του Μιχαήλ Γελαντάλι

Σημάδια κόπωσης και ρευστοποιήσεις για κατοχύρωση κερδών συντηρούν το Δείκτη κοντά αλλά χαμηλότερα της ”αντίστασης” των 2.416 μονάδων.

Θεωρώντας χαρακτηριστική όσο και ενδεικτική την περίπτωση της ΔΕΗ, θα λέγαμε ότι επιχειρείται μια προσεκτική προσπάθεια κατοχύρωσης κερδών, με προφανή όμως σκοπό και επιδίωξη τη διαφύλαξη του θετικού κλίματος. Είναι λογικό μέρος των κερδών να ”κατοχυρώνεται”, καθώς προέρχεται από τοποθετήσεις μηνός σε τίτλους της υψηλής κεφαλαιοποίησης με μέση απόδοση που φτάνει το 12%.

Διαδικασία που δεν ”ακυρώνει” την ανοδική τάση, δεν επηρεάζει τη διαδικασία αντίδρασης μιας μεγάλης ομάδας μετοχών εταιριών χαμηλότερης κεφαλαιοποίησης και που εκτιμάται ότι θα δώσει ευκαιρίες για αγορές τις επόμενες ημέρες.

Δεδομένου ότι ο πρώτος κύκλος ανόδου, από τα μέσα Απριλίου, συντελέστηκε με αιχμή τις τράπεζες, όπου τα κλαδικά κέρδη έφτασαν τις περίπου 550 μονάδες, θα πρέπει να θεωρείται δικαιολογημένη μια μικρή υποχώρηση της τάξεως του 1% - 1,5% (για τον κλαδικό δείκτη).

Αυτή η περίοδος όμως, βραδύτατης προσαρμογής της αγοράς με ισχυρό σημείο ”στήριξης” τις 2.385 μονάδες, δεν θα πρέπει να σταθεί εμπόδιο στην επαναδραστηριοποίηση ορισμένων επενδυτικών σχημάτων, τουλάχιστον για τις επόμενες 2 – 3 ημέρες.

Ζητούμενο για τη συνέχεια, η ”γλυκιά” υποχώρηση του Δείκτη το πολύ μέχρι τις 2.385 μονάδες και η αντίδραση στη συνέχεια προς τις 2.400 μονάδες. Το εύρος διακύμανσης 2.385 – 2.405 είναι επαρκές, χαμηλού ρίσκου για να πραγματοποιηθεί μια πρώτη φάση διόρθωσης – συσσώρευσης.