του Μιχαήλ Γελαντάλι

Λείπει ο γάτος και μία προσπάθεια να διαμορφωθεί βραχυπρόθεσμα ανοδική τάση θεωρείται απόλυτα δικαιολογημένη και αναμενόμενη. Στα καθ’ ημάς, η εικόνα είναι μικτή καθώς επιμέρους αρνητικές παράμετροι έχουν εκλείψει από τη συνεδρίαση της Παρασκευής, τεχνικά όμως, ο Δείκτης εμφανίζεται ”προβληματικός”.

Συμφωνούν άλλωστε στην πλειονότητά τους οι αναλυτές ότι, με τον Δείκτη χαμηλότερα των 2.155 μονάδων έχουν διαμορφωθεί τάσεις επανεγκλωβισμού σε ”πτωτικό κανάλι”. Απομακρύνεται, δηλαδή, το ενδεχόμενο καθαρά τεχνικής αντίδρασης πέραν των 2.220 μονάδων προς τις 2.400. Tεχνικά όχι, εάν δεχθούμε ότι Ν. Υόρκη και ευρωπαϊκές αγορές χρωστούν μια επόμενη ανοδική αντίδραση ακόμη και στην περίπτωση που πρόκειται για bear mini rally, ενδεχόμενη κίνηση που θα μπορούσε να ακολουθήσει και η Σοφοκλέους.

Το πιθανότερο, σχεδόν βέβαιο για ορισμένους, είναι πως κάτι τέτοιο μπορεί να πραγματοποιηθεί από χαμηλότερα όμως επίπεδα τιμών – στηρίξεις. Χαμηλότερα δηλαδή ο τραπεζικός κλάδος, ακόμη χαμηλότερα προς τις 1.065 μονάδες ο FTSE 20 και με επιμέρους όμως μετοχές, να μπορούν να αντιδράσουν.

Βέβαια, ο Δείκτης και η αγορά δεν μπορεί εσαεί να στηρίζονται από την ΔΕΗ, τον ΟΠΑΠ και κανά – δύο ακόμη ”θεσμικόχαρτα”. Χρειάζεται βοήθεια, από τον τραπεζικό κλάδο, τις τηλεπικοινωνίες, τις 4 – 5 εταιρίες που ξεχωρίζουν από τον κατασκευαστικό κλάδο, τους 2 – 3 ισχυρότερους ομίλους από τον χώρο της βιομηχανίας. Επειδή όμως, εδώ και καιρό αναφερόμαστε σε τεχνική και μόνο αντίδραση, και όχι ουσιαστική, που θα στηριζόταν στα πραγματικά οικονομικά μεγέθη των εταιριών, οι επιφυλάξεις είναι πολλές και ουσιώδεις.

Είναι χαρακτηριστικό αυτό που σημειώνει ο Σωκράτης Τσίχλιας, στην Καθημερινή (της προηγούμενης Παρασκευής), όταν αναφέρεται σε virtual Ελλάδα, αμφιβάλλοντας για το πόσο ισχυρή είναι η οικονομία της χώρας, με μια κυβέρνηση να πανικοβάλλεται αντικρίζοντας τον πληθωρισμό του Αυγούστου, ανακαλύπτει λαίλαπα αισχροκέρδειας ”ενώ ξεχνά τις υψηλές αυξήσεις των κρατικών ΔΕΚΟ που κερδοσκοπούν μονοπωλιακώς, μήπως και καταφέρουν να πιάσουν ”καλή τιμή” κατά την πώλησή τους, για να καλυφθούν τα ελλείμματα”;

Η αλήθεια είναι πως ξαναδιαβάζοντας τα ψιλά γράμματα παραδοσιακά ισχυρών επιχειρήσεων, στην ανάπτυξη των οποίων στηρίζεται η ενίσχυση του Προϊόντος μας, αναδεικνύεται το πρόβλημα. Μειώνονται οι εξαγωγές, η ανταγωνιστικότητα των ελληνικών προϊόντων στις διεθνείς αγορές, ταλαιπωρούνται αρκετές εξαγωγικές επιχειρήσεις από το ακριβό ευρώ, χάνουμε μερίδιο αγοράς και είμαστε πρώτοι στην… διαφθορά.

Είναι πρώτη φορά μετά πολλά εξάμηνα, που κάποια ”ερωτηματικά” εντοπίστηκαν στα αποτελέσματα εταιριών όπως οι Τιτάν, Chipita και ορισμένων ακόμη που δικαιολογημένα παρέμεναν (και θα παραμένουν) στο απυρόβλητο. Εάν όμως υπάρχει πρόβλημα σε αυτό το κομμάτι της οικονομίας μας, τι θα μπορούσε να ειπωθεί για το υπόλοιπο, το μεγαλύτερο δηλαδή, και ποιες θα μπορούσε να είναι οι διαφυγές στο μέλλον;