Δείτε εδώ την ειδική έκδοση

Ηρεμία και σύνεση

Οι περισσότεροι μιλούν για επιθυμητή, αναμενόμενη, επιβεβλημένη ή ποιος ξέρει τι άλλο διόρθωση. Αυτό που χρειάζεται και τώρα -στα υψηλά πενταετίας- είναι ακριβώς το ίδιο που ζητούσαν οι λίγοι τότε θετικοί για την αγορά τον Απρίλιο του 2003: μέτρο και σύνεση. Στο επίκεντρο οι κλάδοι των τραπεζών, της ακτοπλοΐας, του εμπορίου, των τροφίμων και της πληροφορικής.

του Μιχαήλ Γελαντάλι

Πολύ κοντά και αντιμέτωπη με μια πρώτη σοβαρή περιοχή αντίστασης βρίσκεται πλέον η αγορά, τη στιγμή που οι ευρωπαϊκές αγορές ”διορθώνουν ελάχιστα από τα υψηλά πενταετίας”.

Θα σταθούμε και σήμερα στο περιεχόμενου του ”Εγερτηρίου” του φίλου μας Θανάση Μαυρίδη, αλλά και στην επιφύλαξη της τελευταίας ανάλυσης της Εμπορικής ΑΧΕ. Στο μεν πρώτο αναφέρεται, και μάλιστα με ισχυρό προειδοποιητικό ύφος, η απουσία λογικής από τη συνολικότερα ανοδική αντίδραση της αγοράς, με ισχυρότατα πλέον στοιχεία κερδοσκοπίας.

Στη δεύτερη ”επισημαίνεται η απουσία αξιόλογης διορθωτικής κίνησης από τα τέλη Οκτωβρίου που ξεκίνησε το τελευταίο ανοδικό κύμα, με αφετηρία τις 3.212 μονάδες”.

Μπορεί ορισμένοι να πουν πως συμμετέχουμε κι εμείς στην προσπάθεια, στην πίεση αποθέρμανσης της αγοράς, γιατί εξυπηρετούμε τα συμφέροντα εκείνων ή των άλλων. Το μόνο συμφέρον που εξυπηρετείται είναι αυτό της λογικής, του μέτρου και της σύνεσης. Δηλαδή, της ”μη απληστίας”.

Άλλωστε, παραμένουμε από τον Απρίλιο του 2003 υπέρ της αγοράς, θετικοί για την αγορά και για πάρα πολλές εισηγμένες και υπέρμαχοι της σχολής πως βρισκόμαστε διεθνώς περίπου στο μέσο ενός ανοδικού 5-7ετούς κύκλου.

Δεν θα πρέπει όμως να παραβλέπουμε ορισμένες ακρότητες, αν και σε επιθετικά ανοδικές αγορές η ψυχολογία και το παράλογο έχουν κυρίαρχο ρόλο. Κατά συνέπεια, σε θέσεις όπου εγγράφονται κάποια κέρδη πλησιάζει το T+3 και αν θέλουμε να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο μέχρι την ερχόμενη Δευτέρα, δεν θα έβλαπτε το ”κλείδωμα” μερικών υπεραξιών.

Από την άλλη, οι ξένοι τοποθετούνται πλέον εμφανώς σε μετοχές του ”20άρη”, ειδικότερα σε τραπεζικούς τίτλους, και με βάση τις συναλλαγές στην Alpha Bank χθες και προχθές θα διακινδυνεύαμε να προβλέψουμε πως κάποιος ξένος οίκος πιθανόν να προχωρήσει σε αναθεώρηση της τιμής-στόχου για την τράπεζα ή για τον κλάδο.

Σε μετοχές εταιριών όπου αποδεδειγμένα συντρέχουν λόγοι συντήρησης της ανοδικής φοράς, θα μπορούσαμε να επιμείνουμε επενδυτικά ακόμα και αν κατοχυρώναμε μέρος της θέσης μας.

Είναι προφανές πως ο όμιλος της ΕΛΤΕΧ αλλάζει μέγεθος, κάτι που αποτυπώνεται και με τη μετοχική επαναφορά του Λεωνίδα Μπόμπολα. Στον όμιλο Βιοχάλκο θέλουμε να πιστεύουμε πως κάτι αλλάζει, ενώ στην ακτοπλοΐα, στην πληροφορική, το εμπόριο και τα τρόφιμα οι εξελίξεις αργά ή γρήγορα οδηγούν στη δημιουργία ισχυρότερων σχημάτων.

Δεν είναι μόνο τα υψηλά του Φουρλή, της Marfin, του Ρόκα, της Info-Quest, του Σαράντη, της S&B ή του Μυτιληναίου.

Δεν είναι ότι η Praxis ΑΧΕΠΕΥ εκτιμά πως από την απελευθέρωση του ναυλολογίου θα ωφεληθούν Blue Star και Μινωικές. Δεν είναι τα υψηλά της Audiovisual της Flexopack, των Λιμανιών, του Ηρακλή και πολλών ακόμη εισηγμένων.

Είναι η αίσθηση του μέτρου σε αυτά τα επίπεδα -καμπής- για την τάση.

Και η αίσθηση αυτή θα πρέπει να διαφυλαχθεί με κάθε τρόπο.

ΣΧΟΛΙΑ ΧΡΗΣΤΩΝ

blog comments powered by Disqus
v