Κάτι παραπάνω από 40 μέρες απομένουν μέχρι την 25η Μαΐου, την ημερομηνία εφαρμογής του κοινοτικού κανονισμού για την προστασία των προσωπικών δεδομένων. Κι όμως, κατά γενική ομολογία όσων ασχολούνται επαγγελματικά με το συγκεκριμένο θέμα, η πλειονότητα των ελληνικών επιχειρήσεων, εξαιρουμένων ορισμένων μεγάλων κυρίως εταιριών, εξακολουθεί να μην είναι επαρκώς ενημερωμένη για τις επιπτώσεις αυτού του κανονισμού, παραμένοντας λιγότερο ή περισσότερο απροετοίμαστη για την εφαρμογή του.

Πρόκειται για θέμα σοβαρότατο, καθώς η έννοια των προσωπικών δεδομένων, με βάση την οδηγία, είναι ευρύτατη. Και περιλαμβάνει βεβαίως όχι μόνο τα στοιχεία των πελατών της αλλά και εκείνα των προμηθευτών, των εργαζομένων αλλά και των συνεργατών, εφόσον πρόκειται για φυσικά πρόσωπα.

Τα όσα συνέβησαν με το περίφημο πλέον Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο αποτελούν περισσότερο την αφορμή παρά την αιτία για το σημείωμα αυτό. Επί της αφορμής, λοιπόν, το ερώτημα είναι απλό: Πώς είναι δυνατόν, άνθρωποι που «προέρχονται από τους χώρους της επιστήμης, της εκπαίδευσης και της τέχνης», η επιστημονική συγκρότηση και το κύρος των οποίων «αποτελούν εγγύηση για την απρόσκοπτη λειτουργία του Συμβουλίου και τη συμβολή του στην προστασία, την ανάδειξη και διαχείριση της Πολιτιστικής Κληρονομιάς» (όπως αναφέρει η ιστοσελίδα του ΚΑΣ παραθέτοντας και τη σύνθεση του Συμβουλίου), να έλαβαν απόφαση εναντίον της κινηματογράφησης στα αρχαία μνημεία του Σουνίου;

Η ανοικτή καταδίκη εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των παράνομων ενεργειών της Τουρκίας ενάντια στην Ελλάδα και την Κύπρο, αποτελεί αδιαμφισβήτητα μια σημαντική διπλωματική εξέλιξη. Η οποία σηματοδοτεί μεταξύ άλλων και τη συναντίληψη με τους εταίρους μας, για τη σημαντική ζημία που μπορεί να προκαλέσει η συμπεριφορά της γείτονος όχι μόνον στην ομαλή επαναφορά της χώρας μας σε τροχιά ανάπτυξης, αλλά και στις ευαίσθητες ισορροπίες της ευρύτερης περιοχής.

Εν τούτοις, η αντίδραση του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών, που εν πολλοίς απέρριψε την ευρωπαϊκή παρέμβαση, χαρακτηρίζοντάς την «απαράδεκτη» και μεροληπτική, δείχνει ότι η Τουρκία δεν λαμβάνει ιδιαιτέρως υπόψη της τις λεκτικές παραινέσεις της Ευρώπης.

Μια απλή ανάγνωση της πρόσφατης ανάλυσης της αμερικανικής Stratfor με τίτλο «Η θέση της Τουρκίας μετά την Αφρίν», που προέβλεψε την πτώση της πόλης και φιλοξένησε το Euro2day.gr στο πλαίσιο της συνεργασίας του με την εταιρία γεωστρατηγικού Intelligence, αρκεί για να αντιληφθεί ο αναγνώστης ότι η γειτονική μας χώρα έχει εμπλακεί σε πολύ ευρύτερες περιπέτειες, απ' ό,τι συνιστούν οι προκλήσεις της εναντίον της Ελλάδας και της Κύπρου.

Από την πλευρά της Τουρκίας, η εισβολή στο συριακό έδαφος, εναντίων των Κούρδων, συνιστά εφαρμογή του δόγματος «η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση». Η διαρκώς στενότερη προσέγγιση των Αμερικανών με τους Κούρδους, στη Συρία και στο Ιράκ (καθώς αποτελούν πλέον ίσως τον μοναδικό αξιόπιστο σύμμαχο στην περιοχή), που κορυφώθηκε με τις ατυχείς δηλώσεις περί σχηματισμού κουρδικού στρατού (!) δυνάμεως 35.000 ανδρών, ανησυχεί σφόδρα την Τουρκία, που έχει να αντιμετωπίσει τις κουρδικές αλυτρωτικές επιδιώξεις μέσα στο έδαφός της.

Κάποιοι από τους φίλους αναγνώστες ίσως να αναρωτήθηκαν προ τριών εβδομάδων, για ποιο λόγο η στήλη αφιέρωσε χώρο στο θέμα της έντασης με την Τουρκία, κι όχι σε κάποιο οικονομικής φύσεως ζήτημα, όπως συνήθως πράττει.

Η απάντηση, ολοφάνερη πλέον, είναι ότι η ένταση με την Τουρκία, προφανώς με απόλυτη υπαιτιότητα της δεύτερης, αποτελεί το πιο κρίσιμο ζήτημα απ' όσα έχουν ανακύψει τελευταία. Διότι μπορεί να επηρεάσει δυσμενώς όχι μόνο την ίδια την ασφάλεια της χώρας μας και της ευρύτερης περιοχής, αλλά και τις οικονομικές εξελίξεις, ιδίως στον χώρο του τουρισμού, παρεμποδίζοντας την προσπάθεια ανάκαμψης.