Κάντε το… χρέος σας

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Σχεδόν έξι χρόνια μετά τον αποκλεισμό της Ελλάδας από τις διεθνείς αγορές και την υπαγωγή της σε καθεστώς χρηματοδοτικής στήριξης από τους εταίρους της και το ΔΝΤ, τον Μάιο του 2010, αρχίζουν σήμερα, σε κεντρικό αθηναϊκό ξενοδοχείο, οι διαπραγματεύσεις της ελληνικής κυβέρνησης με τους εκπροσώπους των εταίρων και δανειστών της για την πρώτη αξιολόγηση του τρίτου, κατά σειρά, μνημονίου.

Εάν δεν ευοδωθούν οι διαπραγματεύσεις αυτές εγκαίρως, ήτοι πριν την ωρίμανση σημαντικών υποχρεώσεων της χώρας προς την ΕΚΤ και λοιπούς δανειστές, θα βρεθούμε ακριβώς στην ίδια θέση στην οποία ήμασταν προ εξαετίας αλλά και πέρυσι το καλοκαίρι, πριν την υπογραφή του τρίτου μνημονίου, δηλαδή αυτήν της χρεοκοπίας.

Με άλλα λόγια, της αδυναμίας μας να ανταποκριθούμε στην εξυπηρέτηση των τόκων και των χρεολυσίων τα οποία μας βαρύνουν.

Πρόκειται για μια θέση η οποία μας κατατρέχει καθ’ όλη της διάρκεια της τελευταίας εξαετίας, παρά το διαβόητο PSI του 2012 και τη μείωση του ελληνικού δημόσιου χρέους κατά περίπου 30-50 δισ. ευρώ (εξαρτωμένου του τρόπου υπολογισμού του), αλλά και της αιματηρής δημοσιονομικής προσαρμογής στην οποία έχουμε προχωρήσει κατά το διάστημα αυτό.

Μιας προσαρμογής η οποία έχει οδηγήσει, από πολλού χρόνου τώρα, τη χώρα σε ύφεση αλλά και τον κρατικό προϋπολογισμό σε πρωτογενή πλεονάσματα, αντί των δημοσιονομικών ελλειμμάτων άνω του 12% που εμφάνιζε πριν την υπαγωγή της χώρας σε καθεστώς μνημονίου.

Απότοκο της διαδικασίας αυτής υπήρξε και η σφοδρή «εσωτερική υποτίμηση» την οποία βίωσε η χώρα κατά την διάρκεια των τελευταίων έξι ετών, η οποία αν και υποβοήθησε έως έναν βαθμό τις παραγωγικές και εξωστρεφείς δυνάμεις της, οδήγησε ταυτόχρονα στη ραγδαία απαξίωση κάθε στοιχείου ενεργητικού στα χέρια νοικοκυριών ή επιχειρήσεων. 

Ως αντιστάθμισμα στη σφοδρότητα της εσωτερικής υποτίμησης, το σύνολο των μνημονίων που έχει συνάψει έως τώρα η Ελλάδα με τους εταίρους και δανειστές της προέβλεπε την προώθηση διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, η επιτυχής εξέλιξη των οποίων θα οδηγούσε στην αύξηση της ανταγωνιστικότητας του ελληνικού προϊόντος και στην ανάκαμψη της οικονομικής δραστηριότητας.

Ριζικές μεταρρυθμίσεις του είδους αυτού η χώρα μας δεν κατόρθωσε να υλοποιήσει, τουλάχιστον, κατά τον αναγκαίο βαθμό.

Ως αποτέλεσμα, επί έξι χρόνια τώρα, υιοθετώντας το ένα μνημόνιο μετά το άλλο, η Ελλάδα -αλλά και οι δανειστές της- δεν έχουν κατορθώσει να αντιμετωπίσουν ένα εκ των δυο βασικότερων αιτίων της ελληνικής κρίσης. Την απουσία ικανότητας δημιουργίας πλούτου.

Πλούτου για τις επιχειρήσεις, για τους πολίτες και βεβαίως για την ίδια τη χώρα, η οποία θα μπορούσε -ευλόγως- να αντιμετωπίσει ευχερέστερα τις τοκοχρεολυτικές της υποχρεώσεις, εάν βρισκόταν σε αναπτυξιακή τροχιά.

Ο δε έτερος λόγος, το δημοσιονομικό έλλειμμα, αντιμετωπίστηκε κυρίως μέσω της βαρύτατης φορολόγησης αλλά και των λεγόμενων οριζόντιων περικοπών, που επέτειναν την υφεσιακή πορεία της χώρας.

Υπό το πρίσμα αυτό, όμως, επί έξι χρόνια τώρα «κυνηγάμε την ουρά μας» και κλωτσάμε το «τενεκεδάκι» ένα βήμα παρακάτω, έως το επόμενο μνημόνιο…

Τόσο εμείς, όσο και οι εταίροι και δανειστές μας, οι οποίοι ήδη από τον Νοέμβριο του 2012 έχουν αναγνωρίσει την ανάγκη περαιτέρω ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους, ώστε να καταστεί ευχερέστερη η εξυπηρέτησή του.

Καθ' όλη τη διάρκεια των ετών αυτών, όμως, ουδείς έχει ανταποκριθεί στο χρέος του.

Ούτε η Ελλάδα -διαμέσου των εκάστοτε πολιτικών ηγεσιών της- μπόρεσε ή είχε τη βούληση να προωθήσει τις αναγκαίες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητάς της και της ικανότητάς της να παράγει πλούτο, ούτε όμως και οι εταίροι μας ανταποκρίθηκαν στη δέσμευση που είχαν αναλάβει στο Eurogroup του Νοεμβρίου 2012.

Τέταρτο μνημόνιο είναι σαφές ότι δεν θα υπάρξει.

Εάν το υφιστάμενο δεν τελεσφορήσει, όχι μόνον οι κόποι τόσων ετών θα αποδειχθούν μάταιοι, αλλά θα υπάρξουν νέα και πολύ σοβαρότερα δεινά για τον τόπο μας.

Εάν όλοι δεν κάνουν το χρέος τους τώρα, άλλη ευκαιρία δεν θα υπάρξει…