Μην παίζετε με τους πρόσφυγες

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα

Σύμφωνα με τους άγραφους νόμους της Ανατολής, η πόρτα του σπιτιού σου είναι πάντα ανοικτή για όποιον ζητήσει τη φιλοξενία σου. Ακόμη και για τον εχθρό σου.

Την επόμενη ημέρα θα μπορέσεις να τον αποχαιρετήσεις, αλλά αφού πρώτα έχεις φροντίσει να τον φιλοξενήσεις, να τον προστατεύσεις και να τον περιθάλψεις, εάν το χρειάζεται.

Αυτά στην -όχι τόσο μακρινή- Ανατολή.

Στη χώρα μας, η οποία βρίσκεται ως γνωστόν μεταξύ Ανατολής και Δύσης, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά ή τόσο σαφή, δυτικότερα, δε, είναι ακόμη πιο συγκεχυμένα, κατά  τα φαινόμενα…

Εάν έχει δίκιο σε ένα πράγμα από όσα είπε χθες ο φίλτατος κ. Αρ. Μπαλτάς, αυτό είναι, πράγματι, ότι «η ντροπή της Ειδομένης είναι ντροπή της ανθρωπότητας».

Είναι, όμως, και δική μας ντροπή. Όπως είναι και της Ευρώπης.

Ουδεμία τιμή μάς περιποιεί ο τρόπος  με τον οποίο έχει εξελιχθεί έως τώρα το προσφυγικό δράμα, είτε στην Ειδομένη, είτε οπουδήποτε αλλού στην Ελλάδα και σαφώς δεν συνιστά λόγο υπερηφάνειας, το γεγονός ότι «δεν προσπαθούμε να τους εκδιώξουμε, ούτε να τους μαζέψουμε και να τους μαντρώσουμε», όπως επίσης είπε χθες ο φίλτατος κ. Μπαλτάς, αλλά ότι «προσπαθούμε να τους πείσουμε να πάνε στους καταυλισμούς, που με πυρετώδεις ρυθμούς φτιάχνονται στη χώρα», όπως πρόσθεσε.

Για ποιους καταυλισμούς μιλά ο κ. Μπαλτάς και για ποιους πυρετώδεις ρυθμούς;

Ουδείς λόγος υπερηφάνειας θα έπρεπε να υπάρχει για την ταχύτητα με την οποία ανταποκρίθηκε στην παρούσα κρίση είτε η ελληνική κυβέρνηση, είτε συνολικά η ΕΕ.

Όπως, αντίστοιχα, ουδεμία τιμή περιποιεί στο πολιτικό προσωπικό της χώρας μας η αντιπαράθεση που έχει αρχίσει να ξεδιπλώνεται αναφορικά με το προσφυγικό ζήτημα.

Τίποτε από όλα αυτά δεν είναι άξιο τιμής.

Όσο για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίστηκαν το τελευταίο διήμερο από τους βόρειους γείτονές μας όσοι εκ των προσφύγων - μεταναστών προσπάθησαν να διασχίσουν την ελληνο-σκοπιανή μεθόριο, εκεί είναι που η ντροπή ξεχειλίζει.

Δίχως καμία αμφιβολία, οι χιλιάδες άνθρωποι που διέσχισαν τα θαλάσσια σύνορά μας στη διάρκεια του τελευταίου έτους, με προορισμό τη Γερμανία, το έπραξαν παράνομα.

Όμως, το έπραξαν κατόπιν των κελευσμάτων της Γερμανίας αλλά και της πολιτικής «ανοικτών θυρών», που έμμεσα ξεδίπλωσε η ελληνική κυβέρνηση. Δεν χτύπησαν απρόσκλητοι την πόρτα μας, από ό,τι κι αν προσπαθούσαν να διαφύγουν αυτοί οι άνθρωποι.

Σήμερα και αφού σχεδόν ένα εκατομμύριο εξ αυτών βρήκε τον δρόμο του για τη Δυτική Ευρώπη, ένας σημαντικός και ολοένα αυξανόμενος αριθμός προσφύγων και μεταναστών στέκει εγκλωβισμένος στη χώρα μας.

Όσοι κρατούν τα ηνία του τόπου όφειλαν να είχαν προβλέψει ότι κάποτε θα ερχόταν και αυτή η στιγμή και αντί να επιχειρήσουν το επικίνδυνο παιχνίδι του «quid pro quo» με το προσφυγικό και την οικονομική κρίση στην Ελλάδα, να είχαν κάνει το «κουμάντο» τους εγκαίρως.

Οι καταυλισμοί, για τους οποίους μιλά ο κ. Μπαλτάς, όφειλαν να έχουν ολοκληρωθεί εδώ και καιρό.

Όπως εδώ και καιρό όφειλε η χώρα μας να έχει τελειώσει με αυτή την υπόθεση των hot spots, ώστε να είναι σε θέση να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της έναντι της Συνθήκης Σένγκεν, αλλά και της πιστοποίησης του κάθε πρόσφυγα ή μετανάστη, μήπως και κρατηθούν ανοικτά τα σύνορα…

Ουδέποτε, δε, έπρεπε να είχε αφήσει τους ανθρώπους αυτούς στη μοίρα τους και λεία στις ορέξεις του κάθε διακινητή ή καιροσκόπου, στην Ειδομένη, στην πλ. Βικτωρίας, στον Πειραιά ή όπου αλλού…

Πουθενά σε όλα αυτά δεν υπάρχει ανθρωπισμός και σαφέστατα πουθενά σε όλα αυτά δεν υπάρχει τιμή.

Καλό θα ήταν, δε, να μην υπάρξει ακόμη περισσότερο «παιχνίδι».