία, αύξηση μη εξυπηρετούμενων δανείων, φυγή καταθέσεων, έλεγχος κεφαλαίων, άνοδος ακραίων πολιτικών κομμάτων και εύθραυστες κυβερνήσεις.
Τοποθετώντας αυτά τα τεκταινόμενα στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, όπου η κλιματική κρίση, η μετανάστευση, το συνεχώς διογκούμενο χάσμα πλουσίων και φτωχών, ο ψηφιακός μετασχηματισμός αλλάζουν ριζικά τις κοινωνίες, τα επιχειρηματικά μοντέλα και τις ατομικές συμπεριφορές, το περιβάλλον το οποίο βιώνουμε μεταβάλλεται συνεχώς.
Αυτές οι μεταβολές γεννούν και τους μετασχηματισμούς, που πάντα πρέπει πρώτα να ξεκινούν από τη νοοτροπία. Αυτή η μεταβολή νοός, σκέψης, προσέγγισης, συμπεριφορών είναι το βασικό συστατικό επιτυχίας ενός μετασχηματισμού. Η διαπίστωση ότι χρειάζεται αλλαγή, είναι η απαρχή της νέας πραγματικότητας που πρέπει να δημιουργηθεί. Αυτή η απόφαση για τη μεταβολή είναι δική μας. Εμείς θα αποφασίσουμε αν θα μείνουμε με τα ίδια προϊόντα, επιχειρηματικά μοντέλα, τρόπους διοίκησης και μεθόδους οργάνωσης της εργασίας. Εφόσον αποφασίσουμε να μείνουμε ως έχει, γιατί τα οικονομικά μεγέθη είναι τέτοια που μας το επιτρέπουν, τότε αυτή η απόφαση θα σημάνει την αρχή του τέλους, συνήθως αργά παρά γρήγορα.
Κάθε αλλαγή στο περιβάλλον, κάθε ανεκπλήρωτη ανάγκη του πελάτη είναι μια ευκαιρία για να μετασχηματίσουμε και να βελτιώσουμε το ποιοι είμαστε, ποιοι θέλουμε να γίνουμε, πώς πρέπει να αντιμετωπίζουμε τις προκλήσεις και πώς πρέπει να εξυπηρετούμε τον πελάτη μας.
Εδώ είναι που η καινοτομία είναι σημαντική και δίνει πνοή στον μετασχηματισμό. Όμως, η καινοτομία χρειάζεται... αμνησία ως προς το παρελθόν και αφουγκρασμό του σήμερα. Δεν έχει καμία σημασία αν κάτι δεν έχει λειτουργήσει στο παρελθόν. Όπως αναφέρει πάλι ο Ηράκλειτος, «κανένας δεν μπαίνει στο ίδιο ποτάμι δύο φορές». Ούτε το ποτάμι είναι ποτέ το ίδιο, ούτε ο άνθρωπος. Έχω βρεθεί επανειλημμένα σε κομβικά σημεία όπου μου έχουν αναφέρει «άσ’ το, το έχουμε ξαναπροσπαθήσει και δεν δούλεψε». Ένας τέτοιος κομβικός μετασχηματισμός για τον κλάδο των τηλεπικοινωνιών στην Ελλάδα είχε αποπειραθεί να γίνει πολλαπλές φορές στο παρελθόν και εν τέλει πραγματοποιήθηκε γιατί αψηφήθηκε ακριβώς αυτό το παρελθόν.
Και, όπως πάντα, η σύνθεση της ομάδας, το Α και το Ω της ευθύνης που έχουμε ως ηγέτες, έχει τον κεντρικό ρόλο σε οποιαδήποτε διεργασία μετασχηματισμού και καινοτομίας. Είχε πει ένας από τους προϊσταμένους μου ότι η «ηγεσία είναι θεματική». Αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να φαντασιωνόμαστε μέλη ομάδας που δεν δύνανται να υπάρχουν, που δεν κάνουν λάθη, που ό,τι πιάνουν γίνεται χρυσός. Κάθε άνθρωπος έχει δυνατότητα να ηγηθεί σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο, σε μια συγκεκριμένη συγκυρία. Ο ηγέτης πρέπει να προσπαθεί συνέχεια να δημιουργεί εκείνες τις συνθήκες που θα βοηθήσουν ξεχωριστά κάθε μέλος της ομάδας να ανθίσει.
Πολλές φορές σκέφτομαι πόσο μακριά είμαστε από αυτά που μόλις περιέγραψα. Από την άλλη, όμως, κοιτώντας σήμερα, βλέπω μια άλλη Ελλάδα. Επιπέδωση των επιτοκίων του εθνικού χρέους, μείωση του εμπορικού ελλείματος με αύξηση των εξαγωγών, δημοσιονομικά πλεονάσματα, μείωση ανεργίας, σεβασμό από τους Ευρωπαίους εταίρους, εξυγίανση των ισολογισμών των τραπεζών, αύξηση καταθέσεων, σταθερές και κεντροστρεφείς κυβερνήσεις, ξένες επενδύσεις, νεοφυείς εταιρείες που προσβλέπουν σε αποτιμήσεις 1 δισεκατομμυρίου ευρώ και άλλα πολλά.
Συνεπώς, οι αλλαγές εξωγενώς ή ενδογενώς γίνονται, είναι σε εξέλιξη. Είναι στο χέρι μας να αποφασίσουμε αν θα πρωταγωνιστούμε σε αυτές ή αν θα είμαστε θεατές τους. Αν μυωπικά θα ζούμε το αργό τέλος ενός υφιστάμενου επιχειρηματικού μοντέλου με ημερομηνία λήξης ή αν θα κινητοποιούμε την ομάδα να το αλλάζει.
Αφουγκραζόμενοι τις αλλαγές που τελούνται καθημερινά, μας επιτρέπεται όχι μόνο να βελτιώνουμε επιχειρησιακές πρακτικές, αλλά μας δίνεται η ευκαιρία αυτογνωσίας, που είναι και το τελικό ζητούμενο, όπως μας έχει πει με πολλούς τρόπους ο Σωκράτης.
Ας μετασχηματιστούμε, λοιπόν!