Στηρίξτε Αράπογλου – Βουρλούμη!

Διαμαρτύρονται οι συνδικαλιστές της ΔΑΚΕ, επειδή δεν μπορούν να βρουν στο τηλέφωνο τους κ. Αράπογλου και Βουρλούμη. Μόνο και μόνο γι’ αυτό, οι επικείμενες Γ.Σ. οφείλουν να δείξουν έμπρακτα τη συμπαράστασή τους στους δύο άνδρες. Οι αντιδράσεις των συνδικαλιστών μας πείθουν, επίσης, για την ορθότητα της πολιτικής της πλήρους ιδιωτικοποίησης των πάντων. Είναι ο μόνος τρόπος για να απαλλαγούμε απ’ αυτούς...

Δημοσιεύθηκε: 2 Δεκεμβρίου 2004 - 08:58

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Διαμαρτύρονται οι συνδικαλιστές της ΔΑΚΕ, επειδή δεν μπορούν να βρουν στο τηλέφωνο τους κυρίους Αράπογλου και Βουρλούμη. Μόνο και μόνο γι’ αυτό τον λόγο οι επικείμενες γενικές συνελεύσεις των μετόχων οφείλουν να δείξουν έμπρακτα τη συμπαράστασή τους στους δύο αυτούς άνδρες.

Οι αντιδράσεις των συνδικαλιστών μας πείθουν, επίσης, για την ορθότητα της πολιτικής της πλήρους ιδιωτικοποίησης των πάντων. Είναι ο μόνος τρόπος για να απαλλαγούμε απ’ αυτούς...

Τι να ήθελαν, άραγε, στο τηλέφωνο τους διοικητές της Εθνικής και του ΟΤΕ οι εκπρόσωποι της κυβερνητικής συνδικαλιστικής παράταξης; Όχι για τα κάλαντα, αφού τα Χριστούγεννα δεν έχουν φτάσει ακόμη.

Ούτε για να τους προσκαλέσουν σε κάποια κοινωνική εκδήλωση, όπως γάμοι και βαφτίσια. Σ’ αυτή την περίπτωση θα μπορούσαν να περάσουν από το γραφείο τους και να αφήσουν την πρόσκληση στη γραμματέα.

Δεν μπορούμε, επίσης, να φανταστούμε ότι οι εκπρόσωποι της γαλάζιας παράταξης θα ήθελαν να επαναλάβουν πρακτικές των πράσινων συναδέλφων τους, όταν οι τελευταίοι διεκδικούσαν τη συν-διοίκηση Οργανισμών και υπουργείων...

Ο συνδικαλισμός αποτέλεσε θαυμάσιο όχημα για τη μετάβαση κομματικών στελεχών στον κοινοβουλευτικό βίο. Έχει αποδειχτεί ακόμη ότι η κομματική ταυτότητα έχει αποφέρει στο παρελθόν πολλαπλά οφέλη σε ανθρώπους που έκαναν καριέρα στους δημόσιους οργανισμούς, όταν ο τελευταίος σε μέγεθος επιχειρηματίας αυτής της χώρας δεν θα τους εμπιστευόταν ούτε για ένα δευτερόλεπτο.

Ο δημόσιος τομέας τελεί ακόμη υπό τον στενό έλεγχο του κράτους, επειδή η κατάσταση αυτή εξυπηρετεί τα κομματικά συμφέροντα της εκάστοτε κυβέρνησης. Ή καλύτερα, μία τάξη ανεπάγγελτων που ως μόνο προσόν έχουν την κομματική τους ταυτότητα.

Η παρούσα κυβέρνηση έχει πολλά τρωτά και μπορούμε να μιλάμε επί ώρες γι’ αυτά. Αν κάτι θα πρέπει, όμως, να της συνυπολογίσουμε στα θετικά της είναι το γεγονός ότι έχει κλείσει τα αυτιά της στα κελεύσματα των ”γαλάζιων παιδιών”. Μέχρι στιγμής, διότι οι πιέσεις που ασκούνται στο εσωτερικό του κόμματος είναι ισχυρές.

Θα είναι μεγάλη νίκη του κ. Καραμανλή προσωπικά αν καταφέρει να σπάσει αυτή την απαράδεκτη αλυσίδα εξάρτησης του δημόσιου τομέα από τους καρεκλοκένταυρους των κομματικών μηχανισμών. Θα έχει προσφέρει τα μέγιστα σ’ αυτή τη χώρα.

Και ο καλύτερος τρόπος είναι να περιοριστεί το κράτος στα απαραιτήτως αναγκαία για τη λειτουργία του. Να απαλλαγεί από την επιχειρηματική δραστηριότητα.

Να ιδιωτικοποιήσει τα πάντα. ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΥΔΑΠ, τράπεζες, οργανισμούς.. Είναι ο μόνος τρόπος. Δεν χρειάζεται να ανακαλύψουμε εμείς την πυρίτιδα. Την έχουν ήδη ανακαλύψει άλλοι πριν από εμάς…

Θανάσης Μαυρίδης

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.