Επί ξυρού ακμής το ρευστό πολιτικό σκηνικό, με το Χ.Α. να επιχειρεί να ισορροπήσει και να κινηθεί με γνώμονα κυρίως τις οικονομικές εξελίξεις. Αναμφίβολα δύσκολο το εγχείρημα, με όλο και νέα απρόσμενα εμπόδια σε μία συγκυρία που το περίφημο Εδάφιο 11 «φουντώνει τις φωτιές»(*).

Παρ’ όλα αυτά στο Χ.Α. φαίνεται πως μέχρι τώρα τα «ισχυρά χέρια» διατηρούν τον έλεγχο του παιχνιδιού, οι βασικοί δείκτες και μετοχές παραμένουν σε βραχυ-μεσοπρόθεσμα ανοδικό κανάλι με εύλογο το ερώτημα «που θα κριθεί η μάχη για το 1.000άρικο».

Σε εμπεριστατωμένο θέμα του ο Γιώργος Φλώκας καταγράφει τα πέντε «σινιάλα» ανάκαμψης που όντως αναδεικνύονται σταθερά τις τελευταίες εβδομάδες, 2-3 μήνες.

Αυτή προφανώς είναι η μία όψη, η φωτεινή, γιατί η σκοτεινή αποτυπώνεται από τα θηριώδη ποσοστά της ανεργίας, μέχρι τις αλλεπάλληλες «επιδρομές», τελευταία δε μέσω εφορίας και ΔΕΗ.

Πόσες άραγε να είναι οι αντοχές της πραγματικής οικονομίας, που θα πρέπει... εχθές να πάρει ανάσες, να χρηματοδοτηθεί και να ανασυρθεί από τα... χαλάσματα αυτού του τόπου.

Την ίδια στιγμή που τα αποτελέσματα από τον «πόλεμο» (sic) κατά της φοροδιαφυγής μάλλον πενιχρά είναι και ουδόλως δικαιολογούν την «επικοινωνιακή επίθεση» της κυβέρνησης και του οικονομικού επιτελείου.

Ωστόσο, το Χ.Α. «αφουγκράζεται» και τις ενθαρρυντικές ενδείξεις, με τον Γιώργο Φλώκα να σημειώνει, ότι «...υπάρχει αισθητή βελτίωση του κλίματος αλλά και τάσεις αντιστροφής κρίσιμων οικονομικών δεικτών στη σκιά της εκταμίευσης της δόσης. Ο σχετικός δείκτης που καταρτίζει το ΙΟΒΕ κινείται ανοδικά επί τρεις συνεχείς μήνες σε υψηλό 20 και πλέον μηνών. Από τις 75,8 μονάδες τον Οκτώβριο έφτασε τις 79 μονάδες το Νοέμβριο και υπολογίζεται ότι σκαρφάλωσε πάνω από τις 84 το Δεκέμβριο. Η ενίσχυσή του προέρχεται κυρίως από τις λιγότερο απαισιόδοξες προσδοκίες στο λιανικό εμπόριο και στην καταναλωτική εμπιστοσύνη και από κάποια θετικά μηνύματα από τη βιομηχανία και τις υπηρεσίες. Η εξέλιξη αυτή δείχνει ότι κρίσιμοι κλάδοι “βλέπουν” ότι τα χειρότερα είναι πίσω».

Ενδείξεις, που χρηματιστηριακά -τουλάχιστον- αποτυπώνονται στην προσπάθεια αναστροφής -κυρίως μη τραπεζικών- δυνάμεων από τα ελάχιστα του Ιουνίου του 2012, με το Γενικό Δείκτη να «δοκιμάζει» τις 1.000 μονάδες.

Όταν λίγο ψηλότερα, στις 1.300 συγκεκριμένα, είναι διαμορφωμένα τα τοπικά υψηλά του Ιουλίου-Αυγούστου του 2011, με τον Γ.Δ. να επιχειρεί μια επίπονη, αλλά βραχυ-μεσοπρόθεσμη επαναφορά.

Από τεχνική πλευρά ο σχηματισμός αυτής της επαναφοράς περικλείει τουλάχιστον ένα... κύμα σοβαρής διόρθωσης (που για τον FTSE Large Cap παραμένει στις 270-290 μονάδες), με καίριο ερώτημα-ζητούμενο τις τράπεζες.

Ο κλάδος έχει δρόμο -πολύ δρόμο-, θα το επαναλάβουμε για πολλοστή φορά, με τον Χρ. Κίτσιο να αναλύει τις τελευταίες εξελίξεις γύρω από το θέμα του Τ.Τ. και την Αναστασία Παπαϊωάννου να αναδεικνύει την πτυχή της Millennium.

Υπό μέτωπο θα πείτε, αλλά στην κατεύθυνση της εκ των άνω αναδιάρθρωσης του κλάδου, που μέσα στο 2013 θα «χρωματιστεί» από τη δραματική συρρίκνωση καταστημάτων, προσωπικού και συνεργειών.

Ο Φώτης Κόλλιας αποκαλύπτει μια άλλη πτυχή -του κατασκευαστικού κλάδου- που αφορά στην κατά γενική ομολογία ισχυρότερη δύναμη του χώρου. Ότι αυτό προοιωνίζεται όχι μόνο για τον Ελλάκτορα αλλά και για τους λοιπούς παίκτες, ισχυρούς και λιγότερο ισχυρούς, του κλάδου.

Πόσο μάλλον που ανάλογες διαδικασίες συντελούνται στο μεγαλύτερο μέρος της οικονομικής δραστηριότητας.

(*) Αργότερα θα «ανεβάσουμε» σχετικό θέμα στον Εκηβόλο. Μαζί με κατατοπιστικό διάγραμμα για τον... 25άρη, του φίλου calculator-analysis.gr.