Παρότι η τελική έκβαση του πολέμου στον Κόλπο θεωρείται περίπου δεδομένη, η στρατιωτική επικράτηση δεν είναι στην πραγματικότητα το μόνο, πιθανώς ούτε καν το κυριότερο ζητούμενο για τους επιτιθέμενους, όπως αναφέρουν έγκυροι διεθνείς αναλυτές στο BBC News και την ”Washington Post”.

Το ίδιο βέβαια ισχύει και για τις αγορές, οι οποίες θα παρακολουθήσουν στενά πόσο γρήγορα και πόσο αναίμακτα (σε αμερικανικές απώλειες) θα κατορθώσουν να επιβληθούν οι επιτιθέμενες δυνάμεις.

Με το στρατιωτικό σχέδιο της επίθεσης να έχει ήδη τεθεί σε εφαρμογή, ο φόβος για απώλειες στην πλευρά των επιτιθέμενων πηγάζει, κυρίως, από την ενδεχόμενη αντίσταση των Ιρακινών μέσα στην ίδια τη Βαγδάτη.

Σχετικά με τις ανθρώπινες απώλειες, το BBC News επισημαίνει ότι ο πιθανός ανταρτοπόλεμος των Ιρακινών μέσα στη Βαγδάτη μπορεί να αυξήσει κατακόρυφα τον αριθμό των θυμάτων για τις αμερικανικές δυνάμεις, ενώ σ’ αυτή την περίπτωση θα εκτοξευτεί και ο αριθμός των θυμάτων στις τάξεις του άμαχου πληθυσμού του Ιράκ.

Και τα δύο θα πλήξουν άσχημα τη δημόσια εικόνα των πρωταγωνιστών της νέας επιχείρησης εναντίον του Ιράκ, ενώ ενδέχεται να ανατρέψουν τη ”δημοτικότητα” του πολέμου, ακόμη και στην αμερικανική κοινή γνώμη.

Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση που οι πολεμικές επιχειρήσεις τραβήξουν σε μάκρος. ”Για τον Μπους νίκη στο Ιράκ σημαίνει σύντομος πόλεμος”, αναφέρει ο πρώην στρατιωτικός και ειδικός στα διεθνή θέματα Andrew Bacevitch.

Προς το παρόν, πολλοί αναλυτές προεξοφλούν ότι οι πολεμικές επιχειρήσεις θα διαρκέσουν δύο έως τρεις εβδομάδες. Ορισμένοι όμως επιμένουν ότι οι επιχειρήσεις θα μπορούσαν να ”κολλήσουν” στις κατοικημένες περιοχές και να κρατήσουν έως το... καλοκαίρι!!

Οπως και να ’χει, μετά τις δύο εβδομάδες τα πράγματα για τους επιτιθέμενους δυσκολεύουν, όχι τόσο στο μέτωπο του Ιράκ, όσο στα εσωτερικά τους μέτωπα, ενώ κρίσιμο όριο -ιδίως για την αμερικανική κοινή γνώμη- θεωρείται επίσης η διάρκεια του πρώτου πολέμου στον Κόλπο που κράτησε πέντε εβδομάδες.

Για κάποιους άλλους αναλυτές, όπως ο Stephen Zunes, που είναι ειδικευμένος σε θέματα αμερικανικής πολιτικής στη Μέση Ανατολή, σημασία δεν θα έχει μόνο η διάρκεια του πολέμου. Ισως πιο σημαντικές να αποδειχθούν οι απώλειες που θα υποστούν τα αμερικανικά στρατεύματα.

Οπως αναφέρει ο ίδιος, η αμερικανική κοινή γνώμη δεν δυσανασχέτησε ιδιαίτερα για τη διάρκειας 11 εβδομάδων επιχείρηση των αμερικανικών δυνάμεων στη Σερβία και το Κόσοβο, το 1999, ακριβώς επειδή δεν υπήρχαν απώλειες Αμερικανών!!

Αλλος Αμερικανός ειδικός (και βετεράνος αξιωματικός των Πεζοναυτών) δεν διστάζει να προσδιορίσει το ”κρίσιμο σημείο από πλευράς αμερικανικών απωλειών στους 200 νεκρούς στη διάρκεια 30 ημερών πολέμου”, τονίζοντας ότι κάτι τέτοιο θα ήταν για τη δημόσια εικόνα του προέδρου Μπους ”πραγματική καταστροφή”.

Στο σημείο αυτό αξίζει να σημειωθεί ότι οι ΗΠΑ ενδέχεται να μεταφέρουν σημαντικό αριθμό επίγειων δυνάμεων στο βόρειο Ιράκ ώστε να διαφυλάξουν τις πετρελαϊκές πηγές που βρίσκονται εκεί και να κρατήσουν υπό έλεγχο τους Κούρδους του βορείου Ιράκ.

Με την άρνηση της Τουρκίας να αφήσει αμερικανικά στρατεύματα να περάσουν από το έδαφός της, η μόνη λύση που απομένει για τις αμερικανικές δυνάμεις είναι η χρήση των αερομεταφερόμενων μεραρχιών που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στο Κουβέιτ.

Αν αναλογιστεί κανείς την απόσταση και μόνο που θα κληθούν να διανύσουν τα μεταγωγικά αεροσκάφη, πάνω από το Ιράκ, εύκολα συμπεραίνει ότι το εγχείρημα αυτό περικλείει πολλούς κινδύνους.

Τέλος, δεν λείπουν και οι ειδικοί που τονίζουν την τεράστια σημασία που θα έχουν για την πραγματική νίκη ή ήττα οι απώλειες στον άμαχο πληθυσμό, ένα ζήτημα που σχετίζεται και με τη διάρκεια του πολέμου.

Κι αυτό γιατί θεωρείται δεδομένο ότι μετά από 5-6 εβδομάδες ένα μεγάλο μέρος του άμαχου πληθυσμού (ιδίως ηλικιωμένοι και παιδιά) θα διατρέξει θανάσιμους κινδύνους, όχι μόνον από τις ”παράπλευρες απώλειες” των βομβαρδισμών, αλλά και από την πείνα, τη δίψα και τις επιδημίες.