Η –πραγματική- μέρα της αλήθειας

Σήμερα ίσως να είναι η ”μέρα της αλήθειας”, για τις διπλωματικές προσπάθειες σε σχέση με το Ιράκ. Η πραγματική μέρα της αλήθειας για τις επιπτώσεις της υπόθεσης θα είναι όμως άλλη. Θα είναι η μέρα κατά την οποία θα έχουμε τις απαντήσεις σε δύο πολύ κρίσιμα ερωτήματα.

Δημοσιεύθηκε: 17 Μαρτίου 2003 - 09:15

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Του Γιώργου Παπανικολάου

Την περασμένη Παρασκευή από τη στήλη αυτή αποτολμήσαμε την πρόβλεψη ότι το θέμα του Ιράκ, ασχέτως αν είναι τώρα στο προσκήνιο, είναι ένα μόνο από τα υπαρκτά προβλήματα των αγορών (Β. Κορέα, στο γεωπολιτικό μέτωπο, φόβοι αποπληθωρισμού στην Ευρώπη, και ”προβληματική” ανάπτυξη στις ΗΠΑ).

Ωστόσο, η συγκυρία απαιτεί να επανέλθουμε στο.. προκείμενο. Το μείζον θέμα για τους στρατιωτικούς αναλυτές, στην περίπτωση του Ιράκ είναι διττό. Το πρώτο σκέλος αφορά στο αν θα επιτύχει ο Σαντάμ να πραγματοποιήσει σαμποτάζ στις πετρελαιοπηγές της χώρας του, ένα ερώτημα αξίας όχι ”1 εκατ. δολαρίων” κατά τη γνωστή αμερικανική ρήση, αλλά τουλάχιστον... 40 δισ. δολαρίων, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των αναλυτών για το κόστος αποκατάστασης!!!

Το δεύτερο-και σημαντικότερο- ερώτημα, που θα είναι και η ”ώρα της αλήθειας” για την επέμβαση, αφορά τη στάση του Ιρακινού στρατού και βεβαίως του πληθυσμού (που αποτελείται από πολλές εθνότητες με διαφορές και στη θρησκεία) απέναντι στα στρατεύματα εισβολής.

Θα δεχτούν οι Ιρακινοί τους Αμερικανούς στρατιώτες ως ”απελευθερωτές” ή για να είμαστε και πιο... ρεαλιστές, ως ”μικρότερο κακό” από τον Σαντάμ και το καθεστώς του; Θα αυτομολήσουν, θα παραδοθούν; Ή μήπως –και σε ποιο βαθμό- θα προτιμήσουν να πολεμήσουν ”υπέρ πίστεως και πατρίδος”;

Αμέσως πριν αλλά και κατά το πρώτο 24ωρο των εχθροπραξιών, στη διάρκεια των οποίων ” η ομίχλη της μάχης” δεν θα αφήνει περιθώρια για πολλά συμπεράσματα, οπότε οι αντιδράσεις της Wall Street αναμένεται να είναι ψυχολογικές και... πατριωτικές. Στη συνέχεια όμως, οι απαντήσεις στα δύο παραπάνω ερωτήματα και ιδίως στο δεύτερο, θα κρίνουν το ”παιχνίδι” των χρηματιστηριακών τιμών.

Βλέπετε, ουδείς αμφιβάλλει ότι η τεράστια στρατιωτική ισχύς των ΗΠΑ εγγυάται την επικράτησή τους στις ερήμους και τα ανοικτά πεδία του Ιράκ. Η δυνατότητά τους όμως να εκθρονίσουν το Σαντάμ, δεν εξαρτάται από αυτό.

Κι ο ίδιος ο Σαντάμ γνωρίζει ότι μια αιματήρη πολιορκία κατοικημένων περιοχών με εκατόμβες θυμάτων στον άμαχο πληθυσμό, (πιθανότατα και σε Αμερικανούς στρατιώτες) ενδέχεται να δημιουργήσει τεράστιο ρήγμα στο ”εσωτερικό μέτωπο” της ”Συμμαχίας των Επιθυμούντων” που κατά τα φαινόμενα θα επιχειρήσει εναντίον του.

Αλλωστε και μόνο το γεγονός ότι οι Αμερικανοί αναμένεται να επιτεθούν με συμμάχους μεμονωμένες χώρες και όχι υπό κάποια ”υπερεθνική ομπρέλα” αποτελεί έως στιγμής τη πρώτη μεγάλη νίκη του Ιρακινού δικτάτορα.

ΥΓ: Το γεγονός ότι η αλήθεια για τα οικονομικά προβλήματα της Ελλάδας ξεστομίζεται σταδιακά από το στόμα κυβερνητικών στελεχών, υπουργών αλλά και από τον -με ανοικτό τρόπο- προσκείμενο σε αυτήν Τύπο, ατυχώς δεν προμηνύει τίποτα καλό για την ελληνική οικονομία και την αγορά.

Πρόκειται για παραδοχές που καθίστανται υποχρεωτικές ακριβώς λόγο της οξύτητας των οικονομικών προβλημάτων, που δεν επιδέχονται πλέον... ”καμουφλαρίσματος”. Υπό αυτή την έννοια η προσδοκία για οτιδήποτε άλλο πέραν μιας ”τεχνικής ανάκαμψης” της Σοφοκλέους, εάν και εφόσον συμβεί κάτι αντίστοιχο στο εξωτερικό, παραμένει… ”όνειρο απατηλό”!!!

Και βεβαίως, τα προβλήματά μας ολίγον έχουν να κάνουν -προς το παρόν- με το Ιράκ.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.