του Μιχαήλ Γελαντάλι

Αν μη τι άλλο, ούτε και σήμερα θα πλήξουμε. Την κατάλληλη στιγμή... προέκυψε για τη μεσαία κεφαλαιοποίηση η κίνηση του Ρόκα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για αρκετά ανοιχτά μέτωπα, με ενδεικτικότερη την περίπτωση του Αλουμινίου της Ελλάδος, της ΕΧΑΕ, της Εθνικής Ακινήτων.

Είναι ευτυχές όμως πως αυτή τη φορά η διεθνής συγκυρία, λόγω πετρελαίου και Νέας Υόρκης, μπορεί να δημιουργήσουν κλίμα και για την υψηλότερη κεφαλαιοποίηση, όπου οι εξελίξεις στο ασφαλιστικό των τραπεζών και την εθελουσία έξοδο του ΟΤΕ κρατούν θερμό το ενδιαφέρον.

Για τον τραπεζικό κλάδο, ειδικότερα για την Εθνική Τράπεζα, έχει αναμφίβολα τη σημασία του το γεγονός πως τόσο η διάθεση του 7,45% όσο και της συμμετοχής της ΕΧΑΕ, έγινε σε υψηλές τιμές δυο-τριών ετών.

Η μεν πρώτη στα 22,7 ευρώ και η δεύτερη στα 23,1 ευρώ, τιμές που δείχνουν πως αν μη τι άλλο οι αγοραστές πιθανότατα ξέρουν και τι κάνουν και που προσβλέπουν.

Δεδομένης της σημαντικής εκκρεμότητας του ακανθώδους προβλήματος του ασφαλιστικού, ενδεχόμενη συναινετική επίλυση του οποίου θα απελευθέρωνε δυνάμεις στον κλάδο, θα πρέπει να αφεθεί στο περιθώριο το νόημα των δηλώσεων κορυφαίων τραπεζικών παραγόντων που διατυπώθηκαν από το βήμα του Economist.

Στη μεσαία κεφαλαιοποίηση υποστηρίζουν στην πλειονότητά τους οι χρηματιστηριακές υπάρχει, λόγω αποτελεσμάτων, ενδεχομένων και φημών... μαγιά κατάλληλη να... φουσκώσει την αποτίμηση ορισμένων εταιριών.

Η περίπτωση του Ρόκα είναι ενδεικτική, όπως παλαιότερα του Κωτσόβολου και σήμερα αύριο κάποιων άλλων.