Σε υψηλά 5 εβδομάδων η Wall, σε τοπική κορυφή το Χ.Α., ανάσες για το ευρώ καθώς οι αγορές προεξοφλούν τις εξελίξεις. Η Αθήνα, η Μαδρίτη (δευτερευόντως η Ρώμη) αλλά και το Μέξικο Σίτι είναι οι πρωτεύουσες που τραβούν το μεγαλύτερο μέρος της διεθνούς προσοχής και του ενδιαφέροντος.
Με το Χ.Α. σε ένα ξεκάθαρο παιχνίδι προεξόφλησης, που φέρνει τον Γενικό Δείκτη στην περιοχή των 600 μονάδων και τον Ftse 20 πέριξ των 230, με αιχμή και υπεραπόδοση του τραπεζικού κλάδου και με σημαντικές φίλιες δυνάμεις να ανταποκρίνονται ανάλογα. Στα 71,4 εκατ. ευρώ ο χθεσινός τζίρος, που παραπέμπει σε συνδυασμό ρευστοποιήσεων - κατοχύρωσης θέσεων (κυρίως βραχυπρόθεσμων) και ταυτόχρονων επανατοποθετήσεων σε ορίζοντα το πολύ τριών συνεδριάσεων. Συγκριτικά λιγότερος ο τζίρος χθες σε σχέση με της Δευτέρας κυρίως όμως με τα 180 εκατ. ευρώ του διημέρου 14-15/6 πριν από τις εκλογές, οπότε και πονταρίστηκαν τα περισσότερα κεφάλαια.
Από τεχνικής πλευράς, ο μεν Γ.Δ. δείχνει να ικανοποιεί τον πρώτο άμεσο στόχο του, ωστόσο ο 20άρης δείχνει να έχει περιθώρια για συνέχιση προς τις 250 μονάδες. Ομοίως ο τραπεζικός δείκτης (πάντα χρήσιμα τα διαγράμματα που ανέβηκαν στον Εκηβόλο στις 12, 14 και 15/6), που υπό προϋποθέσεις μπορεί να αντιδράσει υψηλότερα. Πώς όμως από τη στιγμή που κυρίως η Alpha Βank και η Eurobank δείχνουν να καλύπτουν το απαιτούμενο έδαφος που δικαιολογούσε η υποχώρηση των μετοχών στα ελάχιστα των αρχών Ιουνίου. Πάντα από τεχνικής πλευράς, φαίνεται πως η Εθνική έχει περιθώριο να τραβήξει λίγο πιο πάνω καθώς υστερεί (σε διάστημα μηνός) έναντι των άλλων δύο μετοχών-σηματωρών του κλάδου. Συγκεκριμένα, μετρά απόδοση 26,98%, έχοντας μάλιστα γράψει ιστορικό ελάχιστο στο 0,898 ευρώ στις 5/6/2012. Σε αντίθεση με την Alpha Bank, που μετρά -το ίδιο διάστημα- κέρδη 86,35% και έχει σημειώσει ελάχιστη τιμή στο 0,418 ευρώ στις 20/12/2011. Ανάλογα, η μετοχή της Eurobank έχει απόδοση 63,35% και ελάχιστη τιμή στο 0,289 ευρώ από τις 11/1/2012. Εάν εκπληρωθούν συγκεκριμένες προϋποθέσεις, τότε και μόνον τότε η Εθνική, συνεχίζοντας προς το 1,80-1,90 ευρώ, μπορεί να διατηρήσει τη μόχλευση στον τραπεζικό κλάδο και να κρατήσει τη βραχυπρόθεσμη τάση ενεργή. Ας έχουμε, ωστόσο, υπόψη μας πως το πρώτο κύμα αντίδρασης αρχίζει να φθίνει για αρκετές μετοχές του 20άρη, χωρίς να έχουν δημιουργηθεί αρκετοί σχηματισμοί αναστροφής. Μετοχές-κλειδιά της βραχυπρόθεσμης τάσης παραμένουν βέβαια ο ΟΠΑΠ και ο ΟΤΕ και η ΔΕΗ με ομολογουμένως εντυπωσιακή…αντεπίθεση από τα τελευταία τους ελάχιστα.
Κατά συνέπεια, το Χ.Α. παραμένει σε συγχρονισμό με τις πολιτικές εξελίξεις αλλά και με όσα διαδραματίζονται στη σύνοδο του G20, όπως και στην Ισπανία - Ιταλία, έχοντας προεξοφλήσει σε πολύ μεγάλο βαθμό ΚΑΙ τον σχηματισμό κυβέρνησης.
Σε σχετικό θέμα (του Χρ. Κίτσιου) προσεγγίζεται η ευρύτερη κατάσταση καθώς: "Σαφείς προτεραιότητες ζητά η αγορά να θέσει στην ατζέντα της η κυοφορούμενη κυβέρνηση Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ, προκειμένου να αντιμετωπίσει στο εσωτερικό την κατάρρευση της οικονομικής δραστηριότητας και των δημόσιων εσόδων και στο εξωτερικό τον κίνδυνο απομόνωσης της Ελλάδας. Η χθεσινή συμφωνία Βενιζέλου - Κουβέλη σε κοινή προγραμματική βάση, με την αποδοχή από τον πρώτο του αιτήματος να καταργηθεί η υπουργική πράξη με την οποία μειώθηκε ο κατώτατος μισθός και περιεστάλη η μετενέργεια, ανοίγει τον δρόμο για σχηματισμό κυβέρνησης μέχρι σήμερα το μεσημέρι. Σε αυτήν η αγορά έχει παράσχει ήδη ψήφο ανοχής. Για να μετατραπεί σε ψήφο εμπιστοσύνης θα πρέπει, σύμφωνα με επιχειρηματίες και τραπεζικά στελέχη, να κερδηθούν μάχες στα εξής μέτωπα: Πρώτον, στη μείωση του ρίσκου της χώρας. Οι κυβερνητικοί εταίροι θα πρέπει να κατανοήσουν ότι το PSI+ εκτίναξε το ρίσκο της χώρας και η πολιτική αβεβαιότητα και ακυβερνησία που το διαδέχθηκαν εγκαθίδρυσε δύο πεποιθήσεις: ότι η Ελλάδα θα εξέλθει αργά ή γρήγορα από την ευρωζώνη και ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο, παρά το πρόσφατο κούρεμα και την επιμήκυνση".
Οπότε σε αυτό το κομβικό σημείο μένει να δούμε ΚΑΙ τα πρόσωπα που θα αναλάβουν καίριες θέσεις, την υποδοχή που θα έχουν από την αγορά, κυρίως όμως την αίσθηση πως θα μπορούν να ανταποκριθούν στο δυσκολότατο έργο της επαναδιαπραγμάτευσης (ή όπως αλλιώς θέλει να το λέει ή το ορίζει ο καθένας…) του μνημονίου και του πλαισίου της σύμβασης.