Η χώρα βρίσκεται εκτός των προγραμμάτων στήριξης, στρεφόμενη πλέον στις αγορές για την κάλυψη των χρηματοδοτικών αναγκών της, με απαγορευτικό όμως -επί του παρόντος- κόστος δανεισμού, σε ένα πολύπλοκο και αβέβαιο εξωτερικό περιβάλλον.
Περιβάλλον που χαρακτηρίζεται από την πολιτική αστάθεια σε ορισμένα κράτη-μέλη της ευρωζώνης, ανιχνεύσεις νέων αρχιτεκτονικών στα ευρωπαϊκά υποσυστήματα, σταδιακό περιορισμό της νομισματικής πολιτικής στις αναπτυγμένες οικονομίες, υψηλό δημόσιο και ιδιωτικό χρέος, πιθανή άνοδο των διεθνών τιμών πετρελαίου, κλιμάκωση των εμπορικών εντάσεων μεταξύ των μεγάλων οικονομιών, γεωπολιτικές εντάσεις, ραγδαίες τεχνολογικές εξελίξεις και κλιματικές αλλαγές.
Σε αυτό το γεμάτο κινδύνους εξωτερικό περιβάλλον, η χώρα, με ευθύνη και των θεσμών, πορεύεται χωρίς εθνική στρατηγική σε συνθήκες ασφυξίας και μιζέριας στο πεδίο της οικονομίας και απογοήτευσης και παραίτησης στο πεδίο της κοινωνίας. Συγκεκριμένα:
• Η χώρα παραμένει κλειδωμένη στη μνημονιακή γραμμή, αφού οι βαριές πολιτικές λιτότητας συνεχίζονται, οι δημοσιονομικοί στόχοι διατηρούνται -για πολλά χρόνια- υψηλοί, η δημόσια περιουσία είναι δεσμευμένη για έναν αιώνα και είμαστε ενταγμένοι σε αυστηρό καθεστώς ενισχυμένης εποπτείας, πρωτόγνωρο για τα ευρωπαϊκά δεδομένα.
• Το Πρόγραμμα απέτυχε, αφού δεν επιτεύχθηκε ο βασικός στόχος του, που ήταν η δημιουργία των προϋποθέσεων για την ασφαλή χρηματοδότηση της χώρας από τις αγορές.
• Η δημοσιονομική υπεραπόδοση, η οποία οφείλεται στην υπερφορολόγηση νοικοκυριών και επιχειρήσεων, στα αναγκαστικά μέτρα είσπραξης και στην εσωτερική στάση πληρωμών, υπονομεύει την αναπτυξιακή προοπτική της χώρας.
• Η οικονομία μεγεθύνεται με αναιμικούς ρυθμούς, χαμηλότερους των αρχικών εκτιμήσεων, με αποτέλεσμα να σέρνεται σε κατάσταση παράλυσης και στασιμότητας.
• Η χώρα δεν έχει επιστρέψει στην κανονικότητα, αφού η ανταγωνιστικότητά της έχει υποχωρήσει, η ποιότητα των θεσμών διακυβέρνησης έχει υποβαθμιστεί, κεφαλαιακοί περιορισμοί εξακολουθούν να υφίστανται, καταθέσεις δεν έχουν επιστρέψει με ουσιαστικό τρόπο στο τραπεζικό σύστημα και η πιστωτική συρρίκνωση συνεχίζεται.
• Τέλος, η κυβέρνηση, με πράξεις και παραλείψεις της, ναρκοθετεί τα θεμέλια της οικονομίας: το ιδιωτικό χρέος έχει διογκωθεί, οι ληξιπρόθεσμες οφειλές του Δημοσίου δεν έχουν εκκαθαριστεί, το Χρηματιστήριο έχει καταρρεύσει, οι προκλήσεις για το τραπεζικό σύστημα -μεταξύ των οποίων η αντιμετώπιση των μη εξυπηρετούμενων δανείων και η ενίσχυση της οργανικής κερδοφορίας- είναι μπροστά μας, η ρευστότητα σημαντικών δημόσιων φορέων επιδεινώνεται και το κράτος διογκώνεται.
Σε αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα η Νέα Δημοκρατία πιστεύει ότι απαιτείται να υλοποιηθεί, με αποφασιστικότητα και αξιοπιστία, ένα συνεκτικό σχέδιο οικονομικής πολιτικής, με διαφορετικές προτεραιότητες και διαρθρώσεις βημάτων.
Σχέδιο που θα ενισχύει την ποσότητα και θα βελτιώνει τη σύνθεση και την ποιότητα του πλούτου της χώρας, χωρίς πρόσθετη εσωτερική υποτίμηση, με ουσιαστική προώθηση των εταιρικών και δημόσιων επενδύσεων, που θα βελτιώνει την παραγωγικότητα, την ποιότητα, την ανταγωνιστικότητα και την εξωστρέφεια.
Σχέδιο που θα βοηθήσει τόσο να επιστρέψει ένα ποσοστό τουλάχιστον από την αυξημένη -τα τελευταία χρόνια- «διαρροή εγκεφάλων» όσο και να ανταποκριθεί η χώρα στον δομικό μετασχηματισμό της εργασίας, εξαιτίας της ενσωμάτωσης σύγχρονων τεχνολογικών εξελίξεων στην παραγωγή.
Από τους χώρους αναμονής του ΔΑΑ «Ελευθέριος Βενιζέλος». Την ώρα που εκατομμύρια τουρίστες κατακλύζουν τη χώρα, χιλιάδες νέοι Έλληνες επιστήμονες φεύγουν για να εργαστούν και να ζήσουν στο εξωτερικό. Αυτή η «διαρροή εγκεφάλων» πρέπει να αντιστραφεί, με μια υπεύθυνη και ουσιαστική οικονομική πολιτική.
Βασικοί άξονες του σχεδίου είναι:
1. Η απλοποίηση της φορολογικής νομοθεσίας και η συνολική μείωση φορολογικών συντελεστών και ασφαλιστικών εισφορών νοικοκυριών και επιχειρήσεων (π.χ. μείωση φορολόγησης της ακίνητης περιουσίας και μελλοντική μεταβίβαση αυτού στην τοπική αυτοδιοίκηση, μείωση ασφαλιστικών εισφορών στο σύνολο των εργαζομένων, μείωση φορολόγησης μερισμάτων, μείωση εισαγωγικού συντελεστή φορολόγησης για τα φυσικά πρόσωπα, μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση κ.ά.).
2. Η υλοποίηση διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, με την απλοποίηση του αδειοδοτικού και γραφειοκρατικού περιβάλλοντος, την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας, το ξεμπλοκάρισμα εμβληματικών επενδύσεων, την απελευθέρωση και ταχεία αναδιάρθρωση της αγοράς ενέργειας, τη δημιουργία ενός παραγωγικού κράτους, τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας και την επιτάχυνση των διαδικασιών στο δικαστικό σύστημα, την επένδυση στις ενδογενείς πηγές ανάπτυξης (εκπαίδευση και δια βίου μάθηση, έρευνα και καινοτομία). Σ’ αυτή την κατεύθυνση θα μπορούσε να συμβάλει μία ευρεία και τολμηρή πρόταση για την αλλαγή του συνταγματικού χάρτη της χώρας, η οποία θα αγγίζει κρίσιμα πεδία, όπως είναι η δημόσια διοίκηση, η εκπαίδευση, η ανάπτυξη, η δικαιοσύνη, η καλή νομοθέτηση και η δημοσιονομική σταθερότητα.
3. Η ενίσχυση της ρευστότητας στην πραγματική οικονομία, με την αξιοποίηση των ευρωπαϊκών και χρηματοδοτικών εργαλείων, την εκτέλεση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων που έχει κατρακυλήσει στο χαμηλότερο ύψος της τελευταίας δεκαετίας, την εκκαθάριση των ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου, την πλήρη άρση των κεφαλαιακών περιορισμών και τη σταδιακή εξομάλυνση της πιστωτικής επέκτασης, αντιμετωπίζοντας ορθολογικά το υψηλό συσσωρευμένο απόθεμα μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων στο τραπεζικό σύστημα.
4. Η ενίσχυση της υγιούς επιχειρηματικότητας, με μία Πολιτεία που θα δημιουργήσει ένα ασφαλές και σταθερό περιβάλλον για επενδύσεις, και με επιχειρήσεις οι οποίες θα λειτουργούν με υπευθυνότητα, υιοθετώντας κανόνες εταιρικής διακυβέρνησης και επιδεικνύοντας αυξημένη εταιρική κοινωνική ευθύνη.
Η υλοποίηση αυτού του σχεδίου θα οδηγήσει σε ένα ανοδικό σπιράλ, με την επίτευξη υψηλής και διατηρήσιμης ανάπτυξης, τη δημιουργία ποιοτικών θέσεων απασχόλησης και την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής.
Όλα αυτά, όμως, προϋποθέτουν μία μεταρρυθμιστική, υπεύθυνη και αξιόπιστη κυβέρνηση, που θα υλοποιήσει πραγματικά προοδευτικές και γνήσια πατριωτικές πολιτικές. Και αυτά, με τη σημερινή διακυβέρνηση, αποτελούν ζητούμενα.
*Ο κ. Χρήστος Σταϊκούρας είναι Βουλευτής Ν.Δ., Τομεάρχης Οικονομικών, πρώην Αναπληρωτής Υπουργός Οικονομικών.