Για την... ταμπακιέρα δεν ακούσαμε τίποτα!

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η πρώτη αξιολόγηση του τρέχοντος μνημονίου πρέπει να κλείσει και μάλιστα το συντομότερο δυνατόν, ώστε να αποκατασταθεί η χρηματοδότηση της χώρας και να αρχίσει η πολυδιαφημισμένη συζήτηση για το χρέος.

Ίσως, δε, αν πορευτούν σωστά τα πράγματα, να ωριμάσουν κάποια στιγμή και οι συνθήκες για άρση των κεφαλαιακών περιορισμών αλλά και για την έναρξη κάποιου είδους πιστωτικής επέκτασης...

Όμως, για μια αξιολόγηση η οποία καθυστέρησε να αρχίσει σχεδόν πέντε μήνες και στις περίπου 10 ημέρες που εξελίσσεται έχει αποφέρει ελάχιστες κοινές θέσεις μεταξύ κυβέρνησης και θεσμών, με κυριότερα παραδείγματα το ασφαλιστικό και το φορολογικό, πώς είναι δυνατόν να προεξοφλείται -σχεδόν από όλους τους εμπλεκόμενους- ταχεία ολοκλήρωσή της;

Κυριότερα, πώς είναι δυνατόν να προεξοφλείται αυτή η επιτυχής ολοκλήρωση, δίχως να έχουν γίνει γνωστές έως τώρα οι προτάσεις αμφότερων των πλευρών για την αντιμετώπιση των σημαντικότερων προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας, τα οποία, ούτως ή άλλως, φέρουν το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για τη σημερινή της κατάντια;

Πώς είναι δυνατόν να αναλίσκονται οι διαπραγματεύσεις μεταξύ κυβέρνησης και θεσμών σε ζητήματα όπως το λεγόμενο αφορολόγητο όριο, όταν η διαφοροποίησή του από τα παρόντα επίπεδα των 9.500 ευρώ υπολογίζεται ότι δεν θα αποφέρει παρά ελάχιστα επιπρόσθετα έσοδα στον κρατικό κορβανά;

Πώς είναι δυνατόν να αγνοείται το γεγονός ότι όσοι «κρύβονται» σήμερα πίσω από αυτό το όριο, κατά κανόνα ελεύθεροι επαγγελματίες, ως δια μαγείας θα οδηγηθούν στην «προσαρμογή» των δηλώσεών τους στα νέα χαμηλότερα επίπεδα, όταν αυτά θεσπιστούν;

Κυριότερα, πώς είναι δυνατόν να μην έχει ακουστεί καν ως θέμα συζήτησης μεταξύ κυβέρνησης και κουαρτέτου, το ζήτημα της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής, όταν είναι σαφές ότι ακόμη και ένα ποσοστό τους να πατασσόταν, θα αρκούσε ώστε να μη χρειάζονται νέα φορολογικά μέτρα;

Για την περαιτέρω ανεξαρτητοποίηση της ΓΓΔΕ ακούσαμε, για τη θέσπιση του πλαστικού χρήματος ως μέσου καταπολέμησης της φοροδιαφυγής ακούσαμε, για επιπλέον φορολογικούς ελέγχους ακούσαμε, αλλά από όλα αυτά τι είδαμε να γίνεται ή τουλάχιστον να συμφωνείται με τους θεσμούς;

Είναι σαφές ότι δεν είναι δυνατόν να είμαστε κοινωνοί όσων λέγονται πίσω από τις κλειστές πόρτες του γνωστού αθηναϊκού ξενοδοχείου, όπου διεξάγεται η αξιολόγηση του μνημονίου.

Όμως, τόσο από τα ψήγματα πληροφόρησης που διαρρέονται εκατέρωθεν, όσο και από την ατζέντα... της διαπραγμάτευσης, είναι δυνατόν να εξαχθούν ορισμένα συμπεράσματα.

Για παράδειγμα, σήμερα, ορισμένα από τα κυριότερα ζητήματα που ταλανίζουν την ελληνική οικονομία, όπως η λειτουργία του τομέα της ενέργειας, η καταπολέμηση της διαφθοράς, οι ιδιωτικοποιήσεις (Ταμείο Αξιοποίησης Δημόσιας Περιουσίας), ο τρόπος λειτουργίας της Δικαιοσύνης και τα κόκκινα δάνεια, θα βρεθούν στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης μόνον επί δίωρο, το καθένα από αυτά.

Τι θα προλάβουν να συζητήσουν, πέραν γενικοτήτων, για κάθε έναν από αυτούς τους κρίσιμους τομείς οι δύο πλευρές και τι είδους συνέχεια θα δοθεί επί των ζητημάτων αυτών;

Επί έξι χρόνια τώρα, η χώρα μας βρίσκεται σε καθεστώς μνημονίου και χρηματοδότησης από τους εταίρους και λοιπούς δανειστές της εξαιτίας δύο λόγων. Του δημοσιονομικού και του εμπορικού της ελλείμματος.

Το πρώτο, σε επίπεδο πρωτογενούς αποτελέσματος του προϋπολογισμού, το έχουμε ξεπεράσει εδώ και περίπου δύο χρόνια εμφανίζοντας πρωτογενές πλεόνασμα, αν και τούτο έγινε ακολουθώντας τη λάθος «συνταγή» της υπερφορολόγησης και των οριζόντιων μαχαιριών.

Το δεύτερο, επίσης μειώθηκε, αλλά κυρίως λόγω της ύφεσης, αφού η εσωτερική υποτίμηση μείωσε σημαντικά τη ζήτηση και άρα τις εισαγωγές...

Το κύριο ζητούμενο, όμως, της ελληνικής οικονομίας ήταν και παραμένει η αύξηση της ανταγωνιστικότητάς της, η οποία εξασφαλίζεται μόνον διαμέσου των διαρθρωτικών αλλαγών και την εξασφάλιση όρων ισονομίας στη λειτουργία της.

Με άλλα λόγια, εάν δεν παταχθεί η φοροδιαφυγή, όσο και να αλλάξει το αφορολόγητο για το οποίο συζητούν τώρα η κυβέρνηση και η τρόικα, ελάχιστο θα είναι το όφελος και πάντα ο φοροδιαφεύγων θα διαθέτει συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι του συνεπούς επιχειρηματία ή πολίτη.

Εάν δεν παταχθεί η εισφοροδιαφυγή και η αδήλωτη εργασία, όσο και να κουβεντιάζουν οι δύο πλευρές για το ασφαλιστικό, τζάμπα κόπος θα είναι.

Έτσι, λοιπόν, για την ταμπακιέρα και για την ουσία της όλης υπόθεσης θα «ακούσουμε» τίποτε;