Διαστάσεις καταιγισμού έχει λάβει η είσοδος και η αποχώρηση λιγότερο ή περισσότερο γνωστών στελεχών σε θέσεις «ευθύνης» της Folli Follie Group, κατόπιν του σκανδάλου που ξέσπασε με τις αποκαλύψεις ξένου fund και οδήγησε στην απαγγελία βαριών ποινικών κατηγοριών σε μέλη της διοίκησης και φυσικά στην ίδια την οικογένεια Κουτσολιούτσου.
Όλα αυτά ενώ η εταιρεία σταδιακά καταρρέει ολοσχερώς, αδυνατώντας να προσφέρει στους ορκωτούς ελεγκτές τα απαραίτητα στοιχεία για να διαμορφωθεί ισολογισμός, κι ενώ στο ίδιο διάστημα, χάνει σταδιακά μεγάλες αντιπροσωπείες τις οποίες είχε, γεγονός που μειώνει την όποια υπολειμματική αξία της, καθώς τα βασικά «ίδια» προϊόντα της έχουν ήδη αποδειχθεί προϊόν «δημιουργικής λογιστικής».
Το Euro2day.gr επιχείρησε πρόσφατα να καταγράψει τον καταιγισμό αλλαγών στη «νέα» διοίκηση, ρεπορτάζ το οποίο όμως ξπεράστηκε γρήγορα από τις εξελίξεις, μετά την παραίτηση αφενός του Διευθύνοντος Συμβούλου (και μοναδικού εκτελεστικού μέλους) Αναστάσιου Φράγκου, αλλά και του Βύρωνος Μπαλή.
Η αποχώρηση του κ. Φράγκου, που κατά δήλωσή του είχε ο ίδιος προσεγγίσει την εταιρεία για να αναλάβει τη θέση, και ο οποίος έσπευσε να αυτοχαρακτηριστεί «turnaround artist» σε συνέντευξη που παραχώρησε προ μηνών (στην οποία μάλιστα ενημέρωνε τους αναγνώστες ότι «έχει ποσοστό επιτυχίας 100%»), προφανώς είναι εκείνη που έχει τη μεγαλύτερη σημασία. Κι αυτό διότι στη διάρκεια της περίπου 6μηνης παρουσίας του, ούτε τα απαραίτητα στοιχεία στους ορκωτούς κατάφερε να δώσει, ούτε συμφωνία με τους πιστωτές να κλείσει, ούτε και να αποτρέψει τη μείωση της αξίας που επιφέρει η αποχώρηση σημάτων από το χαρτοφυλάκιο της εταιρείας.
Ωστόσο, δεν θεωρούμε ότι τα παραπάνω συνδέονται άμεσα με τις όποιες ικανότητές του. Κι αυτό καθώς διάχυτη είναι πλέον η αίσθηση στην αγορά ότι την εταιρεία συνεχίζει να διοικεί το «αόρατο χέρι» των Κουτσολιούτσων, κι ότι η παρέλαση στελεχών γίνεται με πρωτοβουλία και επιλογή τους, με βασικότερο κίνητρο την κατά το δυνατόν προστασία τους από τις ποινικές και λοιπές κατηγορίες.
Κίνητρο για τα στελέχη που έρχονται, είναι ενδεχομένως κάποιες «κούφιες» διαβεβαιώσεις, αλλά πρωτίστως οι παχυλές αμοιβές που ακούγεται έντονα ότι προσφέρει η εταιρεία. Γι' αυτό μάλλον και «καταπίνουν αμάσητο» το γεγονός ότι ο κ. Τζώρτζης Κουτσολιούτσος, μήνες μετά το ξέσπασμα του σκανδάλου που τον κατέστησε κατηγορούμενο για βαριά αδικήματα, εξακολουθεί να είναι μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου. Γεγονός που αποτελεί παγκόσμια… πρωτοτυπία!
Εμείς είχαμε προειδοποιήσει βέβαια από αυτή τη στήλη κάποια «ηχηρά ονόματα» της αγοράς ότι η ένταξή τους στη νέα διοίκηση, υπό αυτές τις συνθήκες, είναι κάτι που πρέπει να προσέξουν ιδιαίτερα, γιατί «τα στερνά νικούν τα πρώτα». Φαίνεται από τις πλέον πρόσφατες παραιτήσεις ότι μάλλον το κατάλαβαν.
Η ουσία όμως δεν αλλάζει. Ο αργός θάνατος της Folli Follie συνεχίζεται, εις βάρος των εργαζόμενων, των πιστωτών και των μετόχων της, ανεμπόδιστα και με τον Τζώρτζη Κουτσολιούτσο να παραμένει στη διοίκηση, σε πείσμα όλων των εξελίξεων.
Δεν θα μασήσουμε τα λόγια μας. Τα όσα εξακολουθούν να συμβαίνουν στη Folli Follie συνιστούν πολύ βαριά πλήγματα, όχι μόνο για τον θεσμό της εταιρικής διακυβέρνησης αλλά και για το θεσμικό πλαίσιο, τους περίφημους «ελεγκτές» της εφαρμογής του, αλλά και για το κύρος όσων σημαντικών παικτών είχαν συμφέροντα στην εταιρεία.
Ο θεσμικός επενδυτής που είχε μεγάλο ποσοστό της εταιρείας, δηλαδή η Fidelity, προφανώς διέγραψε σιωπηρά την επένδυσή του και -εξίσου προφανώς- προτίμησε να «κρύψει» το γεγονός ότι «κοιμόταν ολόρθος» έως ότου έγιναν οι αποκαλύψεις, αποφεύγοντας να ανακατευθεί στο όλο ζήτημα ή να κινηθεί νομικά.
Ομοίως οι περίφημοι Κινέζοι της Folli Follie (η γνωστή και στην Ελλάδα FOSUN), στους οποίους έχουμε αναφερθεί πολλάκις, πράττουν αντιστοίχως, παρότι οι αριθμοί λένε ότι έχασαν τα μαλλιοκέφαλά τους.
Κάνουν κι αυτοί «τους Κινέζους»!
Θα ήταν βεβαίως εξαιρετικά ενδιαφέρον να μαθαίναμε πού οφείλεται αυτή η παθητικότητα, τα όσα έχουν συμβεί όμως μέχρι τώρα δεν αφήνουν περιθώρια αισιοδοξίας.
Η FFG οδεύει αργά και βασανιστικά προς την πλήρη απαξίωση, όπως δυστυχώς προέβλεψε εδώ και μήνες το ρεπορτάζ του Euro2day.gr (ένα παράδειγμα εδώ) και το μόνο που φαίνεται να απομένει είναι το βασανιστικά αργό γύρισμα των τροχών της ελληνικής Δικαιοσύνης, ως ελάχιστη «παρηγοριά» όχι μόνο για το κύρος της ελληνικής κεφαλαιαγοράς, αλλά και για τις τεράστιες απώλειες που υπέστησαν μέτοχοι και ομολογιούχοι.
Κρίμα!