Ευρωπαϊκό χτύπημα στη Wall, με τον S&P 500 να συνεχίζει τη διόρθωσή του (-1,68%) προς τις 1.216,13 μονάδες.

Το γεγονός πως ακόμη και χθες ο δείκτης κράτησε την κρίσιμη περιοχή των 1.200 μ. -με ενδοσυνεδριακό χαμηλό στις 1.209,43 μονάδες- είναι μία από τις λιγοστές ενθαρρυντικές τεχνικές ενδείξεις.

Οι εξελίξεις, με μορφή… χιονοστιβάδας πλέον, οδηγούν αναπόφευκτα στο τετελεσμένο (ας μας επιτραπεί ο νεολογισμός…), με τη Γερμανίδα καγκελάριο να αρνείται τα περισσότερα λογικά -ή λογικοφανή- σενάρια και τις προτάσεις που παρουσιάζονται.

Εύλογο το ερώτημα, εξίσου εύλογη κι η απάντηση, και θα παραπέμψουμε στα χθεσινοβραδινά δελτία των 20:00, όπου για πρώτη φορά είδαμε (νομίζω στο MEGA) τον υπότιτλο "η Μέρκελ θέλει τη γερμανοποίηση της Ευρώπης". Αργούν λίγο οι τηλεοπτικοί σταθμοί, αλλά σιγά-σιγά μπαίνουν στο παιχνίδι και αυτό θα πρέπει να χρεωθεί στα συν, καθώς όσο περισσότερο πονηρεύεται και συνειδητοποιεί ο τηλεθεατής -ο πολύς κόσμος- και φορολογούμενος για τα εξυφαινόμενα τόσο μεγαλύτερο περιθώριο ευελιξίας και προσαρμογής έχουμε.

Εν όψει, βεβαίως, και της τελικής φάσης του καλά σχεδιασμένου εγχειρήματος, καλό είναι να γνωρίζουμε όσο το δυνατόν περισσότερα.

Σε σχετικό θέμα των Financial Times διαβάζουμε πως η Ισπανία οδεύει προς τις εκλογές, με το κόστος δανεισμού σε επίπεδα-ρεκόρ (στο 7%), και ότι η πλούσια χώρα της Ιβηρικής περνά στην πρώτη γραμμή πυρός. Έγκαιρα μεταφέραμε μέρος της ανάλυσης της eZMarket, βάσει της οποίας ο νέος γύρος επίθεσης των αγορών θα στοχοθετεί την Ισπανία, προτού αυτές ασχοληθούν με τη Γαλλία, της οποίας την αγορά ομολόγων έχουν φροντίσει ήδη να... περιποιηθούν κατάλληλα.

Στο Χ.Α. η χθεσινή συνεδρίαση προσέφερε ενδιαφέροντα συμπεράσματα και εκτιμήσεις και ο Θανάσης Σταυρόπουλος κάνει λόγο για τραπεζική αντίδραση χαμηλού κόστους. Πράγματι, με 37,9 εκατ. ευρώ, όλα κι όλα, ο Ftse-20 έγραψε ακόμη ένα -δεύτερο ή τρίτο νομίζουμε- συνεχόμενο ενδοσυνεδριακό χαμηλό, στις 272,16 μονάδες, για να κλείσει οριακά κοντά στο υψηλό ημέρας και στις 280,23 μονάδες.

Το ενδιαφέρον, όμως, ήταν η διακύμανση της μετοχής της Εθνικής, που παρά την πίεση υποχώρησε μεν έως το 1,73 κράτησε δε τα ελάχιστα του 1,44 ευρώ (που είχαν σημειωθεί την 1η/11). Νέο χαμηλό για τον 20άρη και χωρίς την καταγραφή νέου χαμηλού της Εθνικής μπορεί να σημαίνει κάτι, σύμφωνα με την εκτίμηση μερίδας παικτών.

Ένας εξ αυτών (calculator-analysis) προέβλεπε αντίδραση της ΕΤΕ από τα επίπεδα του 1,70 - 1,75 ευρώ από τη συνεδρίαση όπου η μετοχή άγγιξε τα 2,25 ευρώ (στις 8/11). Επίπονο ομολογουμένως παιχνίδι και πολύ ψυχοφθόρο, θα απαιτήσει ωστόσο τη μέγιστη προσοχή μας τώρα και φαίνεται πως εισέρχεται στην καθοριστικότερη φάση του.

Από τις πιο ενδιαφέρουσες -κατά τη γνώμη μας- εξελίξεις η ρήξη Ράιχενμπαχ και διοίκησης του Ταμείου Ιδιωτικοποιήσεων, καθώς αποτυπώνεται η διαμάχη για το ποιος θα έχει τον ουσιαστικό έλεγχο των ιδιωτικοποιήσεων και ποιος θα έχει τον πρώτο λόγο σε μία σειρά καθοριστικότατων αποφάσεων.

Προσωπικά… ψηφίζουμε Ράιχενμπαχ, και μάλιστα θα… κιτρινίζαμε λίγο την εκτίμησή μας πως εάν οι του Ταμείου δεν πρόκειται να έχουν ουσιαστικό ρόλο (αλλά βοηθητικό ή γραμματειακής υποστήριξης) ας προχωρήσουν σε περιορισμό των μελών του Δ.Σ., με ταυτόχρονη δραστική μείωση των αποδοχών τους.

Μια χαρά…