Με ομοβροντία αρνητικών δημοσιευμάτων για την Ελλάδα και… εκβιαστικών νουθεσιών προς την Γαλλία οι «αγορές» προετοιμάζουν το έδαφος για την κρίσιμη 6 η Μαΐου.

Το γερμανικό περιοδικό Focus την χαρακτηρίζει ως την κρισιμότερη ημέρα στην ιστορία του ευρώ «ανησυχώντας» την κοινή γνώμη στην περίπτωση που δεν προκύψει ισχυρή συγκυβέρνηση στην Αθήνα.

Οι Γερμανοί είναι γνωστό, πως επιθυμούν (και επιδιώκουν…?) διακαώς έναν τέτοιο πολιτικό σχηματισμό στα πρότυπα ενός Grosse Koalition. Και αν η Ελλάδα παραμένει μόνιμος στόχος τους, το ενδεχόμενο εκλογής Ολαντ στην Γαλλία φαίνεται να ενεργοποιεί ανάλογα αντανακλαστικά. Σε σημείο μάλιστα να γίνεται λόγος για υποβάθμιση των γαλλικών ομολόγων (από τους πανίσχυρους οίκους αξιολόγησης) στην περίπτωση που εκλεγεί ο σοσιαλιστής υποψήφιος.

Είναι προφανές, πως ο σχεδιασμός του Βερολίνου για τη… Νέα Ευρώπη τους έχει εισέλθει (ίσως ) στην τελευταία και κρισιμότερη φάση υλοποίησης του με το παγκοσμιοποιημένο σύστημα να καθιστά πρόδηλες την προτίμηση του και τις βλέψεις του.

Σε αυτόν τον σχεδιασμό η Ελλάδα έχει αποκτήσει (καλώς ή κακώς) βαρύτητα δυσανάλογη του μεγέθους της (σε όρους ΑΕΠ), αποτελεί όχι μόνο το… πειραματόζωο αλλά και το παράδειγμα προς αποφυγή και παραδειγματισμό. Όμως η 6/5 δεν είναι μακριά και η "παλαιά Ευρώπη" έχει να αντιμετωπίσει την επιδείνωση της κρίσης στην Ισπανία εν μέσω προτροπών για μετάλλαξη της ECB σε Fed.

Για τις γαλλικές εξελίξεις ενδιαφέρον έχει το άρθρο του Gideon Rachman (στους Financial Times- 20/4) με εύγλωττο τίτλο "ο Mr Normal και ο… αφύσικος".

Στο σημείο αυτό μεταφέρουμε μέρος της ανάλυσης της ομάδας της eZMarket, σύμφωνα με την οποία «… η εταιρεία Egan-Jones Ratings Company ιδρύθηκε το 1995. Κύρια δραστηριότητα της αποτελεί η αξιολόγηση της πιστοληπτικής ικανότητας παραπάνω από 2000 εκδότες χρέους. Όλοι οι πελάτες της οι πελάτες της βρίσκονται ΠΑΝΤΟΤΕ στην πλευρά των επενδυτών, αποτελώντας έτσι στην πράξη τον μόνο οίκο αξιολόγησης που αποφεύγει τη σύγκρουση συμφερόντων. Η αποτελεσματικότητα των αξιολογήσεων της θεωρείται πολύ μεγάλη.

Ο οίκος αυτός έγινε γνωστός όταν ο επικεφαλής της, πρότεινε το 2008 στο αμερικανικό Κογκρέσο, την επαναξιολόγηση όλων των διαθέσιμων επενδυτικών προϊόντων από ανεξάρτητους αξιολογητές σαν τη μόνη λύση για την έξοδο από την κρίση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος, μια λύση που το αμερικανικό Κογκρέσο εξέτασε πολύ σοβαρά, χωρίς όμως να καταφέρει να ξεπεράσει τις αντιστάσεις που προβλήθηκαν από τους γνωστούς οίκους (Standard & Poor's, Moody's, και Fitch). Πρόσφατα ο οίκος αυτός επανήλθε πρόσφατα στο προσκήνιο με δύο σημαντικές αξιολογήσεις του.

Η πρώτη αφορά την υποβάθμιση των ΗΠΑ σε "AA" από "AA+". Ο λόγος για την αξιολόγηση αυτή είναι η έλλειψη προόδου στη μείωση του υψηλού ομοσπονδιακού χρέους. Όταν ο δείκτης χρέους προς ΑΕΠ μίας χώρας ξεπερνά το 100% η ευελιξία της περιορίζεται σημαντικά.

Για πρώτη φορά μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο το χρέος των ΗΠΑ ξεπερνά το 100% του ΑΕΠ της χώρας. Με ετήσιο έλλειμμα κοντά στα 1,4 τρισεκατομμύρια δολάρια το χρέος αναμένεται να φτάσει τα 16,7 τρισεκατομμύρια δολάρια. στο τέλος του 2012. Αυτό ΕΦΟΣΟΝ ο ρυθμός ανάπτυξης διατηρηθεί στο 2,5% του ΑΕΠ (!), μια υπόθεση η οποία μπορεί να αποδειχθεί ιδιαίτερα αισιόδοξη.

Η δεύτερη αφορά την υποβάθμιση της πιστοληπτικής αξιολόγησης της Ισπανίας σε BBB- από BBB. Ο λόγος είναι η υποχώρηση της οικονομικής ανάπτυξης και η αύξηση του χρέους, καθώς τα επίπεδα του θα συνεχίσουν να αυξάνονται όταν η ισπανική κυβέρνηση θα χρειαστεί να προσφέρει οικονομική στήριξη στις τράπεζες και σε ορισμένες από τις πιο αδύναμες περιφέρειες της χώρας. Τα υψηλά ποσοστά ανεργίας αποτελούν βασικό πρόβλημα για την Ισπανία, καθώς οι δαπάνες σε κοινωνικά επιδόματα παραμένουν αυξημένες (!).

Αυτό συμβαίνει ενώ η χώρα προσπαθεί να εφαρμόσει ένα σκληρό πρόγραμμα λιτότητας, το οποίο με τη σειρά του δυσχεραίνει "τις προσπάθειες για μείωση της ανεργίας τα επόμενα χρόνια".

Η πιθανότητα για την Ισπανία να αθετήσει τις πληρωμές στο χρέος της μέσα στο επόμενο έτος είναι περίπου 2,5% (!) Όπως σημειώνεται στην σχετική αναφορά της eZMarket «…αμέσως μετά την πρώτη (από τις παραπάνω) αξιολογήσεις, ο οίκος έγινε αντικείμενο εκτεταμένης έρευνας από τις ρυθμιστικές αρχές των ΗΠΑ.

Ο λόγος είναι ότι αποκάλυψε αυτό που βλέπουν όλοι, ότι ο βασιλιάς (το κράτος των ΗΠΑ) είναι γυμνός (έχει ένα τεράστιο χρέος και σημαντικό έλλειμμα) και ότι μόνο η στρατιωτική και πολιτική του ισχύς του επιτρέπουν να συνεχίζει να επιβιώνει οικονομικά» .

Γινόμαστε… κουραστικοί καθώς συμμεριζόμαστε την εκτίμηση παραγόντων της αγοράς, πως το παιχνίδι και τα συμφέροντα που διακυβεύονται (από την Ελλάδα, την Ισπανία μέχρι τη Γαλλία και ακόμη υψηλότερα ) είναι τόσο μεγάλα που δύσκολα θα αφεθούν στην… τύχη τους, απεναντίας.

Από αυτή την άποψη θεωρούμε σχεδόν βέβαιο, πως το διεθνές Σύστημα θα ελέγξει τις εξελίξεις στη… μικρή Ελλάδα, ΔΕΝ θα επιτρέψει κρατικοποίηση (όπως την εννοούσαμε παλιότερα) του τραπεζικού συστήματος και, ό τι με όρους απαξιωτικούς-ευτελείς θα επιχειρήσει να βάλει στο χέρι υποδομές, κλάδους, επιχειρήσεις που εξυπηρετούν τον σχεδιασμό του.

Από αυτή την άποψη η ανακοίνωση των οικονομικών μεγεθών των τραπεζών (λίγο ως πολύ αναμενόμενα αν και χωρίς τα ευρήματα των ελέγχων της Black Rock) δεν έχει ΠΛΕΟΝ και τόση σημασία.

Αφ ενός γιατί το τραπεζικό σύστημα ΔΕΝ δύναται επί της ουσίας να χρηματοδοτήσει την πραγματική οικονομία (παρά τις λογικές παραινέσεις του Λ. Παπαδήμου ) αφ΄ ετέρου γιατί το παιχνίδι στην «επόμενη ημέρα» θα γίνει με όρους που επιβάλλουν οι δανειστές, η Τρόικα, το ΤΧΣ.

Προσώρας ο κλάδος κινδυνεύει- όπως σημειώνει σχετικά ο Χρ. Κίτσιος- να πέσει θύμα της προεκλογικής περιόδου, καθώς, μετά τη μετάθεση των αποφάσεων για την ανακεφαλαιοποίηση, τις τελευταίες ημέρες, ανακύπτει ένας νέος μεγαλύτερος κίνδυνος: η ανέξοδη παροχολογία των κομμάτων για τους δανειολήπτες.

Την ώρα όπου το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. αποφάσισαν να πετάξουν στην επόμενη κυβέρνηση την «καυτή πατάτα» των αποφάσεων ανακεφαλαιοποίησης, ανοίγουν την αυλαία των προεκλογικών υποσχέσεων, τάζοντας λαγούς με πετραχήλια για ρυθμίσεις δανείων, μειώσεις επιτοκίων και διατήρηση των γραμμών πίστωσης προς τις επιχειρήσεις.

Τα στατιστικά της εβδομάδας

Ο Γενικός Δείκτης έκλεισε στις 714,78 μονάδες με εβδομαδιαία πτώση 0,04%. Συγκεκριμένα, ο FT 20 υποχώρησε 1,47%, ο Mid 30 με απώλειες 2,62% ενώ ο Small Cap 80 σημείωσε άνοδο 3,44%.

Αναλυτικά, εβδομαδιαία κέρδη σημείωσαν: ο κλάδος των Χημικών κατά 10,76%, των Τροφίμων και Ποτών κατά 9,98% και τα Ταξίδια- Αναψυχή 4,45%.

Στον αντίποδα εβδομαδιαίες απώλειες σημείωσαν: ο κλάδος των Μέσων Ενημέρωσης κατά 9,88%, της Ακίνητης Περιουσίας 8,41% και των Τραπεζών κατά 6,05%.

Οι 10 μετοχές με τα υψηλότερα εβδομαδιαία κέρδη είναι: Μηχανική (ΠΟ) (45,05%), Paperpack (39,73%), ΑΤΤΙ-ΚΑΤ (37,93%), Q&R (28,38%), Παρνασσός (28,18%), ΑΕΓΕΚ (22,99%), Μηχανική (ΚΟ) (22,14%), ΣΙΔΜΑ (20%), Βαρβαρέσος (19,81%), Forthnet (18,18%)

Οι 10 μετοχές με τις υψηλότερες εβδομαδιαίες απώλειες είναι: Εδραση (-35,54%), ΝΕΛ (-27,54%), Ελφίκο (-27,08%), Αττικές Εκδόσεις (-26,47%), Ιλυδα (-24,32%), Sato (-23%), Μπουτάρης (-22,41%), Χαιδεμένος (-19,65%), Ζάμπα (-19,01%) και Δρομέας (-18,42%).