Η στήλη έχει πάγια αδυναμία στο θέμα της φοροδιαφυγής που μαστίζει τη χώρα και κατά πάγια πρακτική, μεταφέρει το βάρος των δημόσιων οικονομικών στα συνήθη υποζύγια, ήτοι κυρίως στους μισθωτούς και τους ειλικρινείς φορολογούμενους.

Μόλις προχθές ο πρωθυπουργός εξήγγειλε μια σειρά φορολογικών μειώσεων, που αφορούν είτε τις επιχειρήσεις είτε κατά κύριο λόγο τους ελεύθερους επαγγελματίες. Η μείωση του πρώτου συντελεστή για εισοδήματα έως 10.000 ευρώ, από 22% σε 9%, τους τελευταίους κυρίως αφορά.

Η μείωση του συντελεστή για τις επιχειρήσεις από 28% σε 24% και της φορολογίας μερισμάτων από το 10% στο 5% έχει προφανείς σκοπούς αναφορικά με την ενίσχυση της ανάπτυξης, παρότι στο τραπέζι παραμένει η περίφημη «προκαταβολή φόρου», που στην πράξη σχεδόν διπλασιάζει την επιβάρυνση, ιδίως σε περιπτώσεις αυξανόμενης κερδοφορίας από χρόνο σε χρόνο.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μετά από μια δεκαετία κρίσης, στη διάρκεια της οποίας ανοίχτηκαν μεγάλες πληγές στον κοινωνικό ιστό, αλλά ταυτόχρονα τέθηκαν οι βάσεις για να γίνουν σημαντικές αλλαγές στον τρόπο λειτουργίας της χώρας, η νέα κυβέρνηση έχει την ευκαιρία να προχωρήσει σε μεγάλες τομές, τόσο σε σχέση με τις επενδύσεις και την ανάπτυξη όσο και αναφορικά με την «καθημερινότητα» του πολίτη, είτε αυτό αφορά την ασφάλειά του είτε και τη διευκόλυνσή του στις δοσοληψίες με τον κρατικό δεινόσαυρο.

Οι νέες τεχνολογίες, η παγκοσμιοποίηση και η εδραίωση εταιρειών-κολοσσών που ελέγχουν τεράστιο μέρος μιας παγκόσμιας πλέον αγοράς, δημιουργούν ένα δίλημμα που μπορεί να μην είναι καινούργιο (μια και αντίστοιχα φαινόμενα είχαν παρατηρηθεί στο παρελθόν, αλλά σε εθνικό επίπεδο), φαίνεται όμως ότι σύντομα θα χρήζει άμεσης αντιμετώπισης.

Το ερώτημα είναι ποιος -και πώς- θα τα αντιμετωπίσει, όταν από τη φύση τους αυτές οι μονοπωλιακές ή, σε κάποιες περιπτώσεις, ολιγοπωλιακές επιχειρήσεις έχουν παγκόσμια εμβέλεια και άρα απαιτούν «ρύθμιση» σε παγκόσμιο επίπεδο.

Όσοι ενδεχομένως αιφνιδιάστηκαν από την αναδίπλωση της Νέας Δημοκρατίας για το «Μακεδονικό», όπως αυτή εκφράστηκε από υψηλόβαθμα στελέχη της, προφανώς δεν ήθελαν ως τώρα να κατανοήσουν ότι η αντίθεση του κόμματος στη συμφωνία ήταν μέρος του αντιπολιτευτικού παιχνιδιού και, κυρίως, φόβος για το ενδεχόμενο δημιουργίας ενός ισχυρού ακροδεξιού κόμματος, εις βάρος της συνοχής της.

Η «κωλοτούμπα» στο συγκεκριμένο θέμα έχει ήδη ξεκινήσει, και αυτό ήταν αναμενόμενο απ' όσους γνωρίζουν πρόσωπα, πραγματικές αντιλήψεις και καταστάσεις εντός του μεγαλύτερου μέρους της Ν.Δ., αλλά και όσους γνωρίζουν πώς ασκείται η πολιτική από τη θέση της κυβέρνησης, μέσα σε ένα συγκεκριμένο διεθνές πλαίσιο.

Η κυβέρνηση μετράει περίπου μία εβδομάδα «ζωής», οπότε οιαδήποτε απόπειρα κριτικής αλλά και βαρύγδουπων «επαίνων» ασφαλώς δεν αντέχει στη βάσανο της απόδειξης.

Ξεφεύγοντας λοιπόν από τον «συρμό» των χειροκροτημάτων κι αντίστοιχα της εκ των προτέρων απαξίωσης, η στήλη θα επιχειρήσει μια πιο «στρατηγική» αντιμετώπιση των όσων διαφάνηκαν και καταγράφηκαν σε αυτό το συντομότατο χρονικό διάστημα.

1. Η ταχύτητα ανακοίνωσης της κυβερνητικής σύνθεσης, το πολυπρόσωπο της κυβέρνησης (κάτι που ΔΕΝ είναι κατ' ανάγκη αρνητικό, όπως έσπευσαν να σχολιάσουν κάποιοι), αλλά και η απόπειρα εκτεταμένης στοχοθεσίας (μέσω των «μπλε φακέλων») από την πρώτη κιόλας μέρα, φανερώνουν ότι υπό τον Κυριάκο Μητσοτάκη, η Νέα Δημοκρατία δεν επανήλθε απροετοίμαστη στην εξουσία.