Στη σημερινή συγκυρία, όπου αρκετοί οικονομικοί δείκτες ανακάμπτουν, ενώ η χώρα ετοιμάζεται να εξέλθει από τα προγράμματα των προηγούμενων ετών, η επισήμανση εκ μέρους του ΣΕΒ για την ανάγκη χορήγησης κινήτρων που θα προωθήσουν τις συγχωνεύσεις και εξαγορές δεν θα μπορούσε να είναι πιο επίκαιρη.

Η χορήγηση κινήτρων για συνενώσεις (με τη μορφή π.χ. φορολογικών ελαφρύνσεων, αυξημένων αποσβέσεων κ.λπ.) μπορεί να παίξει ουσιαστικό ρόλο, όχι μόνο στην αύξηση του μέσου μεγέθους των ελληνικών επιχειρήσεων, κίνηση που συνδέεται άμεσα με την αύξηση της αποτελεσματικότητας και της παραγωγικότητας (λόγω των οικονομιών κλίμακας), αλλά και στην αναδιάρθρωση και εξυγίανση πολλών τομέων δραστηριότητας.

H «πολιτική των κανονιοφόρων» που φαίνεται ότι εφαρμόζει πλέον η Τουρκία του Ερντογάν στην περιοχή μας, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τα όσα συνέβησαν προ ημερών με το ιταλικό πλοίο-γεωτρύπανο, αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης τάσης, που παρατηρείται διεθνώς.

Πρόκειται για μια επιστροφή στο παρελθόν, σε ό,τι αφορά τουλάχιστον τη γηραιά ήπειρο και τις παρυφές της (με κυριότερο ίσως παράδειγμα τη ρωσική επέμβαση στην Ουκρανία), που δεν σηματοδοτεί τίποτε καλό για την ασφάλεια και την εύρυθμη λειτουργία του διεθνούς δικαίου, που ούτως ή άλλως δεν κυριάρχησαν ποτέ στο μεγαλύτερο μέρος της υδρογείου.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο αδιαφιλονίκητος ισχυρός ανήρ της Τουρκίας, είναι σήμερα στριμωγμένος. Τα όνειρά του να αναδειχθεί σε ηγέτη του Ισλαμικού κόσμου δεν έχουν γίνει πραγματικότητα, η επιρροή της χώρας του στα διεθνή δρώμενα δεν έχει αυξηθεί, ενώ ο ίδιος έγινε στόχος αποτυχημένου πραξικοπήματος το 2016, συμβάν που ίσως αναδειχθεί ως κομβικό για τον Ερντογάν και την πολιτική του, από τον ιστορικό του μέλλοντος.

Το χειρότερο όμως σήμερα για τον Τούρκο ηγέτη είναι ότι οι σχέσεις του με τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο, χωρίς από την άλλη πλευρά να σημειώνεται κάποια σημαντική βελτίωση των σχέσεων είτε με τη Ρωσία του Πούτιν (με την οποία υπάρχουν συνεχή σκαμπανεβάσματα) είτε με την αναδυόμενη παγκόσμια υπερδύναμη, την Κίνα.

Από τα εκτενή αποσπάσματα της δικογραφίας που δόθηκαν στη δημοσιότητα, προκύπτει ότι οι κατηγορίες στην υπόθεση Novartis είναι βαριές. Το χειρότερο δε που θα μπορούσε να συμβεί, τουλάχιστον στα μάτια της κοινής γνώμης, είναι να παραμείνουν τέτοιου είδους «σκιές», χωρίς την ουσιαστική διαλεύκανση της υπόθεσης.

Οι δικαστικοί λειτουργοί είναι προφανές ότι έχουν λειτουργήσει ορθά στη συγκεκριμένη υπόθεση, παραπέμποντας «αμελλητί» την υπόθεση στα χέρια της Βουλής, όπως προβλέπει ο νόμος περί ευθύνης υπουργών που φιλοτέχνησε προ ετών ο Ευάγγελος Βενιζέλος.

Με κορυφαίο σήμερα εκπρόσωπο ανά τον κόσμο τον Ντόναλντ Τραμπ, που κατάφερε κυριολεκτικά από το «πουθενά» να αναρριχηθεί στην προεδρία του πλέον ισχυρού κράτους του κόσμου, ο λαϊκισμός και μαζί του, σχεδόν χέρι με χέρι, ο εθνικισμός, έχουν επιστρέψει στο διεθνές πολιτικό και κοινωνικό προσκήνιο.

Πρώτος μεγάλος σύμμαχος που βρήκαν ήταν η απογοήτευση. Η συχνά δικαιολογημένη απογοήτευση μεγάλου μέρους της κοινής γνώμης (του «λαού» στα καθ' ημάς), για τις πολιτικές ελίτ και το αποσαθρωμένο κύρος πολλών κάποτε αξιοσέβαστων «θεσμών».