του Μιχαήλ Γελαντάλι

Την ερχόμενη εβδομάδα ολοκληρώνεται ο κύκλος ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων, με τις Eurobank και Εμπορική να συμπληρώνουν την εικόνα του τραπεζικού κλάδου.

Ειδικότερα σε ό,τι αφορά στην κατάσταση των τραπεζών, θεωρούμε εκ των ων ουκ άνευ όλες εκείνες τις κινήσεις, ενέργειες που έχουν κάνει προκειμένου να αναδιαρθρώσουν τα μεγέθη και τη δομή τους.

Υπό κανονικές συνθήκες, θα έπρεπε να έχουν λάβει δραματικότερα για τους καταθέτες μέτρα, αλλά ας όψεται το άνωθεν πολιτικό... κόστος.

Γι’ αυτό θα επιμείνουμε σε παλαιότερή μας άποψη, βάση της οποίας θεωρούνται ως καθοριστικά για την πορεία των τραπεζών τα αποτελέσματα του πρώτου τριμήνου τρέχουσας χρήσης.

Για αυτό εκτιμάμε ότι ο κλάδος έχει κάποια περιθώρια περαιτέρω, μικρής όμως, υποχώρησης. Αυτό που μας κάνει εντύπωση (είχε επισημανθεί από τη στήλη και την Πέμπτη) είναι πως φέτος στο σύνολό τους οι διοικήσεις των εισηγμένων επέλεξαν την τελευταία εβδομάδα για να ανακοινώσουν τα αποτελέσματά τους. Από αυτή την άποψη ήταν η χειρότερη, ακόμη χειρότερη και της περσινής, χρονιάς.

Θα ξεκαθαρίσουν όμως όλα την ερχόμενη εβδομάδα. Όπως και θα ξεκαθαρίσει η υπόθεση της συνεργασίας ΗΠΑ-Τουρκίας εν όψει της σχεδιαζόμενης επέμβασης στο Ιράκ.

Θεωρούμε άμεσης προτεραιότητας, όπως τελευταία αναφέρουμε, την επιβεβαίωση (ή όχι) μέχρι την ερχόμενη Τρίτη-Τετάρτη της ”στήριξης” των 1670 μονάδων.

Στην περίπτωση που κινηθεί χαμηλότερα αυτού του ορίου η αγορά, θα πρέπει να αναθεωρήσουμε προς χαμηλότερα επίπεδα τις εκτιμήσεις μας. Όμως ακόμη και σε αυτή τη δύσκολη περίοδο συνεχίζουμε να επικεντρωνόμαστε στις 40-50 μετοχές υγιών επιχειρήσεων.

Σημ. Είναι ενθαρρυντικό, όπως συνέβη στην περίπτωση των τριών χρηματιστηριακών, να ανταποκρίνονται οι θιγόμενοι, με το να αναγνωρίζουν την καλοπροαίρετη και καλόπιστη διάθεση του συγκεκριμένου μέσου, δηλ. του euro2day.gr.

Στην προκειμένη περίπτωση, τη δημοσιοποίηση των ονομάτων θα έπρεπε να αναλαμβάνει η εποπτεύουσα αρχή, προκειμένου να μη δημιουργείται τέτοιας έκτασης αβεβαιότητα και ένταση μεταξύ των θεωρούμενων μικρομεσαίων χρηματιστηριακών, πόσο μάλλον, που πλήθος μικροεπενδυτών βρίσκονται σε ανάλογα δυσχερή θέση.

Σημασία όμως έχει, και σε αυτό θα πρέπει να μείνουμε, πως οι τρεις χρηματιστηριακές ή οι επόμενες... τέσσερις, θεωρούν το euro2day, μέσο τους, δίκτυό τους, κομμάτι της αγοράς. Γι αυτήν πονάνε, από αυτήν ζούνε, για αυτήν πονάμε, χάρη σε αυτήν υπάρχουμε.

Δεν γνωρίζουμε αυτή η κρίση ποιους θα βρει εκτός αγοράς στο τέλος. Αυτό όμως που ξέρουμε είναι ότι καινούργιες φιλίες, σχέσεις, ανθρώπινες λογικές, αναπτύσσονται, διαμορφώνονται.

Κάτι ανάλογο είχε συμβεί και το ’87 και το ’94 για όσους παλαιότερους δεν ξεχνούν.