του Μιχαήλ Γελαντάλι

Από τους χειρότερους μήνες στατιστικά ο Σεπτέμβριος, θεωρείται και δικαιολογημένα, ίσως ο πιο ευάλωτος του δεύτερου εξαμήνου για να συμβούν τα χειρότερα.

Η μάχη της Παρασκευής κερδήθηκε, αλλά παρά τη πρόσκαιρη τεχνική αντίδραση των ξένων χρηματιστηρίων, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα χρειαστούμε αρκετές ακόμη για να κερδηθεί ο πόλεμος.

Ουσιαστικά δεν άλλαξαν και πολλά πράγματα, με αφορμή την αναβάθμιση της Eurobank ή την εμφάνιση αγοραστών κοντά στη χαμηλότερη τιμή τριετίας για την Εθνική.

Από τα λίγα παρήγορα, θεωρείται η μετακύλιση Συμβολαίων ”αγοραστών” προς τις 1.060 μονάδες. Υπάρχει προσδοκία για ένα ακόμα μικρό βήμα προς τις 2.100 μονάδες.

Πρακτικά, επιχειρείται να κερδηθεί χρόνος, ώστε να φθάσουμε με τις μικρότερες δυνατές ζημιές, προς το τέλος Σεπτεμβρίου.

Τότε που παραδοσιακά, επιχειρείται μια προσπάθεια ”καλλωπισμού” της αποτίμησης των χαρτοφυλακίων θεσμικών και της θέσης βασικών μετόχων σε θυγατρικές ή συμμετοχές τους.

Προς το τέλος του μήνα ευελπιστεί και η διοίκηση του Ταμείου των Αμοιβαίων, ότι θα έχει λάβει την έγκριση από την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς για την επένδυση μέρους των διαθεσίμων της, σε επιλεγμένες μετοχές.