Συνεχίζεται η βραχυπρόθεσμη αντίδραση στο Χ.Α. εν μέσω νέου γύρου συμβουλών από το Βερολίνο και έντονων πολιτικών διεργασιών στην Αθήνα.

Στο Χ.Α. ο Γενικός Δείκτης "μαζεύεται" πέριξ των 580 μονάδων (3%) και ο FTSE-20 ενισχύεται κατά 5,72% στις 225 μονάδες, με κύριο χαρακτηριστικό τον αυξημένο τζίρο. Έφτανε στα 87 εκατ. ευρώ (περίπου στις 15.40), από τα οποία σχεδόν τα 40 εκατ. είχαν πραγματοποιηθεί σε Εθνική και Alpha Bank.

Η υπεραπόδοση συνεχίζεται με διψήφιο ποσοστό για ΕΤΕ, Eurobank αλλά και για ΟΤΕ. Εως 5% ενισχύονται ΟΠΑΠ, ΔΕΗ, MIG, Μυτιληναίος, ΕΛΠΕ, Ελλάκτωρ, Κύπρου.

Με βάση τις συναλλαγές του διημέρου (14-15/6) και τον μέχρι τώρα τζίρο, είναι εμφανής η διαδικασία ρευστοποίησης βραχυπρόθεσμων θέσεων σε όσο το δυνατόν καλύτερες τιμές.

Οι 600 μονάδες (τις οποίες ο Γ.Δ. πάτησε λίγο πριν από τις 11.00) και οι 235 για τον FTSE-20 θεωρούνται πρώτα τεχνικά επίπεδα για μια τέτοια κίνηση.

Σημειωτέον πως μέχρι τα υψηλά ημέρας ο Γ.Δ. μετρά μεταβολή της τάξης του 19,49% σε διάστημα εβδομάδας και 26,89% ο FTSE-20 την ίδια περίοδο.

Το επόμενο τεχνικό επίπεδο θα μπορούσε να δοκιμαστεί στην περίπτωση όπου σχηματιζόταν κυβέρνηση σήμερα, το αργότερο αύριο μέχρι το απόγευμα. Προς ώρας, η λελογισμένη κατοχύρωση βραχυπρόθεσμων κερδοφόρων θέσεων ακολουθείται από αρκετούς παίκτες.

Σε αυτήν τη συγκυρία, ο Αντώνης Σαμαράς επιχειρεί τη συγκρότηση κυβέρνησης «μακράς πνοής», από την πλευρά του το Βερολίνο ακολουθεί την προσφιλή του τακτική «πότε μαστίγιο και πότε καρότο», με τον αναπληρωτή κυβερνητικό εκπρόσωπο να μη θεωρεί πως είναι η κατάλληλη ώρα για να δώσει περιθώριο χαλάρωσης ή επιπλέον χρόνο στην Ελλάδα.

Σύμφωνα με ορισμένους χρηματιστηριακούς αναλυτές, η τακτική αυτή των Γερμανών  πυροδοτεί αλλεπάλληλες εκρήξεις στην αγορά ομολόγων της Ιταλίας και της Ισπανίας, τη στιγμή όπου τα επισφαλή δάνεια των ισπανικών τραπεζών εκτινάσσονται στα υψηλά 18 ετών, δηλαδή στα επίπεδα του Απριλίου 1994.

Στα 157,7 δισ. ευρώ (σε απόλυτους αριθμούς) επιβαρύνεται πλέον η αξία των επισφαλών δανείων, επιδεινώνοντας ασφυκτικά την κατάσταση για τις ισπανικές τράπεζες.

Οι αγορές επιβεβαιώνονται πως η «βοήθεια» των 100 δισ. ευρώ προς το ισπανικό τραπεζικό σύστημα δεν λύνει τα προβλήματα. Επανέρχονται δε ανησυχίες πως το κόστος διάσωσης του τραπεζικού συστήματος και μόνο της Ισπανίας μπορεί να απαιτήσει 400-550 δισ. ευρώ.

Κλείνουμε με την αναφορά του οικονομικού Ινστιτούτου IFW (στο περιοδικό Spiegel) που ανεβάζει τον πιθανό κίνδυνο από διάσπαση της ευρωζώνης στο 1,5 τρισ. ευρώ. Το γνωστό και ως ινστιτούτο του Κιέλου φέρεται, σύμφωνα με το δημοσίευμα του περιοδικού, να είναι ενήμερο σχεδίου της Ε.Ε. και της ΕΚΤ για κοινό σχέδιο που θα εξετάσει τη δυνατότητα έκδοσης light ευρωομολόγων.

Από την πλευρά της, η Barclays εκτιμά πως κυβέρνηση με άξονα τη Νέα Δημοκρατία μειώνει την πιθανότητα εξόδου της χώρας μας από το ευρώ. Ο αναλυτής του ξένου οίκου προχωρά ένα βήμα παραπέρα εκτιμώντας πως οι πιέσεις προς το ευρώ θα μειωθούν, καθώς η αδύναμη ανάπτυξη θα οδηγήσει σε χαλάρωση της νομισματικής πολιτικής από την ΕΚΤ στο μέλλον.

Κάτι που συζητείται τις τελευταίες εβδομάδες όλο και περισσότερο σε Βρυξέλλες και Βερολίνο.