του Μιχαήλ Γελαντάλι

Λόγω επικαιρότητας θα ξεκινήσουμε την προσυνεδριακή μας προσέγγιση με αναφορά στο θέμα του σημερινού Εγερτηρίου.

Από το περιεχόμενο του κειμένου του φίλου Θανάση Μαυρίδη φαίνεται ο προβληματισμός, αλλά και η μύχια ελπίδα ανθρώπων που κινούνται στην αγορά, για τα όσα συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες.

Αναφερόμαστε στην περιφέρεια και ειδικότερα στο ακραίο κομμάτι της, στις... εξαλλοσύνες που, σύμφωνα με την προσέγγιση ορισμένων, σημειώνονται στο ταμπλό.

Επειδή η αγορά μας είναι μικρό χωριό και γνωριζόμαστε, παραδοσιακά η θέση μας και ξεκάθαρη είναι και γνωστή.

Κατά συνέπεια, συμφωνούμε με τη φιλοσοφία τόσο του Εγερτηρίου -και συνυπογράφουμε τις επιφυλάξεις και τις προειδοποιήσεις του Θανάση- όσο και ανθρώπων που προβληματίζονται τις τελευταίες ημέρες.

Οι... εξαλλοσύνες στην ακραία περιφέρεια εμπεριέχουν σε πολύ μεγάλο βαθμό το στοιχείο του τζόγου, που λόγω των ημερών μπορεί και να δικαιολογείται για ορισμένους αμετανόητους (αλήθεια, ποιος κρίνει τον κάθε παίκτη ή τζογαδόρο;).

Δεν θα πρέπει όμως, να παραβλέπουμε όλοι εμείς οι συντηρητικότεροι πως μέσα από αυτές τις... εξαλλοσύνες δόθηκε η αφορμή για να ”ξεκολλήσουν” μετοχές υγιών εταιριών εμφανέστατα υποτιμημένων, αδικαιολόγητα απαξιωμένων και περιθωριοποιημένων, ακόμη και από τους ίδιους τους επιχειρηματίες – βασικούς μετόχους.

Αυτές οι... εξαλλοσύνες φέρνουν στον αφρό τα... παράσιτα, αλλά και όλα εκείνα τα ψαράκια που δικαιούνταν μίας καλύτερης θέσης στην αγορά.

Επειδή εκτιμούμε πως το 2006 θα είναι χρονιά της καλής, ποιοτικής μεσαίας κεφαλαιοποίησης (σύμφωνα και με την τελευταία έκθεση της HSBC), αλλά και της χαμηλότερης αποτίμησης, θα πρέπει η περίοδος της... εξαλλοσύνης να σταθεί αφορμή για να ξεχωρίσουμε όλες εκείνες τις πιθανές επενδυτικές επιλογές που κατά ένα μεγάλο ή μικρότερο βαθμό δικαιολογημένα μπορούν να δώσουν χρηματιστηριακές υπεραξίες, στηριζόμενες κυρίως σε οικονομικά μεγέθη, συμφωνίες και κινήσεις των βασικών μετόχων.

Τηρουμένων των αναλογιών, το στοίχημα της αναδιάρθρωσης και επαναφοράς ομίλων όπως ο ΟΤΕ, η Αγροτική Τράπεζα ή τελευταία η Εμπορική μπορεί να αφορά και εταιρίες που στις αρχές Δεκεμβρίου δεν είχαν αποτίμηση μεγαλύτερη των 10 εκατ. ευρώ.

Δεν δικαιώνονται άραγε όσοι έγκαιρα εντόπισαν την ΕΛΒΕ (όπως η στήλη In & Out του Χρηματιστηρίου), την Εδραση, το Νεώριο (από τα Κερδοσκωπτικά του Βασίλη), την Blue Star ή την Ελφίκο, την Κλουκίνας - Λάππας και αρκετούς ακόμη από φίλους και συναδέλφους;

Αλήθεια, πόσοι πίστευαν πριν από περίπου 2,5 χρόνια το τόλμημα του Βασίλη Φουρλή, του Ευάγγελου Μυτιληναίου, του Σαράντη, του Ανδρέα Βγενόπουλου και άλλων που ακολούθησαν, επανήλθαν και βρίσκονται τώρα στο προσκήνιο;

Αλήθεια, πόσοι από μας περιμέναμε πως ο Θεόδωρος Φέσσας θα πετύχαινε να ξαναμπεί στο παιχνίδι και μάλιστα με μία αριστοτεχνική, κατά γενική εκτίμηση, υπερτιμημένη πώληση της Q-Telecom;

Περιπτώσεις τέτοιες υπάρχουν πολλές, που θα μπορούσαμε να βρούμε από την εποχή που η αγορά κυμαινόταν χαμηλότερα των 1.500 μονάδων μέχρι σήμερα.

Είναι λογικό σε αυτή τη διαδρομή των 2,5 και πλέον χρόνων να καταγράφονται και εξαλλοσύνες.

Επειδή, όμως, πιστεύουμε πως οι αγορές έχουν δρόμο μπροστά τους και αναφερόμαστε πέρα του 2006-2007, θα πρέπει να ανιχνευθούν και να εντοπιστούν οι ευκαιρίες – επενδυτικές επιλογές της συνέχειας.

Γι’ αυτό παραμένουμε θετικοί για την αγορά. Μπορεί να μη χειροκροτούμε τις εξαλλοσύνες, αλλά δεν θα είμαστε και αυτοί που θα βγουν με την πρώτη ευκαιρία να στείλουν στην πυρά τους λίγους, αμετανόητους, έξαλλους.

Η αγορά ξέρει και κρίνει.