Συνεχίζεται η υποαπόδοση του ελληνικού έναντι των ξένων χρηματιστηρίων μετά τη νέα υποχώρηση του Γενικού Δείκτη προς την περιοχή των 3.761 μονάδων.

Με συνεχείς πλέον τις σχεδόν υποχρεωτικές ρευστοποιήσεις επενδυτικών θέσεων από την πλευρά ξένων χαρτοφυλακίων και την ούτως ή άλλως πτωτική τάση να επιβαρύνεται περισσότερο από τις πωλήσεις κωδικών που έχουν ως έδρα κυρίως το Λουξεμβούργο και το Λονδίνο.

Έτσι το Χ.Α. για ακόμη μία εβδομάδα βρίσκεται να χάνει σε απόδοση 4,7% παρά την ανοδική αντίδραση κατά 3,1% του Dow Jones, μετά τη θεαματική κίνηση της Fed. Γεγονός που ενισχύει την εκτίμηση παραγόντων της αγοράς ότι η Αθήνα, πέραν της διεθνούς συγκυρίας, επηρεάζεται πλέον εμφανώς από εγγενείς αδυναμίες και προβλήματα.

Μία κατάσταση που δεν φάνηκε να βελτιώνεται -παρά μόνο πρόσκαιρα- με αφορμή τις ουσιαστικές εξελίξεις στο… τετράγωνο ΟΤΕ - Marfin Investment Group, ελληνικό δημόσιο και Deutsche Telekom. Και όμως, υπό άλλες συνθήκες, αυτή και μόνo η κίνηση θα μπορούσε να επιδράσει ανασχετικά στη συνεχιζόμενη απαξίωση ενός μεγάλου μέρους του… ταμπλό.

Πόσο μάλλον που από την αρχή της εβδομάδας έκαναν τον γύρο της αγοράς φήμες και πληροφορίες σχετικά με συζητήσεις μεταξύ κορυφαίων τραπεζικών παραγόντων για τη διερεύνηση του ενδεχομένου συνεργασίας μεταξύ ελληνικών ομίλων.

Επιπρόσθετα, η λήξη των παράγωγων προϊόντων άφηνε μία μικρή "χαραμάδα" αισιοδοξίας, καθώς στις κινήσεις των παικτών καταγράφονταν η προσδοκία τους πως η αγορά (ή ένα ικανό μέρος της) δεν μπορεί να συνεχίσει να απαξιώνεται για τέταρτο συνεχόμενο μήνα.

Στατιστικά λογικό το ποντάρισμα, από τη στιγμή μάλιστα που τις τελευταίες ημέρες σημειωνόταν αισθητή σχεδόν παράλληλη διόρθωση στην τιμή του χρυσού, του πετρελαίου, των πρώτων υλών και άρχισε να αποκαθίσταται σταδιακά η σχέση δολαρίου προς ευρώ στο λογικό 1,5/1.

Εάν αυτή η παράλληλη υποχώρηση στις τιμές συνεχιστεί και στις πρώτες συνεδριάσεις μετά τις αργίες των δυτικών (δηλαδή από αύριο Τρίτη), τότε δεν θα πρέπει να αποκλείουμε την προοπτική διαμόρφωσης -έστω- βραχυχρόνιας τάσης.

Σε αυτήν την περίπτωση, θα είναι λογική η συντήρηση της μεταφοράς κεφαλαίων σε αμερικανικές μετοχικές αξίες, ενισχύοντας περισσότερο τη φορά των βασικών δεικτών στη Wall.

Δεδομένου μάλιστα ότι επιβεβαιώθηκε περί τις δέκα φορές (από την αρχή του έτους) η ανθεκτικότητα της ευρύτερης περιοχής πέριξ των 1.270 μονάδων για τον S&P 500, η αμερικανική αγορά δείχνει πιο ώριμη για ανοδική αντίδραση. Τουλάχιστον με βάση την τεχνική προσέγγιση.

Η διόρθωση σε χρυσό, πετρέλαιο, μέταλλα και ευρώ, σε συνδυασμό με τις χαμηλές αποτιμήσεις που έχουν δημιουργηθεί και τη ρευστότητα που έχουν στο ταμείο τους όσοι συνεχίζουν να αντεπεξέρχονται στην κρίση, διαμορφώνει ένα πλαίσιο που θα μπορούσε να λειτουργήσει υπέρ των μετοχών, διεθνώς. Έστω και με τη μορφή τεχνικής αντίδρασης, έστω και στη λογική ενός ανοδικού διαλείμματος (πριν από την επόμενη πτώση… που προβλέπουν οι περισσότεροι), έστω και επειδή ενδέχεται να έχουν δίκιο όσοι υποστηρίζουν πως ένα μεγάλο μέρος της κρίσης αφομοιώνεται και απορροφάται. Έστω και με αυτές τις σοβαρότατες συνέπειες.

Στην περίπτωση που συνεχιστεί η αντίδραση στην αμερικανική αγορά και βρεθούν σε ανάλογο ρυθμό οι ευρωπαϊκές, αργά ή γρηγορότερα θέλουμε να πιστεύουμε πως θα επηρεαστεί και η ελληνική. Δεδομένου ότι οι απώλειες για τον Γενικό Δείκτη τον φέρνουν στην ένατη χειρότερη θέση διεθνώς (με πρώτη τη Λευκωσία) και σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες, το υπόλοιπο των θέσεων που πρέπει να πωληθούν υποχρεωτικά δεν είναι μεγάλο, θα εμφανιζόμασταν λιγότερο απαισιόδοξοι από τα μέσα της εβδομάδας για τη συνέχεια.

Εκτιμάται ότι υπό προϋποθέσεις η περιοχή των 3.750 μονάδων (ενδοσυνεδριακό χαμηλό οι 3.735 μον. στις 20/3) μπορεί να αποτελέσει καλή βάση - σημείο αναφοράς για μία λογική αντίδραση προς τις 3.980 - 4.000 μονάδες.

ΣΗΜ. Οι εξελίξεις στον ΟΤΕ ήρθαν να επιβεβαιώσουν κατά τον πιο πανηγυρικό τρόπο παραμέτρους που αφορούν:

- στη ρευστότητα που μπορεί να έχει, για παράδειγμα, ένας ξένος όμιλος του μεγέθους της Deutsche Telekom,

- στη διάθεσή του να προσφέρει μέχρι και 35% περισσότερο, εάν και όταν κρίνει συμφέρουσα μία επιχειρηματική συμφωνία,

- στην ελκυστικότητα κάποιων (έστω μετρημένων) ελληνικών επιχειρήσεων που μπορεί να ενδιαφέρουν τους ξένους και, βεβαίως, στον κανόνα ότι σε περιόδους κρίσης και απαξίωσης ο έχων το ρευστό έχει πρωτεύοντα λόγο στις εξελίξεις. Και ουσιαστικό λόγο για τη συνέχεια.