Οι εκλογές έγιναν και η χώρα γυρίζει σελίδα, με μια νέα κυβέρνηση που θα οριστεί πιθανώς και αύριο. Οι ρόλοι αλλάζουν. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναλαμβάνει την εξουσία και πρέπει τώρα να κάνει πράξη τα όσα υποσχέθηκε και να καλύψει προσδοκίες που, αν κρίνουμε από το αποτέλεσμα των εκλογών αλλά και τη συμπεριφορά των αγορών που προεξόφλησαν την άνετη νίκη του, είναι μεγάλες.

Προφανώς, μέριμνα της κυβέρνησής του θα πρέπει να είναι από την αρχή κιόλας η περαιτέρω τόνωση του επενδυτικού κλίματος, κατά πάσα πιθανότητα και με την κατά το δυνατόν επίσπευση των εκκρεμών θεμάτων, για τη μεγάλη επένδυση του Ελληνικού, που πολλοί θεωρούν ότι είναι η πλέον κατάλληλη για να δώσει πραγματικά ισχυρό σήμα στους επενδυτές του εξωτερικού.

Όσοι ξεκινούν να διαβάσουν αυτό το κείμενο πιστεύοντας ότι σημείο αναφοράς του θα είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, έχουν κάνει λάθος. Παρότι κι αυτός είναι «γόνος» μιας πολιτικής δυναστείας, προηγούνται άλλοι. Και συγκεκριμένα ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Κώστας Καραμανλής.

Ο δεύτερος, περιοριζόμενος εδώ και χρόνια στον ρόλο της «Πυθίας» που δίνει χρησμούς, προσπάθησε να αποτραβηχτεί από τη δημοσιότητα, μήπως και λησμονηθεί το γεγονός ότι επί των κυβερνήσεών του επήλθε ο πλήρης εκτροχιασμός του χρέους και των ελλειμμάτων, γεγονός το οποίο αντελήφθη, γι' αυτό και έκανε ό,τι έκανε: Διενήργησε πρόωρες εκλογές, τις οποίες γνώριζε ότι θα χάσει, προκειμένου να «δραπετεύσει» από την εξουσία, πριν σκάσει η… μπόμπα.

Διαστάσεις καταιγισμού έχει λάβει η είσοδος και η αποχώρηση λιγότερο ή περισσότερο γνωστών στελεχών σε θέσεις «ευθύνης» της Folli Follie Group, κατόπιν του σκανδάλου που ξέσπασε με τις αποκαλύψεις ξένου fund και οδήγησε στην απαγγελία βαριών ποινικών κατηγοριών σε μέλη της διοίκησης και φυσικά στην ίδια την οικογένεια Κουτσολιούτσου.

Όλα αυτά ενώ η εταιρεία σταδιακά καταρρέει ολοσχερώς, αδυνατώντας να προσφέρει στους ορκωτούς ελεγκτές τα απαραίτητα στοιχεία για να διαμορφωθεί ισολογισμός, κι ενώ στο ίδιο διάστημα, χάνει σταδιακά μεγάλες αντιπροσωπείες τις οποίες είχε, γεγονός που μειώνει την όποια υπολειμματική αξία της, καθώς τα βασικά «ίδια» προϊόντα της έχουν ήδη αποδειχθεί προϊόν «δημιουργικής λογιστικής».

Η κρίση στις σχέσεις μεταξύ της Τουρκίας και των ΗΠΑ, που συμπαρασύρει βεβαίως σε μεγάλο βαθμό τις σχέσεις της γειτονικής χώρας με το ΝΑΤΟ, εμμέσως και με την Ευρωπαϊκή Ένωση, γίνεται ολοένα και βαθύτερη.

Το επεισόδιο με την επιμονή Ερντογάν να αγοράσει ρωσικούς πυραύλους S-400, που αποτελεί «κόκκινο πανί» για τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, είναι απλώς «κερασάκι στην τούρτα». Μια τούρτα που περιλαμβάνει σοβαρή διάσταση απόψεων σε θέματα όπως π.χ. η ενεργειακή εκμετάλλευση της ΝΑ Μεσογείου, το μέλλον του Ιράκ και της Συρίας, αλλά και τη μεγάλη διαφορά απόψεων και αντιλήψεων των δύο πλευρών σε σχέση με το Ιράν.

Τα σκιρτήματα της χρηματιστηριακής αγοράς το τελευταίο διάστημα ευλόγως δημιουργούν προσδοκίες για τη συνέχεια. Είναι γεγονός ότι η αγορά προεξοφλεί την έλευση μιας κυβέρνησης περισσότερο φιλικής προς τις επενδύσεις, γνωρίζοντας ταυτόχρονα ότι το ελληνικό χρηματιστήριο δεν επωφελήθηκε από τη «μόχλευση», από την πλούσια ροή ρευστότητας στις περισσότερες αγορές, κατά τα τελευταία χρόνια.

Εντούτοις, για να είμαστε ρεαλιστές, θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι η ελληνική αγορά έχει υποστεί ισχυρό πλήγμα αξιοπιστίας διεθνώς από το σκάνδαλο της Folli Follie, ενώ και η υπόθεση Creta Farms, διαφορετικής κλίμακας και «υφής», φέρνει στο προσκήνιο με ηχηρό τρόπο μια άλλη δυσάρεστη πτυχή. Το κατά πόσον μικρομεσαίοι εισηγμένοι «μπερδεύουν την τσέπη τους με την εταιρεία», γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων τους όχι μόνον τους λοιπούς μετόχους αλλά και το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο.