του Μιχαήλ Γελαντάλι

Το να προσπαθήσει να φανεί κάποιος αισιόδοξος αυτή την περίοδο θα ήταν εκτός από παρακινδυνευμένο και παράλογο. Εάν θεωρήσουμε ότι οι αγορές κινούνται με βάση μια ιστορικότητα-κυκλικότητα θα πρέπει να δεχθούμε ότι οι ακραίες διακυμάνσεις είτε στην άνοδο, είτε στην πτώση, εξισορροπούνται κάποια στιγμή από αντίρροπες αντιδράσεις.

Όσοι θεωρούν ότι γύρω στις 1750 μονάδες έχει διαμορφωθεί μια στήριξη, στατιστικά ισχυρότατη, λόγω του ότι προσμετρά το προηγούμενο υψηλό του 1992, έχουν απόλυτο δίκιο. Βέβαια, σε μια περίοδο που κυριαρχεί η υπερβολή και που η Σοφοκλέους βρίσκεται σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό εγκλωβισμένη στα όσα διεθνώς συμβαίνουν, είναι παρακινδυνευμένη η αναζήτηση οποιασδήποτε στατικής στήριξης.

Πλην όμως, εάν θεωρήσουμε ότι δεν είναι δυνατόν ακόμα και στην κορύφωση της αντιπαράθεσης μεταξύ ΗΠΑ – Γερμανίας (ηπειρωτικής Ευρώπης) να καταρρεύσει μέχρι μηδενισμού της η ευρωπαϊκή οικονομία, τότε θα πρέπει να περιμένουμε ενδιάμεσες, τεχνικής φύσεως, αντιδράσεις. Είναι ενδεικτικό πως η Γερμανία υποχωρεί 20 συνεχόμενες εργάσιμες ημέρες, με την κεφαλαιοποίηση της Φρανκφούρτης να έχει υποχωρήσει κατά 26% και το γερμανικό ΑΕΠ να έχει μειωθεί κατά 0,5%.

Υπάρχει βέβαια περιθώριο περαιτέρω υποχώρησης για τον Dow, ορισμένοι μάλιστα Αμερικανοί κινδυνολογούσαν εδώ και καιρό για επιστροφή στις 6.500 μονάδες, πλην όμως θα πρέπει να συνεκτιμηθεί το εξής: Η άνοδος της τιμής του πετρελαίου έχει σχεδόν απόλυτα συσχετιστεί με την θητεία του Αμερικανού προέδρου, που ”παρέλαβε” το βαρέλι από τα 15 δολάρια και το ανέβασε στα 30.

Ορισμένοι Αμερικανοί μιλούν για ολοκλήρωση ενός κύκλου, που αν και μπορεί να δώσει μία – δύο ακραίες αντιδράσεις αποζητά ήδη την αποκλιμάκωσή του. Αυτή την περίοδο που και στη Σοφοκλέους, η πλειονότητα σπεύδει με όποιο κόστος να αποχωριστεί χαρτιά, κόπου και αξίας που τρία χρόνια κρατούσε, οι λίγοι ”αιμοδιψείς” προετοιμάζονται για τον επόμενο ανοδικό κύκλο.