του Μιχαήλ Γελαντάλι

Απτά τα σημάδια και η διάθεση ανάκαμψης. Το κλίμα και οι ισορροπίες όμως παραμένουν εύθραυστα και αυτό επιβεβαιώθηκε για μια ακόμη φορά χθες με τις λίγο – πολύ γνωστές μεθοδεύσεις που είχαν ως επίκεντρο την πίεση σε Εθνική και Alpha.

Θα μείνουμε στο πρώτο, το θετικό στοιχείο για την αγορά. Την αντίδραση, δηλαδή, της Cosmote, στο ενδιαφέρον ξένων για ΟΤΕ και Panafon, σε ελάχιστους αλλά συγκεκριμένους θεσμικούς που αγοράζουν Εθνική και Alpha και μια σειρά μετοχών εταιριών, από τις οποίες περιμένουμε καλά αποτελέσματα και για το πρώτο τους τρίμηνο.

Μέσα στη γενικότερη απαξίωση, θα ήταν αδικία να μην αναφέρουμε πως εξαιρέσεις πάντα υπάρχουν, είτε τις αναζητά ο επενδυτής στις Chipita, Τιτάνα, Παπαστράτο, Ιντραλότ, ΕΥΔΑΠ είτε σε μικρότερες, όπως τα διαγράμματα των Βωβού, Βάρδα, Jumbo, Betanet δείχνουν.

Τεχνικά το ζητούμενο στις τελευταίες τέσσερις συνεδριάσεις, είναι η επιβεβαίωση (ή όχι) της δυνατότητας του Δείκτη να υπερβεί τις 2.230 μονάδες με αρκετές συναλλαγές. Βραχυπρόθεσμα όλο το ”παιχνίδι” επικεντρώνεται σε αυτήν ακριβώς την πίεση του Δείκτη, καθώς οι διορατικοί αναλυτές αναφέρονται σε ”ανοδική διάσπαση πτωτικής γραμμής τάσης”.

Αυτό βέβαια σε συνάρτηση με το κατά πόσον, για παράδειγμα, η μετοχή της Alpha, μπορεί έστω και στα επίπεδα του χειμώνα του... 1997 να προσελκύσει και πάλι αγοραστές. Πολύ πίσω, τέσσερα χρόνια πριν έχει γυρίσει η μετοχή της Εθνικής, η κεφαλαιοποίηση της οποίας –και αυτό θα πρέπει να προσεχθεί- απειλείται επικίνδυνα από τη Eurobank. Μόλις 236 εκατ. ευρώ χωρίζουν τις δύο τράπεζες με ό,τι αυτό και εάν συνεπάγεται, δρομολογεί και ο νοών νοείτο...

Ή η Eurobank είναι πλέον πανάκριβη, ή η Εθνική πάμφθηνη ή η διαφορά κάπου στη μέση, κάτι που όπως επισημαίνει ισχυρότατος χρηματιστηριακός παράγων δεν θα μείνει για πολύ σε αυτή την κατάσταση. Το στοίχημα πλέον είναι πολύ ”χοντρό” και το παιχνίδι των εντυπώσεων θα παιχθεί μέχρι τέλους.