Αν ο πρόεδρος Μπους και οι συνεργάτες του στοχεύουν σε μια γρήγορη επικράτηση με ελάχιστες ανθρώπινες απώλειες (ειδικά σε Αμερικανούς και Βρετανούς στρατιώτες), ο Σαντάμ στοχεύει στο ακριβώς αντίθετο.

Για εκείνον ο άμαχος πληθυσμός (πάνω από 200.000 ήταν οι συνολικές απώλειες του Ιράκ στον πρώτο πόλεμο του Κόλπου) είναι ασπίδα και πολιτικό ”χαρτί” που θα πέσει με γδούπο στο τραπέζι εάν και εφόσον καταφέρει να κρατήσει το ”οχυρό” της Βαγδάτης.

Αμφότεροι βεβαίως οι αντιπαρατιθέμενοι ηγέτες ”αλληθωρίζουν” προς την παγκόσμια κοινή γνώμη. Αμφότεροι γνωρίζουν ότι εάν οι στρατιώτες του Ιράκ παραδοθούν κατα μάζες, εάν οι Αμερικανοί επικρατήσουν με ελάχιστες απώλειες, ο κ. Μπους έχει κερδίσει την παρτίδα (απέναντι και στους κατ’ αυτόν ”αποστάτες” του ΟΗΕ )με... άνεση.

Αμφότεροι γνωρίζουν επίσης ότι αν ο Σανταμ γίνει ”ελεύθερος πολιορκημένος” επί μεγάλο διάστημα, έστω σε ένα κλάσμα του κράτους του Ιράκ με επίκεντρο την πρωτεύουσα, ένα μέρος της παρτίδας των Αμερικανών έχει χαθεί. Και τότε η τράπουλα ενδεχομένως θα ξαναμοιραστεί, με τη συμμετοχή όσων έμειναν έξω από τις επιχειρήσεις.

Σημαντικό ρόλο σε μια τέτοια εξέλιξη εκτιμάται οτι θα παίξει και η αναμενόμενη άρνηση εκ μέρους πολλών αραβικών και γενικότερα ισλαμικών το θρήσκευμα κρατών, να αναγνωρίσουν μια νέα ”κυβέρνηση” αμερικανικής επιβολής, εφόσον ο ιρακινός δικτάτορας εξακολουθεί να κατέχει τη Βαγδάτη, έστω και πολιορκημένος!

Στην υπηρεσία των Αμερικανών η υπερ-υψηλή τεχνολογία, η... ανισορροπία στρατιωτικών δυνάμεων, οι... διακαναλικές δημόσιες σχέσεις και βέβαια η εσωτερική δυσαρέσκεια των Ιρακινών ενάντια στον δικτάτορα που καθιστά ακόμη πιο ευάλωτο το ηθικό τους απέναντι σε ψυχολογικά και υλικά πλήγματα.

Στο ”πλευρό” του Σαντάμ, όσο περνά ο χρόνος, (χωρίς βέβαια να τον υποστηρίζουν), οι διαδηλωτές κατά του πολέμου που δημιουργούν ”κλίμα”, το γεγονός ότι ο ίδιος είναι αδίστακτος στη χρήση οποιουδήποτε μέσου που θα εξασφαλίσει την επιβίωσή του (όπως οι ανθρώπινες ασπίδες), αλλά και η αποστροφή των Αμερικανών απέναντι σε οποιαδήποτε επιχείρηση μπορεί τελικά να προκαλέσει μεγάλες απώλειες ”φίλιων δυνάμεων”.

Στην πράξη ίσως πρόκειται για τον πλέον ”διπλωματικό” στη διεξαγωγή του πόλεμο στην Ιστορία, έναν πόλεμο όπου τα τεχνικά μέσα υποκαθιστούν σε ορισμένες περιπτώσεις πλήρως τον ανθρώπινο παράγοντα, έναν πόλεμο που για τους Αμερικανούς δεν στρέφεται εναντίον ανθρώπων τόσο, όσο στρέφεται εναντίον ”δομών” και ψυχολογίας του αντιπάλου.

Πρόκειται ίσως για την πρώτη φορά που φαίνεται τόσο καθαρά η προσπάθεια των Αμερικανών να δαπανήσουν δολάρια (σε πάσης φύσεως υλικό) προκειμένου να γλιτώσουν τις ανθρώπινες απώλειες, όχι μόνον τις δικές τους, αλλά όσο αυτό είναι δυνατόν και του... αντιπάλου, γεγονός που ίσως αποτελέσει πρότυπο (μια πρόβα τζενεράλε) και για άλλους... ”ανθρωπιστικούς-προληπτικούς πολέμους” στο άμεσο ή το απώτερο μέλλον.

Πολέμους που θα στηρίζονται σε ”όπλα εντυπώσεων”, τα οποία χρησιμοποιούνται ελάχιστα, αλλά έχουν τόσο εντυπωσιακές και καταστροφικές επιπτώσεις και με τέτοια ακρίβεια ώστε καταρρακώνουν το ηθικό και τη διάθεση του αντιπάλου να προβάλει αντίσταση.

Κι όπως φαίνεται και στο σχετικό θέμα του φακέλου, το... budget που έχουν στη διάθεση τους είναι τεράστιο, όπως άλλωστε και τα ευρύτερα οικονομικά συμφέροντα στην περιοχή.

*Διαβάστε τις διάφορες πτυχές του πολέμου στο Ιράκ στα 6 υποθέματα του φακέλου, όλα τα στοιχεία για τις δυνάμεις, τα όπλα, το κόστος, τις τραγικές συνέπειες σε ανθρωπιστική καταστροφή, σε πλήρη ανάλυση μέσα και από τα επιλεγμένα links σε άλλους δικτυακούς τύπους του εξωτερικού.