του Μιχαήλ Γελαντάλι

Δεν πείθει, αλλά...

Η προσπάθεια συντήρησης του Γ.Δ. υψηλότερα των 2.820 μονάδων με εκ περιτροπής ”μόχλευση” μετοχών του FTSE-20 είναι ένα γεγονός που θα πρέπει να συνεκτιμηθεί, παρά το ότι η συνολικότερη εικόνα της αγοράς δεν είναι ιδανική.

Και δεν αναφερόμαστε βεβαίως σε επιμέρους περιφερειακές μετοχές όπου εύλογα ασκούνται πιέσεις ή σε προβληματικές εταιρίες η βιωσιμότητα των οποίων είναι τυπική διαδικασία, αλλά σε εκείνο το υγιές τμήμα της αγοράς από το οποίο οι επενδυτές έχουν σαφώς μεγαλύτερες απαιτήσεις.

Αυτό που φάνηκε στις πρώτες δύο συνεδριάσεις της χρονιάς είναι η σπουδή των ισχυρών παικτών να καθορίσουν νωρίς νωρίς τους όρους του παιχνιδιού, βάσει των οποίων θα επιχειρηθεί να διαμορφωθεί κλίμα και τάση για τη συνέχεια.

Η προσέγγιση υψηλών τιμών τριετίας και τετραετίας για συγκεκριμένες τραπεζικές μετοχές προοιωνίζεται, σύμφωνα με την εκτίμηση όλο και περισσότερων, εξελίξεις στον κλάδο, ίσως και μέσα στο α’ τρίμηνο.

Δικαιολογημένα, λοιπόν, ορισμένοι σπεύδουν να λάβουν θέση και στο παιχνίδι των μικρών τραπεζών, οι οποίες σε αυτή την περίπτωση δεν μπορεί να μείνουν ανεπηρέαστες.

Όμως, ενδιαφέρον, παρουσιάζουν κλάδοι που θα μπορούσαν να ευνοηθούν από ενδεχόμενη βελτίωση του επιχειρηματικού κλίματος.

Οι εξελίξεις στην ακτοπλοΐα και τα όσα κυοφορούνται με επίκεντρο τον ΟΛΠ είναι εν μέρει αποτέλεσμα των προσδοκιών που καλλιεργούνται από ενδεχόμενη ανάκαμψη του τουρισμού.

Για σήμερα μετοχές-”σηματωροί” θεωρούνται τόσο οι τίτλοι των Αttica Group, Στρίντζη, Μινωικών Γραμμών όσο και αυτές των ΟΛΠ, Αττικής, Εγνατίας και Αλουμινίου της Ελλάδος.