Η ώρα της Ελλάδας

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η Ευρώπη απέτυχε.

Ούτε την τρέχουσα προσφυγική - μεταναστευτική κρίση μπόρεσε να αντιμετωπίσει, αλλά ούτε και να προασπίσει τις πλέον θεμελιώδεις αρχές και αξίες που -όφειλαν να- διέπουν τη λειτουργία της.

Ο ανθρωπισμός και η αλληλεγγύη προς τον αναξιοπαθούντα συνάνθρωπο, τον πρόσφυγα και εκείνον που αναζητά ασφάλεια και προστασία από τον πόλεμο δεν χάθηκαν μόνον με το πρόσφατο κλείσιμο του διαδρόμου των δυτικών Βαλκανίων, αλλά με τη συνολική στάση που έχει επιδείξει η ΕΕ καθ’ όλη τη διάρκεια αυτής της κρίσης.

Επί ένα χρόνο και πλέον παρατηρεί άβουλη εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους να διασχίζουν το Αιγαίο, τη Μεσόγειο και όποια άλλη οδό μπορέσουν να βρουν διαθέσιμη, με τη βοήθεια ή μη των διακινητών, δίχως να είναι σε θέση να διαμορφώσει μια συγκροτημένη πολιτική για τη διαχείριση αυτών των ροών.

Μόνον την ύστατη ώρα και αφού η κρίση είχε πλέον κορυφωθεί, έκρινε ότι οφείλει να χαράξει μια συγκροτημένη πολιτική για την αντιμετώπισή της και αυτή δεν ήταν άλλη από το κλείσιμο των συνόρων.

Ως αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής, η Ελλάδα, μια χώρα ήδη στη δική της κρίση, δέχεται σήμερα έναν ολοένα αυξανόμενο αριθμό προσφύγων και μεταναστών στα εδάφη της.

Ανθρώπων που βιώνουν καθημερινά συνθήκες εξαθλίωσης στη συνοριακή διάβαση της Ειδομένης, στην Αθήνα, κατά μήκος των εθνικών οδικών δικτύων, στα νησιά ή στην ενδοχώρα.

Αυτή η εικόνα πρέπει να αλλάξει. Αυτή η κατάσταση πρέπει να αλλάξει.

Πρέπει να αλλάξει με τη δική μας βοήθεια, είτε αυτή εκφραστεί συλλογικά, μέσω της Πολιτείας, είτε ατομικά, μέσω του κάθε πολίτη ο οποίος είναι σε θέση να τείνει χείρα βοηθείας.

Όσο βαθιά κι αν βρισκόμαστε στη δική μας κρίση, όσο αναποτελεσματικοί κι αν έχουμε φανεί στην προσπάθεια ανόρθωσης του δικού μας τόπου, οφείλουμε να κάνουμε ό,τι μπορούμε για τον τερματισμό του δράματος τόσων χιλιάδων ανθρώπων που βρίσκονται σήμερα στα εδάφη μας.

Ανεξάρτητα από τα όποια κονδύλια προσφερθούν από τους Ευρωπαίους εταίρους μας προς τον σκοπό αυτό, η Ελλάδα οφείλει να δείξει τώρα το ανθρώπινο πρόσωπό της και να αποκαταστήσει αυτές τις αξίες που χάθηκαν στο μονοπάτι των Βαλκανίων.

Να προσφέρει στοιχειώδεις συνθήκες στέγασης, σίτισης και υγιεινής, τουλάχιστον έως ότου μπορέσουν αυτοί οι άνθρωποι να βρουν κάπου αλλού τη μοίρα τους.

Εάν υπάρχει μια στιγμή κατά την οποία η κρατική μηχανή πρέπει να δράσει κατά τρόπο αποτελεσματικό, αυτή είναι η παρούσα.

Όχι μόνον για να ανταποκριθεί με ίδια μέσα στις ανάγκες αυτές, αλλά και για να συντονίσει τη μαζική εθελοντική προσφορά που εκδηλώνεται από τον κάθε πολίτη.

Οι εικόνες που είδαμε πρόσφατα στο κέντρο της Αθήνας, στην πλατεία Συντάγματος, οφείλουν να μην επαναληφθούν.

Σύντομα, όπως είπε χθες μια ψυχή, η τρέχουσα ανθρωπιστική κρίση κινδυνεύει να εξελιχθεί σε ανθρωπιστική καταστροφή και το ενδεχόμενο αυτό οφείλουμε να το αποτρέψουμε.

Η υπόθεση αυτή -ευλόγως- δεν αφορά ιδεολογίες, κόμματα ή κυνήγι ευθυνών σχετικά με όσους την άφησαν  να εξελιχθεί στις σημερινές της διαστάσεις.

Αφορά στον άνθρωπο και τον πολιτισμό.

Εάν όντως πιστεύουμε ότι οι έννοιες αυτές έχουν την οποιαδήποτε αξία στις ημέρες μας, οφείλουμε να τις προστατεύσουμε έμπρακτα.

Έως τώρα, η Ευρώπη έστειλε τα λάθος μηνύματα.

Ας προσπαθήσουμε, τουλάχιστον, εμείς να στείλουμε τα σωστά…