Χέρι-χέρι η άνοδος ευρωαγορών και αμερικανικών αγορών, σαφώς πιο ανθεκτική η οικονομία των ΗΠΑ στα κελεύσματα διόρθωσης που εκπέμπει η διεθνής πετρελαική αγορά αλλά και η αντίστοιχη του συναλλάγματος.

Αν μη τι άλλο, το καλοκαίρι μπαίνει ”φουριόζο”. Με τα γεωπολιτικά δεδομένα να είναι άκρως αρνητικά (για 3ο συνεχόμενο Σαββατοκύριακο και τέταρτο στα τελευταία έξι είχαμε συμβάν αρνητικής φύσης), αλλά στον αντίποδα τα μακροοικονομικά στις ΗΠΑ να είναι καλύτερα του αναμενόμενου, οι αγορές καλούνται να επιλέξουν και να κινηθούν ανάλογα.

Οι μεν ευρωαγορές, δεν είχαν ιδιαίτερα περιθώρια. Ενίσχυση της ισοτιμίας ευρώ-δολαρίου, αύξηση τιμής του πετρελαίου, πτώση ασιατικών αγορών, μόνο ο δείκτης επιχειρηματικής εμπιστοσύνης στην Γερμανία έδωσε μια αισιόδοξη νότα, κι αυτή ανίκανη να αντιστρέψει την τάση.

Κοκτέιλ πτώσης, με τις απώλειες να διευρύνονται στον Dax προς το κλείσιμο, αν και σε καμία περίπτωση δεν υπερέβησαν –σταθερά– την μιάμιση ποσοστιαία μονάδα.

Ειδικότερα, ο FTSE 20 έκλεισε στις 4422,5 μονάδες με απώλειες 0,19%, ο DAX διαμορφώθηκε στις 3864,18 μονάδες με πτώση 1,46%, ενώ χαμηλότερα κατά 1,23% (στις 3624,47) έκλεισε ο CAC 40.

Ο Dow Jones διαμορφώνεται στις 10168,16 μονάδες σημειώνοντας πτώση 0,20%, κατά 0,47% υποχωρεί ο Nasdaq στις 1977,31 μονάδες, ενώ και ο S&P σημειώνει απώλειες 0,33% στις 1116,99 μονάδες.

Οι δε αμερικανικές αγορές είχαν τον ούριο άνεμο των δεδομένων από τον κατασκευαστικό –κυρίως– κλάδο συν το πλεονέκτημα περισσότερων ωρών για να αξιολογήσουν τα τεκταινόμενα του Σαββατοκύριακου, όμως μετά τον αρχικό ενθουσιασμό, κι εδώ φαίνεται να επικρατεί μια σαφής προδιάθεση οπισθοχώρησης.

Επί της ουσίας, η ειδοποιός διαφορά εντοπίζεται στην αυξημένη δυνατότητα που έχει η αμερικανική αγορά να επιδοθεί σε ένα liquidity rally (ράλι ρευστότητας), καθώς το ”χρήμα” είναι κατά 100 μ.β. φθηνότερο στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού.

Αυτή την πτυχή δεν την έχουν οι ευρωαγορές, όπου πλανάται το φάσμα του στασιμοπληθωρισμού, με εμφανή την αδυναμία αφομοίωσης τάσεων που αναδύονται στις ΗΠΑ, αφού οι παράμετροι δεν είναι οι ίδιοι.

Παράλληλα, προκύπτει πως η ισχυροποίηση του ευρώ αποτελεί εν τέλει τον καταλύτη διαμόρφωσης τάσεων στις ευρωαγορές, χαρακτηριστική η εισροή κεφαλαίων στα ομόλογα της ΕΚΤ και την άσκηση πίεσης στις εξωστρεφείς-εξαγωγείς επιχειρήσεις της Ευρωζώνης.

”Ο διακριτικός”