Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!
Όποιο κιτάπι Οικονομικών κι αν ανοίξει κανείς, συνταγή για έξοδο από την ύφεση με… φόρους, δεν θα βρει.
Από την ύφεση μπορείς να βγεις με φράγκα και μόνο με αυτά.
Είτε τα βάλει το κράτος -κατά τον Κέινς-, είτε τα βάλει ο ιδιωτικός τομέας, σε περίπτωση που βρει έδαφος εύφορο για την παραγωγή κέρδους, είτε ανοίξει η κεντρική τράπεζα τους κρουνούς της χρηματοδότησης, όπως κάνει τώρα η ΕΚΤ, ασχέτως αν εμείς κρατάμε «ομπρέλα».
Το έδαφος, δε, θεωρείται ελκυστικό και εύφορο μόνον εάν κάνει τη ζωή των επιχειρήσεων ευκολότερη και όχι δυσκολότερη ή ακριβότερη…
Με φόρους, πάντως, ουδείς έχει κατορθώσει να ορθοποδήσει έως τώρα.
Αν και η λεγόμενη «εσωτερική υποτίμηση» -και άρα η ύφεση- ήταν ευθύς εξαρχής ο δηλωμένος στόχος των εταίρων και δανειστών μας για την εξασφάλιση ανταγωνιστικότητας από την ελληνική οικονομία, πλέον, ουδένα εξυπηρετεί -των δανειστών συμπεριλαμβανομένων- η περαιτέρω συρρίκνωσή της.
Ούτε αυτοί θα πάρουν τα λεφτά που μας δάνεισαν ευκολότερα, ούτε εμείς θα δούμε το φως της ημέρας, μια ώρα αρχύτερα.
Οι εξαγωγές, ούτως ή άλλως, έχουν πάρει πάλι την κάτω βόλτα, η ρευστότητα είναι ανύπαρκτη, το τούνελ για την έξοδο από την κρίση γίνεται ολοένα και μακρύτερο και ως αποτέλεσμα, ουδείς μπορεί να τρέφει θετικές προσδοκίες για το μέλλον.
Έτσι, λοιπόν, είναι πραγματικά άξιον απορίας πώς οι φίλτατοι της πάλαι ποτέ τρόικας και μετέπειτα κουαρτέτου ή θεσμών, συμφώνησαν για ακόμη μία φορά -όπως τόσες άλλες κατά το παρελθόν- στην υιοθέτηση μίας νέας φοροκαταιγίδας για τους Έλληνες και παράλληλα επένδυσαν τόσο λίγο χρόνο για τις μεταρρυθμίσεις, που τόση ανάγκη έχει η ελληνική οικονομία.
Επί δύο εβδομάδες που ήσαν στο γνωστό κεντρικό αθηναϊκό ξενοδοχείο, πόση ώρα «έφαγαν» με το θέμα των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που προτείνει ο ΟΟΣΑ για την Ελλάδα, πλην ασφαλιστικού και φορολογικού;
Δίχως αμφιβολία, εάν δεν αντιμετωπιστεί η πηγή δημιουργίας των ελλειμμάτων, που αφορούν κατά κύριο λόγο, πλέον, τη λειτουργία του ασφαλιστικού συστήματος, γιατρειά δεν θα δούμε.
Όμως, ακόμη κι αν υποθέσουμε -έτσι προς στιγμήν και χάριν συζητήσεως- ότι το σχέδιο της κυβέρνησης και οι όποιες τροποποιήσεις του από τους δανειστές αρκούν για τη «θεραπεία» του ασφαλιστικού, πώς είναι δυνατόν οι φίλτατοι της τρόικας να δέχθηκαν τις προτάσεις της ελληνικής πλευράς για φόρους και κόντρα φόρους, ώστε να «βγουν τα νούμερα»;
Δεν τους λέει κάτι για τη φοροδοτική μας ικανότητα, το γεγονός ότι ο ένας στους δύο φορολογουμένους έχει ληξιπρόθεσμες οφειλές στην εφορία;
Δεν αντιλαμβάνονται ότι εάν ο φορολογούμενος δώσει περισσότερα στην εφορία, θα έχει λιγότερο διαθέσιμο εισόδημα να ξοδέψει για τον ίδιο και την οικογένειά του και ότι η συνεπακόλουθη μείωση της ζήτησης είναι ο πλέον ασφαλής δρόμος για την περαιτέρω βάθυνση της ύφεσης;
Και καλά οι «δικοί μας», αριστεροί, δεξιοί ή κεντρώοι -ό,τι κι αν σημαίνει αυτό στις μέρες μας- έχουν τους «πελάτες» τους να εξυπηρετήσουν.
Οι θεσμοί δεν αντιλαμβάνονται ότι συνεχίζουν να κάνουν, ξανά και ξανά, το ίδιο λάθος, επιτρέποντας σε αλλεπάλληλες ελληνικές κυβερνήσεις να χαρατσώνουν τόσο βάναυσα τον συνεπή φορολογούμενο, αντί να μειώνουν τις κρατικές δαπάνες;
Πόσο νομίζουν, πια, ότι μπορεί να αντέξει η τσέπη του Έλληνα και πόσο νομίζουν ότι μπορούν να βρίσκουν «ήρωες και κορόιδα» για να πληρώνουν τον λογαριασμό, όταν δεν κάνουν τίποτε για να δαμάσουν το τέρας της φοροδιαφυγής;
Αυτό ήταν το μεγάλο λάθος της τρόικας για το σύνολο των ετών του μνημονίου.
Επέτρεψαν σε αλλεπάλληλες κυβερνήσεις να γράψουν «στα παλιά τους τα παπούτσια» τις μεταρρυθμίσεις, ξεχνώντας την απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας, τον εκ βάθρων εκσυγχρονισμό του κρατικού μηχανισμού για την πάταξη της γραφειοκρατίας και της αδιαφάνειας και τόσες άλλες βαθιές τομές που έχει ανάγκη ο τόπος και άφησαν αμέριμνους τους εκάστοτε κυβερνώντες να χαράσσουν την «ελληνική» φορομπηχτική πολιτική τους.
Έτσι, όμως, να που φτάσαμε και Κύριος ξέρει προς τα πού οδεύουμε…