του Μιχαήλ Γελαντάλι

Συνεχίζεται η διακύμανση του Δείκτη εντός στενότατου εύρους τιμών, με κύριο χαρακτηριστικό τις χαμηλές συναλλαγές.

Παρατηρείται δηλαδή στην πράξη αυτό που εδώ και καιρό επιχειρείται στην αγορά, δηλαδή η περιθωριοποίηση των καλούμενων περιφερειακών χαρτιών, και η ανάδειξη μετοχών ποιοτικών εταιριών.

Ορθή ως προς την πρόθεση των ισχυρών της αγοράς αυτή η τακτική, πλην όμως εξοβελίζει την πλειονότητα των μετοχών στο περιθώριο, ”συντρίβει” τα κάθε λογής επενδυτικά σχήματα και καθιστά μη ελκυστικό το χρηματιστήριο για το ευρύτερο επενδυτικό κοινό.

Εάν θέλουν μια αγορά ”κλειστή λέσχη” τότε κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση. Το ζητούμενο όμως είναι σε ποια επίπεδα τιμών και σε ποιους αγοραστές θα ρευστοποιήσουν, όταν έλθει η ώρα, τις θέσεις τους.

Υπάρχουν όντως καταγγελίες από ”μικρούς χρηματιστές” πως σε αυτούς εξαντλείται η αυστηρότητα της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς, τη στιγμή που οι ισχυρές ΑΧΕ κινούνται ελαστικότερα και πιο ευέλικτα.

Στο καθαρά χρηματιστηριακό μέρος ξεχωρίζει η αντίδραση της Lamda (Ειδικός Διαπραγματευτής η Εθνική ΑΧΕ), η αυξημένη εμπορευσιμότητα και τα πακέτα της Δέλτα Συμμετοχών, η συγκέντρωση της Marac (Ειδικός Διαπραγματευτής αναλαμβάνει η Proton ΑΧΕΠΕΥ), αλλά και η άνοδος μετοχών όπως οι Αλουμίνιον της Ελλάδος, Βαρυτίνης, Αστήρ, Ελβάλ, Motor Oil, Ρόκας, Notos Com, Folli Follie.

Και ορισμένων ακόμη.