του Μιχαήλ Γελαντάλι

Κάτι ”ψήνεται” στη μεσαία κεφαλαιοποίηση. Η κατακόρυφη αύξηση της συναλλακτικότητας σε τεμάχια μετοχών εταιριών που αποτελούν θεσμικές επιλογές παραπέμπουν παράγοντες της αγορές σε δεύτερη σκέψη.

Θα μπορούσαν, υπό προϋποθέσεις, οι μεγάλες εταιρίες επενδύσεων χαρτοφυλακίου να παίρνουν τις θέσεις-μετοχές των μητρικών τραπεζών σε καλύτερες τιμές. Θα φανεί στη συνέχεια εάν η συγκεκριμένη εκτίμηση μπορεί να έχει βάση. Μέχρι στιγμής καταγράφονται ενδείξεις οι οποίες αφορούν σε ξεκάθαρα στοιχεία που συναρτώνται άμεσα με τη συναλλακτικότητα μετοχών.

Ενδεικτικά αναφέρεται πως ύστερα από από πολύ καιρό, σε δείγμα 40 μετοχών (με τη μεγαλύτερη απόδοση), η συναλλακτικότητα τουλάχιστον 32 τίτλων ξεπερνά τις 20.000 τεμάχια.

Σε ορισμένες μάλιστα περιπτώσεις (ΑΛΤΕΚ, ΑΛΤΕ, Αθηνά, Δομική Κρήτης, Ιατρικό Αθηνών, ΑΕΓΕΚ, Logicdis, Αlfa Alfa Συμμετοχών, ΑΕΓΕΚ προνομιούχος, Vivere, Μηχανική, ΑΤΤΙΚΑΤ, Εμπεδος) οι συναλλαγές ξεπερνούν κατά πολύ τα 100.000 τεμάχια.

Περνά σε δεύτερη μοίρα η σχέση ανοδικών/καθοδικών, που διατηρείται στο περίπου 1 προς 1, όπως και η θετική απόδοση του Γενικού Δείκτη, που συνεχίζει την αντίδρασή του πέραν των 2.400 μονάδων.

Δεν θα πρέπει όμως να περάσει απαρατήρητη η κατακόρυφη αύξηση συναλλαγών και τα γυρίσματα πακέτων, που όπως και χθες γίνονται σε ”αφανείς” μετοχές. Ενδεικτική όσο και χαρακτηριστική η περίπτωση της Αλουμίνιον της Ελλάδος.