του Μιχαήλ Γελαντάλι

Η χθεσινή εκτίμηση εκτίμηση των Financial Times, για την περαιτέρω επιβάρυνση χρηματοοικονομικών εταιριών – ομίλων δίνει ήδη τον τόνο της στις ευρωπαϊκές αγορές. Μένει να φανεί κατά πόσο η διεθνής αυτή τάση, μπορεί να επηρεάσει και σε ποιο βαθμό ακόμη περισσότερο τη Σοφοκλέους, όπου η ανακωχή της Παρασκευής, μόνο ως πρόσκαιρη κίνηση κατευνασμού μπορεί να θεωρηθεί.

Τα προβλήματα, οι δυσλειτουργίες, οι εγγενείς αδυναμίες του χρηματιστηρίου μας –που έχουν πλέον διαπεράσει και τον ιστό της πραγματικής οικονομίας- θα μεγεθύνονται, θα λειτουργούν πολλαπλασιαστικά, επιβαρυντικά, ακόμη και στα τρέχοντα επίπεδα τιμών. Βιώνουμε τον αντί-Σεπτέμβρη του ’99, και κατά πάσα βεβαιότητα η αντι-κορυφή της διόρθωσης θα διαμορφωθεί όχι τόσο από τα της Σοφοκλέους, όσο από τις εξελίξεις στις διεθνείς αγορές, τις επόμενες ενέργειες των ΗΠΑ.

Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι οι μεσοπρόθεσμες στηρίξεις μετοχών υγιέστατων επιχειρήσεων, ομίλων, ευκολότερα θα διασπαστούν, παρά θα λειτουργήσουν ως σημεία αντίδρασης. Δεν αναφερόμαστε στα 10,2 ευρώ του ΟΤΕ, ή την στήριξη της Alpha, αλλά στην πτωτική φορά που βαραίνει πλέον εδώ και δύο εβδομάδες τη μετοχή για παράδειγμα του Τιτάνα. Ειδικότερα για τη μετοχή του τελευταίου, αρκεί μια… ματιά στο διάγραμμά του για να διαπιστωθεί το μέγεθος του προβλήματος.

Σε τι θα μπορούσαν κατά συνέπεια να προσβλέπουν οι ευρωπαϊκές αγορές, βεβαίως και η Σοφοκλέους, παρά μόνο σε μια καθαρά τεχνικής μορφής αντίδραση, που θα σηματοδοτούσε η ανακοίνωση… κάποιου δείκτη της αμερικανικής οικονομίας. Μια αντίδραση για τον Dow, που θα μπορούσε πρόσκαιρα να τον οδηγήσει προς τις 8.050 – 8.200 μονάδες, προτού υποχωρήσει σε ακόμη χαμηλότερα από τα τρέχοντα επίπεδα.

ΣΗΜ: Θα ήταν αφελές τόσο προσωπικά ο γράφων, όσο συνολικότερα η στήλη, να θεωρούν ως αποκλειστικούς και μόνο υπεύθυνους – υπαίτιους της τριετούς πτώσης τα Παράγωγα. Δεν μεμψιμοιρούμε, ούτε η κριτική έχει την οποιαδήποτε μορφής προσωπικό χαρακτήρα (για όνομα του Θεού!) απλά βεβαιώνεται ότι η λειτουργία των Παραγώγων ανέδειξε ακόμη περισσότερο τα προβλήματα, επέτεινε την πτώση και τώρα πλέον θα μεγεθύνει στο έπακρον τις αδυναμίες του συστήματος. Από τα μετοχοδάνεια και τους κόκκινους κωδικούς μέχρι την ολοκληρωτική και ουσιαστική αδυναμία κάποιων εισηγμένων να συνεχίσουν να καλύπτουν τις συμβατικές τους υποχρεώσεις. Τηρουμένων των αναλογιών, βιώνουμε ημέρες του φθινοπώρου του ’96 επί εποχής Δέλτα Χρηματιστηριακής – Μαγρίζου ή και ακόμη παλαιότερων ανάλογων περιπτώσεων προς το τέλος του ’89.