του Μιχαήλ Γελαντάλι

Ενός ΟΤΕ... μύρια έπονται. Αδυνατεί να ”σηκώσει” κεφάλι η μετοχή του οργανισμού, οδηγείται στην καταγραφή νέου χαμηλού έτους, τιμή που παραπέμπει στον Αύγουστο του 1996.

Αναδεικνύεται μεγαλοπρεπέστατα το μέγεθος του προβλήματος, που επισταμένα αναφέρεται από τη στήλη εδώ και καιρό και που αφορά στο κόστος των κινήσεων του οργανισμού κυρίως στις ξένες αγορές.

Το αρνητικό είναι πως ενόψει της ενίσχυσης της αύξησης της στάθμισης στον FTSE 20 από 2 Δεκεμβρίου, ενδέχεται ενδιάμεσα να έχει υποχωρήσει ακόμα χαμηλότερα η τιμή. Τεχνικά η μετοχή ”δείχνει” πως μπορεί να υποχωρήσει και προς τα 9,5 ευρώ.

Θα πρέπει επίσης για πολλοστή φορά να επισημανθεί πως μετά την εσπευσμένη και εισπρακτικής λογικής μετοχοποίηση του οργανισμού, η μετοχή ακολουθεί σταθερά πτωτική πορεία, αχρηστεύοντας στη πράξη όποια προσπάθεια αντίδρασης καταβάλλεται.

Αδύναμη και η Εθνική, καθώς οι έντονες διακυμάνσεις των δικαιωμάτων της μετοχής στη Νέα Υόρκη επιβεβαιώνουν την εκτίμηση πως η … κόντρα καλά κρατεί.

Από τις μετοχές του FTSE 20, ο ΟΤΕ υποχωρεί κατά 3,2% (10,28 ευρώ) η Εθνική προς τα 14,20 ευρώ και, η Eurobank προς τα 10,88 ευρώ.

Η κατάρρευση του ΟΤΕ παρασύρει, όπως συνηθίζεται τελευταία, και την Intracom που με οριακή υποχώρηση κυμαίνεται στα 5,6 ευρώ. Κρατάει όμως ο ΟΠΑΠ, ενώ θα πρέπει να προσεχθεί περισσότερο η μετοχή της ΔΕΗ (12,82 ευρώ).

Οι έντονες πιέσεις στη μετοχή του ΟΤΕ έχουν μειώσει σημαντικά και τη διάθεση στη μεσαία – χαμηλότερη κεφαλαιοποίηση. Δεδομένου ότι η σημερινή συνεδρίαση εξ αρχής είχε χαρακτηρισθεί ως κρίσιμη λόγω του ότι θα διαμόρφωνε την τάση, θα πρέπει να συνεκτιμηθεί περισσότερο (λόγω ΟΤΕ), το ενδεχόμενο υποχώρησης του Δείκτη προς τις 1.815 μονάδες.

Χρειάζονται βεβαίως μια - δύο συνεδριάσεις ακόμη, προκειμένου να διαμορφωθεί σαφέστερη φορά για τις επόμενες συνεδριάσεις.

ΣΗΜ: Είναι εδώ και καιρό δεδομένη όσο και γνωστή η δυσπιστία των ξένων απέναντι στους σχεδιασμούς του ΟΤΕ για τις ξένες αγορές όπου δραστηριοποιείται. Είτε θέλει να το παραδεχτεί είτε όχι η διοίκηση του οργανισμού υπάρχει έλλειμμα εμπιστοσύνης και οι σχέσεις της κυρίως με τους ξένους έχουν διαρραγεί, θέλουμε να πιστεύουμε όχι ανεπανόρθωτα.

Κατά συνέπεια θα πρέπει να θεωρούνται απόλυτα δικαιολογημένες και οι σημερινές ρευστοποιήσεις, άλλες που είχαν προηγηθεί, αλλά και ενδεχομένως εκείνες που θα ακολουθήσουν.

Η πορεία της μετοχής από την εποχή της μετοχοποίησης μέχρι τα σημερινά χάλια αφορά πέραν των θεσμικών και τους μικροεπενδυτές, και ως εκ τούτου θα πρέπει να λάβει ξεκάθαρη θέση, τώρα, η διοίκηση του οργανισμού.

Πωλούν ξένοι και αν ναι ποιοι; Αποχωρεί κάποιο ξένο κεφάλαιο και αν ναι γιατί. Και εν τέλει υπάρχει σχέδιο αντιμετώπισης της πρόδηλης προφανέστατης κρίσης ή όχι.