του Μιχαήλ Γελαντάλι

Σε περαιτέρω υποχώρηση της αγοράς προσβλέπει η πλειονότητα των ”παικτών”, εκτίμηση που μεταφράζεται σε ενίσχυση των ανάλογων θέσεών τους στην αγορά παραγώγων.

Όπως χαρακτηριστικά σημείωναν σήμερα το πρωί κύκλοι της Εθνικής, ελάχιστοι έχουν τη διάθεση και ακόμη λιγότεροι την κεφαλαιακή επάρκεια για να αντιδράσουν, σε αυτή τη φάση.

Παραδέχονται βεβαίως και αυτοί, αυτό που μέχρι και ο τελευταίος επενδυτής γνωρίζει, ότι η αρνητική εικόνα της Σοφοκλέους επιβαρύνεται περισσότερο λόγω της στρεβλής εφαρμογής, λειτουργίας της αγοράς παραγώγων.

Εκτός των άλλων σημειώνεται (Marfin Hellenic), πως επιμέρους κινήσεις θα μπορούσαν να επιβαρύνουν περαιτέρω το κλίμα με χαρακτηριστικότερη την περίπτωση της εισαγωγής και διαπραγμάτευσης για παράδειγμα, των νέων μετοχών της Εμπορικής.

Το λογικότερο είναι, σημειώνεται σε σημερινή ανάλυση της χρηματιστηριακής ”να υπάρξει σημαντική πίεση στη τιμή του τίτλου”.

Αυτό που επίσης χρήζει προσοχής είναι η ”επιστροφή” συνολικότερης αγοράς σε επίπεδα αρχών του 1998.

Όπως εύλογα παρατηρούσε, πρόσφατα, ένα από τα ιστορικότερα στελέχη της αγοράς, ο Αναστάσιος Σιαφάκας, η άνευ προηγουμένου απαξίωση ”ακυρώνει στην πράξη έναν από τους σημαντικότερους ίσως τίτλους της ελληνικής οικονομίας. Αυτόν που ξεκίνησε με την υποτίμηση της δραχμής για να κορυφωθεί σταδιακά με την πλήρη ένταξη της χώρας στην ΕΕ και την ΟΝΕ”.

Η ανωτέρω εκτίμηση καταγράφεται, μέσα από ένα διάγραμμα της μετοχής σηματωρού της Εθνικής που κατά την εκτίμησή μας δεν είναι απλά ο τίτλος μιας τράπεζας αλλά η... ιστορία, η διαδρομή της εθνικής μας οικονομίας.

Ποντάροντας λοιπόν στο ”κάτω”, αφού το ”πνευματικό” παιδί του προέδρου του ΧΑ, τα παράγωγα, παρέχουν αυτή τη δυνατότητα σε όλο και περισσότερους.

Αρνητική φούσκα που δεν φαίνεται εύκολα να σπάσει, στις αμέσως επόμενες συνεδριάσεις. Παρά το ότι δεν συντρέχουν ουσιαστικοί λόγοι για περαιτέρω υποτίμηση μιας πλειάδας μετοχών.

Τα δύο στοιχεία που θα μπορούσαν να κάνουν τη διαφορά, να ανασχέσουν δηλαδή την πορεία του Δείκτη χαμηλότερα των 1.650 μονάδων, είναι το έντονο παρασκήνιο που δίνει τροφή σε σενάρια ”για εξορία του Σαντάμ” και φτάνουν μέχρι την επιλεκτική – χωρίς βιασύνες ενίσχυσης της παρουσίας συγκεκριμένων ξένων σε ορισμένες ελληνικές μετοχές.