του Μιχαήλ Γελαντάλι

Μέσω συγκεκριμένων μετοχών συνεχίζεται, ανενόχλητα, η προσπάθεια περαιτέρω υποτίμησης της αγοράς.

Εάν εξαιρεθεί η μετοχή του ΟΤΕ, όπου υπάρχει προσφορά (αλλά και ζήτηση, απορρόφηση στα χαμηλά των 10,2 ευρώ σύμφωνα με την Εθνική) ο FTSE 20 χάνει έδαφος, κυρίως μέσω των ΔΕΗ, και Eurobank.

Όχι βέβαια πως η εικόνα των υπόλοιπων εταιριών υψηλής κεφαλαιοποίησης είναι καλύτερη.

Σε αυτό βεβαίως βοηθούν τόσο το χαμηλό κόστος υποτίμησης της αγοράς μετοχών, μέσω της αγοράς παραγώγων, του υψηλού περιθωρίου μόχλευσης και της αδυναμίας να διαμορφωθεί αγοραστική τάση σε τίτλους του FTSE 20.

Αναμφίβολα πρόκειται για ελληνικής ευρεσιτεχνίας πρωτότυπης λειτουργίας της αγοράς δανεισμού και αγοράς τίτλων από την ΕΤΕΣΕΠ, για λογαριασμό προφανώς ισχυρών παικτών και όχι της ”επενδυτικής” μάζας ή των μικροχρηματιστών.

Όλη αυτή η διαδικασία υποτίμησης, που εδώ και καιρό αφορά και στη νοημοσύνη μας, διαδραματίζεται τη στιγμή που στη Φραγκφούρτη ο δείκτης προσεγγίζει τις 2.960 μονάδες, ο δε Dow εκτιμάται ότι μπορεί να δώσει μια αντίδραση από την περιοχή των 8.550 μονάδων.

Μόλις είκοσι μετοχές αντιδρούν κόντρα στις περίπου 270, που υποχωρούν σε επίπεδα τιμών ’98 και ’97. Είναι χαρακτηριστικό πως για πολλές εταιρίες, στα τρέχοντα επίπεδα τιμών έχουν χαθεί, μέσω των κεφαλαιοποιήσεων τους, επενδύσεις αρκετών δεκάδων δισ. ευρώ.

Χαρακτηριστικά, με βάση την τρέχουσα κεφαλαιοποίηση του ο όμιλος Βιοχάλκο επιστρέφει στα επίπεδα του ’98, με κεφαλαιοποίηση που .. αναιρεί – χρηματιστηριακά βεβαίως – τα όσα έχει πραγματοποιήσει αυτά τα χρόνια, ένας από τους λίγους διεθνώς αναγνωρίσιμους ελληνικούς ομίλους.

ΣΗΜ: Η ένσταση όσων εδώ και χρόνια υποστηρίζουν πως τα Παράγωγα στρεβλώνουν την αγορά, βεβαίως και δεν παραγνωρίζουν τα μύρια όσα εγγενή προβλήματα της αγοράς μας.

Δικαιολογημένα όμως υποστηρίζουν, πως αυτή η αρνητική εικόνα, κατάσταση, επιβαρύνεται ακόμη περισσότερο από την δυσαρμονική ανάπτυξη του ΧΠΑ.

Ίσως για όλ’ αυτά θα είχαν περισσότερα να πουν, χωρίς υπεκφυγές, ο πνευματικός πατέρας της αγοράς παραγώγων, τότε πρόεδρος του

ΧΠΑ, και όσοι ”μεγαλοπαράγοντες” την περίοδο της αναβάθμισης Μαΐου 2001, επιχείρησαν να παίξουν ”ανοδικά” την υψηλή κεφαλαιοποίηση.

Το ”παίγνιο” της αναβάθμισης ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για το ανηλεές σορτάρισμα που ακολούθησε έκτοτε.