Θολώνει το Grecovery, μπαίνει σε περιπέτειες η άνοδος, κάνουν το 5 στα 5 οι πωλητές. Σταχυολόγημα ενδεικτικό του κλίματος και της τάσης που έχει διαμορφωθεί στο Χ.Α., με συνέπεια τη διόρθωσή του από τα τελευταία τοπικά υψηλά σε μία μοναχική... κατηφόρα, πορεία αντίστροφη των ευρωπαϊκών χρηματιστηρίων και της αχαλίνωτης Wall.

Εύγλωττα όσα αναφέρονται στα εμπεριστατωμένα θέματα των Στέφανου Κοτζαμάνη, Γιώργου Α. Σαββάκη και Θανάση Σταυρόπουλου, τη στιγμή που  η κατάσταση προεξοφλείται χρηματιστηριακά και αποτυπώνεται στο ταμπλό.

Στις 936,57 μονάδες ο Γενικός Δείκτης, στις 307,15 ο Ftse Large Cap, σε απαξίωση διαρκείας οι τράπεζες, σε χαμηλά 25 και πλέον ετών ο κλαδικός δείκτης.

Και μάλιστα οι τράπεζες διορθώνουν χωρίς ούτε μία ουσιαστική τεχνική ανοδική αντίδραση, στην οποία είχαμε... ελπίσει προ 10ημέρου.

Στα 962 εκατ. ευρώ η αποτίμηση του ομίλου της Εθνικής, με απώλειες περίπου 36% από την αρχή του έτους η μετοχή. Και είναι η βαρύτερη από τον κλάδο, ο πιο παραδοσιακός όμιλος-παίκτης, ό,τι αυτό σημαίνει για τους υπόλοιπους ομίλους.

Στο ζενίθ ο Dow Jones, προς ιστορικά υψηλά και ο S&P 500 -διά... χειρός Μπερνάκι-, ολική επαναφορά για τα περισσότερα ευρωπαϊκά χρηματιστήρια.

Στο ναδίρ το Χρηματιστήριο Αθηνών, με τα σημαντικά αρχικά κέρδη να έχουν εξανεμιστεί, τις τράπεζες σε κενό αέρος και τους πωλητές να επιμένουν κυρίως στην Εθνική.

Στο τελικό στάδιο η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, σημείωνε εχθές ο Γ. Στουρνάρας, και όσον αφορά τις δηλώσεις του υπουργού Οικονομικών στη Βουλή διαβάσαμε πολλές ερμηνείες και ακούσαμε περισσότερες για το περιβόητο πια θέμα της παράτασης.

Η ουσία, διαβάζοντας προσεκτικότερα ακριβώς όσα αναφέρθηκαν (από το κείμενο της Βουλής), είναι πως το εύλογου χρόνου... παράθυρο αφήνεται ανοιχτό. Για πόσο..., εάν συνεκτιμηθεί η περίοδος του Πάσχα (στις 5 Μαΐου), ο επενδυτής μπορεί να έχει μία εικόνα και εκτίμηση.

Ο κλαδικός δείκτης επιστρέφει σε όλο και χαμηλότερες τιμές, σε όλο και παλαιότερα επίπεδα προς το 1987 (όπως σημειώνει εύστοχα ο Θανάσης Σταυρόπουλος). Όμως πρόβλημα δεν υπάρχει μόνο στις τράπεζες, όπως αναφέρει αναλυτικά στο... Grecovery ο Στέφανος Κοτζαμάνης.

Οι συναντήσεις της κυβέρνησης και του οικονομικού επιτελείου με την τρόικα δεν ήταν τελικά περίπατος.

Η δόση του Μαρτίου -εξασφαλισμένη εάν δίναμε βάση στις δηλώσεις των πολιτικών- πηγαίνει για τον Απρίλιο. Η τρόικα είναι κοινό μυστικό πως πλέον θέτει ανοιχτά και άμεσα ζητήματα ουσιαστικής αναδιάρθρωσης.

Από τους διαγωνισμούς, τις αποκρατικοποιήσεις, τα έργα. Και αυτό θα πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε όλοι μας, ειδάλλως θα βρεθούμε προ δυσάρεστων εκπλήξεων, όπως ορισμένοι (πρώην) μεγαλόσχημοι από τον τραπεζικό κλάδο.

Το ΤΑΙΠΕΔ, παρά τις αγαθές προθέσεις των Τ. Αθανασόπουλου - Γ. Εμίρη, παραμένει εξίσου αναποτελεσματικό όπως και επί προηγούμενης διοίκησης Κ. Μητρόπουλου, και ο Φώτης Κόλλιας θυμίζει πως οι ζημίες του οφείλονται στην παραγωγή μηδενικού-ελάχιστου έργου ενόσω τρέχουν οι αμοιβές και τα λοιπά έξοδα-κόστη.

Τα αναφέρουμε αυτά γιατί είναι πλέον εμφανές πως το πρόβλημα δεν περιορίζεται στις τράπεζες. Εκτείνεται στη γενικότερη διοίκηση, στην αδυναμία των επιχειρήσεων να χρηματοδοτηθούν, στην αναποτελεσματικότητα των περισσότερων υπουργών, στις οφειλές του δημοσίου που δίνονται με το σταγονόμετρο.

Αυτή η αίσθηση του βυθίσματος είναι λογικό να περνά πρώτα και να αποτυπώνεται στο ταμπλό, να επηρεάζει αρνητικά και μετοχές και τις εταιρείες που υπεραπέδιδαν μέχρι πρόσφατα. Γι' αυτό θεωρούμε εξαιρετικά εύστοχη την προσέγγιση του Στέφανου, γιατί πράγματι θολώνει το στοίχημα της ανάκαμψης. 

Εκτίμηση όλο και περισσότερων ενεργών παικτών είναι πως όχι μόνο με τις τράπεζες (που αργά ή γρήγορα θα βρουν τον δρόμο τους, δεν γίνεται αλλιώς...) αλλά και στους περισσότερους καίριους τομείς το έργο που παράγεται είναι ελάχιστο σε σχέση με αυτό που χρειάζεται να γίνει. Από την ενέργεια και τις κατασκευές, μέχρι την επιχειρηματικότητα στα επιμέρους.

Το ανησυχητικό είναι πως δεν διακρίνονται καταλύτες για το αναπόφευκτο... ηλετροσόκ της κυβέρνησης και της οικονομίας.

Όσο δεν αναστρέφεται αυτή η αρρωστημένη κατάσταση -που, επαναλαμβάνουμε, δεν περιορίζεται στις τράπεζες, αντιθέτως τελευταία διαχέεται ταχύτατα σε κάθε ιστό της οικονομίας και της κοινωνίας- τόσο το Χ.Α. δεν θα έχει ουσιαστικούς λόγους βραχυμεσοπρόθεσμης αναστροφής.