Η Fed απογοήτευσε τη Wall Street, αναφέρεται σε σχετικό θέμα του euro2day, με τον S&P να υποχωρεί (-0,87%), παραμένοντας ωστόσο περίπου 25 μονάδες υψηλότερα των κρίσιμων 1.200.

Η βουτιά του ευρώ (χαμηλότερα, προς το 1,31$) επαναφέρει άλλη μία πτυχή του διεθνούς παιχνιδιού, με το κοινό νόμισμα να εγκαταλείπεται μαζικά ακόμη και από τους μέχρι πρότινος φανατικούς υποστηρικτές του.

Να δώσουμε βάση σε όσους εκτιμούν πως η κρίση χρέους της ευρωζώνης και της Ε.Ε. λειτουργεί σαν μαξιλάρι για την αμερικανική οικονομία κι επενεργεί υπέρ των ΗΠΑ και της πολιτικής της Ουάσιγκτον; Κρίνοντας από το μέχρι τώρα αποτέλεσμα, μία τέτοια προσέγγιση είναι σε πολλά σημεία της βάσιμη κι ευσταθεί.

Οι διορατικοί όμως παρακολουθούν και άλλες ισοτιμίες του δολαρίου πέραν του ευρώ (δολάριο Καναδά, ελβετικό φράγκο, ιαπωνικό γεν και λίρα Αγγλίας) για να έχουν ευρύτερη εικόνα για τα επερχόμενα. Και σε αυτήν τη συγκυρία οι... λαγοί των αγορών, οι περιβόητοι οίκοι αξιολόγησης, επιμένουν και διευρύνουν τη στόχευσή τους. Μόνο τυχαίες δεν θεωρούνται η ενέργεια της Fitch να υποβαθμίσει το outlook για τη Βουλγαρία, την Τσεχία, τη Λιθουανία και τη Λετονία ή η εκτίμηση της S&P που κάνει λόγο για αυξημένο κίνδυνο υποβάθμισης ομολόγων και κρατών στην Ε.Ε.

Η μεν πρώτη διευρύνει το… παιχνίδι προς τις χώρες της Κεντρικής και της Ανατολικής Ευρώπης (τα νέα μέλη του ευρωσυστήματος, δηλαδή), η δεύτερη διατηρεί την απειλή-εκβιασμό (κυρίως) για τη Γαλλία. Την ίδια στιγμή, που όλως τυχαίως στο Παρίσι πυκνώνουν οι αναφορές και τα σενάρια για τον κίνδυνο αποχώρησης της χώρας από τη ζώνη.

Στο Χ.Α., μία από τα ίδια, και ο Χρ. Κίτσιος αποδίδει εύστοχα όσα διαδραματίζονται στο παρασκήνιο και συμβαίνουν στο προσκήνιο μετά μάλιστα την τελευταία… κυβίστηση του υπουργού Οικονομικών και αντιπροέδρου Α΄ του κυβερνητικού σχήματος.

Λίγο ως πολύ, η αγορά κι ο κόσμος είχαν προεξοφλήσει τον εκφυλισμό του νέου μορφώματος. Τα ποσοστά δημοφιλίας του Λ. Παπαδήμου υποχωρούν ταχύτατα και οι δανειστές παραδέχονται πως η ακολουθούμενη πολιτική απέτυχε, γι' αυτό θα πρέπει να κοπούν εκ νέου οι μισθοί, οι συντάξεις, τα επιδόματα ΑΜΕΑ και ποιος ξέρει τι άλλο ακόμη.

Μέρα με τη μέρα ενισχύεται η εκτίμηση ανθρώπων της αγοράς πως η ακολουθούμενη πολιτική -που δείχνει αδιέξοδη κι ακατανόητη, χωρίς αναπτυξιακή λογική- ακριβώς αυτό επιδιώκει: να οδηγηθεί στο… απευκταίο η Ελλάδα.

Πρακτικά, όλη αυτή η αβεβαιότητα και το βαρύ κλίμα αποτυπώνονται στο Χ.Α. και στο… σύρσιμο των δεικτών σε χαμηλά 18 - 20 ετών, των τραπεζών στα ελάχιστα των 267 μηνών (όπως μετρούσε ο φίλτατος Θανάσης Σταυρόπουλος), και με τη βραχυπρόθεσμη τάση να δοκιμάζεται (μετά από έναν-ενάμιση μήνα) στα ιστορικά ελάχιστα των 250 - 255 μονάδων.

Το δεύτερο σημείο του πυθμένα (του FTSE 20) σημειώθηκε χθες στις 253,53 μονάδες, μετά το προηγούμενο των 254,04. Υπό την πίεση των τραπεζών (που… απέφερε νέο ιστορικό χαμηλό για τη Eurobank στο 0,34 ευρώ - αποτίμηση 188 εκατ. ευρώ), αλλά με την ΕΤΕ να μη χάνει -σε αυτήν τη φάση- την ελάχιστή τιμή του 1,44 ευρώ (1/11).

Η μετοχή της ΕΤΕ ενδέχεται να παρουσιάζει και βραχυπρόθεσμα ενδιαφέρον μετά την επισημοποίηση της πρόθεσης της διοίκησης να προχωρήσει στην πρώτη (από μία σειρά) ενέργεια προκειμένου να ενισχυθεί κεφαλαιακά, επί της ουσίας για να αποφύγει την ένταξή της στο ΤΧΣ. Ενδιαφέρουσα εξέλιξη, παρότι αυτονόητη.

Η ισχνή αντίδραση του ΟΠΑΠ (στα 6,79 ευρώ) είναι αδύναμη ενθαρρυντική ένδειξη, που όμως απαιτεί πολλαπλάσιες στηρίξεις, ενώ ο ΟΤΕ μένει σταθερός (στα 3,08 ευρώ). Για τον τρίτο της ομάδας, τη ΔΕΗ, το σχετικό θέμα του euro2day για κρίση ηγεσίας τα λέει όλα, ενώ η αποτίμηση της Επιχείρησης διαμορφώνεται στα 944(!) εκατ. ευρώ.