Σε ράλι τεχνικής φύσεως αποδίδεται το ξαφνικό ανοδικό γύρισμα της αμερικανικής αγοράς, καθώς κανένα ισχυρό στοιχείο δεν έχει κάνει την εμφάνισή του ώστε να δικαιολογεί τη δημιουργία θετικού κλίματος, καθώς συνεχίζουν να υφίστανται οι γεωπολιτικές ανησυχίες.

Προς τη θύρα εξόδου ”τρέχουν” οι επενδυτές, με έντονες διαθέσεις εγκατάλειψης θέσεων με οποιαδήποτε ζημιά, εν μέσω πυραυλικών δοκιμών (με πυρηνικές κεφαλές) στη Νότιο Κορέα, άρνησης του Σαντάμ να αφοπλιστεί, και μείωσης της εταιρικής κερδοφορίας ανά την υφήλιο.

Και βέβαια τη βουτιά που κατέγραψε η καταναλωτική εμπιστοσύνη στις ΗΠΑ το Φεβρουάριο.

Ά, ας μην ξεχνάμε και την επερχόμενη μείωση των επιτοκίων (η οποία ισούται με μείωση της κερδοφορίας των τραπεζών), την ύφεση στη Γερμανία και τις λογιστικές ατασθαλίες στους ισολογισμούς (βλ. Ahold).

Λογική – υπό αυτές τις συνθήκες – η υποχώρηση Dax και CAC κατά 4% και 3,67% αντίστοιχα, ενώ ο FTSE-100 κάτι προσπάθησε να κάνει, κλείνοντας με ζημιές ”μόνο” 2,2%.

Ο Dow Jones διαμορφώνεται στις 7864,03 μονάδες με κέρδη 0,07% ενώ αντίστοιχη είναι και η άνοδος του S&P στις 833,49 μονάδες. Ο Nasdaq καταγράφει απώλειες 0,21% στις 1319,49 μονάδες.

Πάντως, η κίνηση στην αγορά συναλλάγματος και εμπορευμάτων προξενεί ιδιαίτερα σχόλια και πολλές ανησυχίες για έναν πάρα πολύ απλό λόγο: Το γεγονός ότι μόνο τα ομόλογα ενισχύονται σήμερα, ενώ παρατηρούνται πωλήσεις σε χρυσό και ασήμι καταδεικνύει καλύτερα από οτιδήποτε άλλο πως η κρίση λαμβάνει ολοένα μεγαλύτερο συστημικό χαρακτήρα.

Όταν τα ασφαλιστικά ταμεία και τα hedge funds πωλούν ότι να ’ναι, όσο όσο, απλά για να επιβιώσουν και να παραμείνουν σε θετική καθαρή θέση, τότε υπάρχει πρόβλημα.

Θα πρέπει επίσης να κάνω αναφορά στο χθεσινό σχόλιο, όπου λέγαμε πως ”καμία αγορά, ΠΟΤΕ, δεν έχει κινηθεί ανοδικά, σε τέτοιο περιβάλλον” και πως ”η μείωση επιτοκίων – προσωπική εκτίμηση – θα αποτελέσει το τελευταίο καρφί στο τάφο της κερδοφορίας των ελληνικών τραπεζών.

Και με τη βούλα, θα είναι μη ανταγωνιστικές, ενώ η Ελλάδα θα εισέλθει σε περίοδο τοπικού υπερπληθωρισμού. Αυτά, για όσους επενδύουν σε χρηματοπιστωτικά ιδρύματα”. Επειδή ρωτάτε, θα προσθέσουμε το εξής: Σε κατάσταση αποπληθωρισμού, το χρήμα, σε αντικείμενο, χάνει την αξία του.

Υποβαθμίζεται συνολικά η αξία του ρευστού, και οτιδήποτε είναι διαπραγματεύσιμο η αξία του οποίου δεν αντανακλάται σε κάτι στέρεο.

ΜΟΝΑΔΙΚΗ εξαίρεση στο κανόνα είναι ο χρυσός. Το 1929, στο κραχ, ΜΟΝΟ ο χρυσός είχε κινηθεί ανοδικά για 3 χρόνια. Έως και το 1932, τρία χρόνια μετά το κράχ. ΟΜΟΛΟΓΑ, ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΚΙΝΗΤΕΣ ΑΞΙΕΣ υποτιμούνταν διαρκώς. Κάτι τέτοιο, βλέπουμε κι αυτές τις ημέρες, μόνο που ακόμα υπάρχουν κάποιες περιορισμένες εισροές στα ομόλογα. Αν κι αυτά ξεφουσκώνουν σταδιακά.

ΥΓ. Ρίξτε μια ματιά σε ιστορικούς πίνακες και διαγράμματα δεικτών. Από πού ξεκίνησαν το ’90 οι βασικοί χρηματιστηριακοί δείκτες. Για να δείτε, πόσο ακόμα μπορούν να υποχωρήσουν. Είναι ο μόνος οδηγός.

”Ο διακριτικός”