Η υπόθεση Creta Farms δεν αποκλείεται να μείνει στη ιστορία της ελληνικής κεφαλαιαγοράς, ως case study της καταστροφής που μπορεί να επιφέρει η ανηλεής διαμάχη δύο αδερφών-μεγαλομετόχων, στην εταιρία που από κοινού δημιούργησαν.

Όπως από την αρχή είχε επισημάνει το Euro2day.gr, η υπόθεση ξεπερνά κατά πολύ το αν ο ένας αδελφός δάνεισε ή όχι την εταιρία και φαίνεται να αγγίζει μια σειρά από θέματα χρηστής διαχείρισης και εταιρικής διακυβέρνησης, σε μια εισηγμένη εταιρία που ενώ για ένα διάστημα εμφανίστηκε ως «αναδυόμενο αστέρι» στην αγορά τροφίμων, κατέληξε να χρωστά πάνω από 109,5 εκατομμύρια ευρώ στις τράπεζες, με ίδια κεφάλαια μόλις 6,5 εκατ. ευρώ και EBITDA 5,8 εκατ. ευρώ.

Παρότι ο ένας αδελφός, ο Κωνσταντίνος Δομαζάκης προχώρησε σε μηνύσεις και καταγγελίες εναντίων του έτερου αδελφού, διατυπώνοντας ισχυρισμούς και απαιτήσεις που εφόσον ισχύουν θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι επιφέρουν βαρύτατες κατηγορίες για χειραγώγηση, κατάχρηση, υπεξαίρεση κ.λπ., (εμπλέκοντας έτσι και τον εαυτό του ως διευθύνοντα σύμβουλο) είναι αξιοσημείωτο ότι η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς για μια ακόμη φορά ΔΕΝ έχει κινητοποιηθεί προκειμένου να εξετάσει αν ευσταθούν οι κατηγορίες αυτές. Κι εμφανίζεται απλώς να «αναμένει» το πόρισμα της PWC για το εάν ο εν λόγω αδερφός έχει όντως απαίτηση κατά της εταιρείας για κεφάλαια με τα οποία ισχυρίζεται ότι την χρηματοδότησε!

Οι κάλπες της Κυριακής έβγαλαν καθαρό νικητή τη Νέα Δημοκρατία, με διαφορά ακόμη μεγαλύτερη από την αναμενόμενη μέσω δημοσκοπήσεων, διαφορά που της δίνει ξεκάθαρο «αέρα νίκης» για τις επερχόμενες εθνικές εκλογές κι αποτελεί το καλύτερο για εκείνη εκλογικό αποτέλεσμα από το 2009.

Κατόπιν αυτού, η απόφαση του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα να ανακοινώσει την προκήρυξη εθνικών εκλογών (με πιθανότατη, αν όχι βέβαιη, ημερομηνία διεξαγωγής την 30ή Ιουνίου) αποτελούσε τη μόνη υπεύθυνη λύση, ακόμη περισσότερο καθώς και ο ίδιος έδωσε χαρακτήρα «ψήφου εμπιστοσύνης» στις ευρωεκλογές.

Είναι κοινό μυστικό ότι σε θέματα εταιρικής διακυβέρνησης, το ελληνικό χρηματιστήριο ουδέποτε είχε δάφνες να δρέψει. Σε μεγάλο βαθμό, αυτό οφείλεται στην ίδια τη φύση των ελληνικών επιχειρήσεων, εισηγμένων και μη, δηλαδή στο ότι είναι στην πλειονότητά τους οικογενειακές επιχειρήσεις, των οποίων οι ιδιοκτήτες έχουν συνηθίσει «να τις μπερδεύουν με την τσέπη τους».

Κάτι που θα έπρεπε βεβαίως να αλλάζει ριζικά με την εισαγωγή τους στο Χρηματιστήριο, όταν πλέον οι ιδιοκτήτες μεταβάλλονται σε συνιδιοκτήτες, έχοντας αποκτήσει νέους μετόχους, μικρούς και μεγάλους. Θα έπρεπε, γράφουμε, διότι υπήρξαν και υπάρχουν σημαντικές ενδείξεις ότι κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει σε πολλές εταιρείες.

Μετά τα αλλεπάλληλα σοκ που προκάλεσαν οι οικονομικές κρίσεις, η επανεμφάνιση ακραίων πολιτικών ρευμάτων και οι γεωπολιτικές μεταβολές ισορροπιών, γίνεται σταδιακά φανερό ότι βρισκόμαστε σε μια νέα εποχή, απ’ όλες τις απόψεις: οικονομικές, τεχνολογικές, κοινωνικές και γεωπολιτικές.

Η αρχική έκπληξη και αδράνεια των ηγεσιών αντικαθίσταται από κάποια «βήματα μπροστά», χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχουν βρεθεί οι νέες λύσεις, οι νέες ισορροπίες που θα διαφυλάξουν τις αξίες της «αστικής Δημοκρατίας» και του ευρωπαϊκού Διαφωτισμού.

Με αφορμή την επαναφορά στο προσκήνιο της τραγωδίας στο Μάτι, ίσως θα πρέπει όλο το πολιτικό σύστημα αλλά κι εμείς οι πολίτες να ξανασκεφτούμε πόση «φαιά ουσία» αναλώνουμε σε θέματα υψίστης σημασίας, τα οποία όμως ελάχιστα σχετίζονται με αυτό που αποκαλούμε «καθημερινότητα».

Θέματα που άπτονται της ασφάλειάς μας, είτε πρόκειται για την Αστυνομία και την Πυροσβεστική, είτε για το Λιμενικό και τις Ένοπλες Δυνάμεις. «Αχρείαστες να 'ναι», λέμε συνήθως για τις παραπάνω υπηρεσίες και τις αναλογιζόμαστε μόνον αν φτάσουν να μας αφορούν προσωπικά και άμεσα, διότι πέσαμε θύματα, ή όταν συμβεί μια τραγωδία!