του Μιχαήλ Γελαντάλι

Εάν δεν δραστηριοποιηθούν οι ισχυροί παίκτες, δηλαδή ξένοι και εγχώριοι θεσμικοί επενδυτές δεν θα πρέπει να έχουμε και πολλές απαιτήσεις από την αγορά.

Το παράδοξο είναι πως στα διεθνή χρηματιστήρια φέρονται αποφασισμένοι να εκμεταλλευτούν στο έπακρο όσες αφορμές τους παρουσιαστούν μέχρις ότου πραγματοποιηθεί (αν και... όταν γίνει) η επέμβαση στο Ιράκ.

Στη Σοφοκλέους, όμως, που παραμένει ρηχή και απομονωμένη αγορά, οι όποιες κινήσεις θα περιορίζονται σε κύκλους των δύο το πολύ τριών συνεδριάσεων όπου οι περισσότεροι, από όσους ασχολούνται με το trading θα γράφουν ζημιές.

Ζητούμενο, κατά συνέπεια, είναι η τακτική που ενδεχομένως θα απέδιδε καρπούς, μέχρις ότου ενεργοποιηθούν οι αγοραστές στα blue chips. Για αυτό είμαστε πεπεισμένοι, κάτι περισσότερο, ότι θα συμβεί, αργά ή γρήγορα, αν θέλετε και με αφορμή την κατηγοριοποίηση.

Οι θεσμικοί δεν έχουν και πολλές επιλογές να ακολουθήσουν και θα κατευθύνουν το ”παιχνίδι” προς τις μετοχές της ”πρώτης κατηγορίας”.

Στον αντίποδα θα υπάρξουν εκπλήξεις, ορισμένες από αυτές δυσάρεστες, όπως για παράδειγμα συνέβη με την ΕΛΑΙΣ. Τι κερδίσαμε, θα πείτε, την προηγούμενη εβδομάδα.

Κατ’ αρχή το ότι δεν υποχώρησε η αγορά κάτω από το τελευταίο χαμηλό των 1.724 μονάδων που πρακτικά σημαίνει ότι μετατίθεται για αργότερα η επώδυνη δοκιμασία της επιβεβαίωσης των 1.700 μονάδων.

Και δεύτερον κάποιες μετοχές που με τη συμπεριφορά τους, στο διήμερο Πέμπτης - Παρασκευής, επιβεβαίωσαν την ύπαρξη ειδικού διαπραγματευτή, το μεράκι του βασικού μετόχου, την σοβαρότητα σε γενικές γραμμές της ίδιας της εταιρίας.

Και ευτυχώς θα επιμείνουμε σε αυτό. Οι επιλογές μας πλέον δεν είναι μετρημένες στα δάκτυλα, καθώς ξεχωρίζει μια πλειάδα 35-40 μετοχών, που αξίζει να ασχοληθούμε και επενδυτικά μαζί τους.