του Μιχαήλ Γελαντάλι

Χειρότερη του αναμενόμενου και δυστυχώς πιο αδύναμη απ’ ότι δικαιολογείται,εμφανίζεται στην αρχή της συνεδρίασης η αγορά. Η μετοχή του ΟΤΕ ”κλειδί” των τελευταίων τριών συνεδριάσεων, υποχωρεί σημαντικά χαμηλότερα, καθώς οι ξένοι σε μεγάλο βαθμό,έχουν ήδη κατοχυρώσει από την Παρασκευή τα κέρδη τους.

Οι εγχώριοι θεσμικοί, που ούτως ή άλλως δεν συμμετείχαν στο ”παιχνίδι”, δεν έχουν λόγο να εμφανιστούν ως αγοραστές, τουλάχιστον σήμερα – αύριο.

Αυτό όμως που μας ανησυχεί, είναι η ασθενής συμπεριφορά συγκεκριμένων τραπεζικών μετοχών, κυρίως της Εθνικής και λιγότερο της Εμπορικής. Η πρώτη υποχωρεί προς τα 9,52 ευρώ με σχετικά αυξημένη προσφορά, ενώ η δεύτερη κυμαίνεται προ πολλού χαμηλότερα της τιμής στόχου των 9 ευρώ που προ διμήνου είχε θέσει η UBS.

Όμως αρνητική είναι η πορεία μετοχών του FTSE - 20 όπου με μηδενική προσφορά, για παράδειγμα στην Ελληνική Τεχνοδομική δεν ξεπερνούσαν στις 11.20’ τα 310 τεμάχια, υποχωρούσε κατά 5,5%.

Οριακά στα 13 ευρώ κινείται η μετοχή της ΔΕΗ, από την συμπεριφορά της οποίας τις τελευταίες 3-4 συνεδριάσεις, βεβαιώνεται η εκτίμηση πως συνεχίζουν να αντλούν ρευστότητα κυρίως οι εγχώριοι θεσμικοί.

Με αυτήν την τόσο απογοητευτική εικόνα στα πρώτα 30 – 40 λεπτά της συνεδρίασης, δεν είναι απορίας άξιο πως περισσότερες των 220 μετοχών υποχωρούν... ατάκτως.

Δεν υπάρχει πίστη στην αγορά, δεν υπάρχει διάθεση και αυτό φάνηκε στις δυο τελευταίες συνεδριάσεις της προηγούμενης εβδομάδας. Δεν ακολουθήσαμε την άνοδο των ξένων, συμβαδίζουμε όμως με τη... διόρθωσή τους.

Προφανώς όλο και περισσότεροι, μέσα και έξω από την αγορά, πιστεύουν, εκτιμούν, πείθονται πως για τα προβλήματα της οικονομίας μας δεν ευθύνεται κατά μείζονα λόγο ο πόλεμος.

Αποτελεί άλλωστε κοινό μυστικό πως η ευρύτερη αγορά απογοητεύτηκε σφόδρα, με την πείσμωνα τακτική των κυβερνώντων να αναγνωρίσουν τα αίτια της κρίσης, την παθογένεια της οικονομίας μας όπως αυτή καταγράφεται, από όλο και περισσότερους οικονομικούς δείκτες.

ΣΗΜ. Προφανώς η κυβέρνηση, στην περίπτωση που αναγνώριζε ότι υπάρχει κρίση και είχε οδηγηθεί στη λήψη έκτακτων μέτρων, θα βεβαίωνε η ίδια πως ο δομικός πληθωρισμός (στο 3,7%) αποτελεί σημείο αναφοράς για την αντίπερα όχθη.

Αυτοδίκαια θα αναγνώριζε το δικαίωμα στους εργαζόμενους και τις συνδικαλιστικές τους οργανώσεις να ζητήσουν αυξήσεις πέραν των ήδη υπογραφέντων συλλογικών συμβάσεων. Και εδώ κρίνεται το... ”τρυκάκι” του ΥΠΕΘΟ.

Έκδοση λαϊκών ομολόγων με απόδοση χαμηλότερη του επίσημου πληθωρισμού, αυξήσεις χαμηλότερες του δομικού πληθωρισμού, εκτίναξη του ελλείμματος με παράλληλη μείωση των εξαγωγών και των εσόδων διαμορφώνουν το εκρηκτικό μείγμα, για την κυβέρνηση.

Προσπαθεί να τα μεταθέσει όλα στον πόλεμο... στρουθοκαμηλίζει, αδυνατώντας για λόγους μικροπολιτικής να αναγνωρίσει αυτό που και οι ευρωπαίοι της υπενθυμίζουν.

Υπό αυτό το πρίσμα, ακόμα και στην περίπτωση του καλύτερου χρηματιστηριακού σεναρίου διεθνώς, φοβούμαστε ότι η Σοφοκλέους θα παραμείνει ουραγός και θα περιοριστεί σε μια αντίδραση, αφορμή για ρευστοποίηση σε κάπως πιο υποφερτές τιμές.