Η κυβέρνηση μετράει περίπου μία εβδομάδα «ζωής», οπότε οιαδήποτε απόπειρα κριτικής αλλά και βαρύγδουπων «επαίνων» ασφαλώς δεν αντέχει στη βάσανο της απόδειξης.
Ξεφεύγοντας λοιπόν από τον «συρμό» των χειροκροτημάτων κι αντίστοιχα της εκ των προτέρων απαξίωσης, η στήλη θα επιχειρήσει μια πιο «στρατηγική» αντιμετώπιση των όσων διαφάνηκαν και καταγράφηκαν σε αυτό το συντομότατο χρονικό διάστημα.
1. Η ταχύτητα ανακοίνωσης της κυβερνητικής σύνθεσης, το πολυπρόσωπο της κυβέρνησης (κάτι που ΔΕΝ είναι κατ' ανάγκη αρνητικό, όπως έσπευσαν να σχολιάσουν κάποιοι), αλλά και η απόπειρα εκτεταμένης στοχοθεσίας (μέσω των «μπλε φακέλων») από την πρώτη κιόλας μέρα, φανερώνουν ότι υπό τον Κυριάκο Μητσοτάκη, η Νέα Δημοκρατία δεν επανήλθε απροετοίμαστη στην εξουσία.
2. Από πολιτικής πλευράς, τα πρόσωπα της νέας κυβέρνησης φανερώνουν μια «σύνθεση» μεταξύ διαφόρων «ρευμάτων» της Νέας Δημοκρατίας, μπολιασμένη με ανοίγματα προς το κέντρο, ενώ διατηρεί και έντονο «άρωμα» από την κυβέρνηση Σαμαρά. Όπως θα ανέμενε άλλωστε κάποιος σε ένα πολυσυλλεκτικό κόμμα. Έχει όμως και ατόφια τη σφραγίδα του Κυριάκου, ιδίως σε υπουργεία τα οποία θεωρεί «στρατηγικής σημασίας» ευρύτερα για το έργο της κυβέρνησης, όπως δείχνουν π.χ. οι τοποθετήσεις του Άκη Σκέρτσου ως υφυπουργού παρά τω πρωθυπουργώ, του Τάκη Θεοδωρικάκου ως υπουργού Εσωτερικών και του Κυριάκου Πιερρακάκη στο υπουργείο Επικρατείας και Ψηφιακής Διακυβέρνησης.
3. Πρόθεση του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι, μέσω ορισμένων υπουργών «κλειδιά», αλλά και του γραφείου του, (με τη βοήθεια και του περίφημου πλέον προγράμματος «ΜΑΖΙ»), να ασκεί πολύ σφικτό έλεγχο στο έργο της κυβέρνησής του. Κι εδώ είναι ένα από τα σημεία που φέρνουν στο «νου» τις «εκσυγχρονιστικές» κυβερνήσεις του Κώστα Σημίτη, με τον ίδιο και το «μπλοκάκι» του να δίνουν τη θέση τους σε μια ασφαλώς πιο νέα και «τεχνολογική» βερσιόν.
4. Μέσα σε όλα αυτά, υπάρχει βεβαίως και μια ισχυρή «δόση» επικοινωνίας και εντυπώσεων, καθώς σε αρκετά υπουργεία ο «μπλε φάκελος» περιείχε ασαφείς διακηρύξεις που πολλάκις έχουμε ξαναδεί στο παρελθόν, ενώ σε άλλα κατέγραφε προθέσεις για την παραγωγή έργου που είναι αμφίβολο αν θα γινόταν από δύο ή και τρεις διαδοχικές κυβερνήσεις… Μέσα στο παιχνίδι είναι όμως κι αυτά.
5. Αναμφίβολα αυτή η πρώτη εβδομάδα ως δήλωση προθέσεων αφήνει καλή γεύση. Ο πρωθυπουργός δείχνει ότι επιθυμεί να παράξει έργο, με συγκεκριμένες κατευθύνσεις και ιδιαίτερα «τεχνοκρατική» προδιάθεση.
6. Από αυτής της πλευράς μάλιστα, θα μπορούσαμε να πούμε ότι από την επιτυχία αυτής της κυβέρνησης, θα εξαρτηθεί το αν θα καταστεί ένας ακόμη «μύθος», το μόνιμο «παράπονο» μεγάλης μερίδας του επιχειρηματικού κόσμου (κι όχι μόνον αυτού) για την έως τώρα σταθερά παρατηρούμενη έλλειψη «τεχνοκρατών» στις ελληνικές κυβερνήσεις.
7. Παρότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιχειρεί ένα εκ πρώτης όψεως προσεκτικά σχεδιασμένο «μείγμα» μεταξύ εμπειρότερων πολιτικών προσώπων (κυρίως σε επίπεδο υπουργών) με νεότερους «τεχνοκράτες (σε επίπεδο κυρίως, αλλά όχι μόνο, υφυπουργών), αναντίρρητα η νέα κυβέρνηση έχει τον μεγαλύτερο αριθμό τεχνοκρατών από οποιαδήποτε προηγούμενη. Έρχεται δε σε πλήρη αντιδιαστολή επ' αυτού με τις κυβερνήσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Από το ένα άκρο, φαίνεται να περάσαμε -για τα ελληνικά δεδομένα τουλάχιστον- στο άλλο.
8. Καλώς ή κακώς, όμως, τα βιογραφικά και ο τεχνοκρατισμός δεν αποτελούν από μόνα τους «πανάκεια». Ούτε οι χώρες είναι εταιρείες, ούτε οι υπουργοί «μάνατζερ πολυεθνικής», όπως πολλοί θα ήθελαν να πιστεύουν. Η πολιτική έχει δικές της «αρχές» και δικά της τερτίπια (κι όχι μόνον επικοινωνιακά), ενώ η ελληνική γραφειοκρατία είναι κάτι απρόσωπο αλλά και τόσο ισχυρό, με τις δικές της «νόρμες» και ιδιοσυγκρασίες, που μπορεί εύκολα να καταπιεί ακόμη και τους πιο έμπειρους μάνατζερ του ιδιωτικού τομέα.
Η συμβουλή της στήλης προς τους «φρέσκους» τεχνοκράτες της κυβέρνησης είναι, αφενός, να προσέχουν τι… λένε (για να αποφύγουν τα πολιτικά «μαργαριτάρια», στα οποία φαίνεται να έχουν έφεση οι τεχνοκράτες της πολιτικής) κι αφετέρου, να θυμούνται ότι «πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού». Μια φράση που φανερώνει εμμέσως πλην σαφώς τις διαφορές με οιαδήποτε άλλη επαγγελματική δραστηριότητα.
9. Ένα ακόμη ερώτημα, δεδομένης της σύνθεσης της νέας κυβέρνησης, αφορά τη συνεργασία ανάμεσα στα πιο «πολιτικά» πρόσωπα, που έχουν «μάθει αλλιώς» και στους πιο τεχνοκράτες υφισταμένους τους, που θα πρέπει να φέρουν τη «νέα αντίληψη» αλλά και απέναντι στον σφικτό έλεγχο που τους «υπόσχεται» ο νέος πρωθυπουργός. Ας μην ξεχνάμε τη ρήση «Έξω από το κόμμα είναι οι πολιτικοί μου αντίπαλοι και μέσα στο κόμμα, οι… εχθροί μου».
Σε κάθε περίπτωση, ουδείς μπορεί να καταλογίσει στον Κυριάκο Μητσοτάκη έλλειψη προθέσεων, ούτε και να αρνηθεί ότι έχουμε μπροστά μας κάτι το διαφορετικό, το ασυνήθιστο στην ελληνική πολιτική πρακτική. Το ερώτημα είναι αν θα αποδειχτεί και επιτυχημένο.
Οψόμεθα…
ΥΓ: Ουδεμία μεταρρύθμιση μπορεί να συντελεστεί σε μεγάλους οργανισμούς, που δεν έχουν την αντίστοιχη κουλτούρα των αλλαγών και της ταχείας προσαρμογής, πολύ δε περισσότερο σε κοινωνίες, χωρίς να εξασφαλιστούν ευρύτερες «συναινέσεις», χωρίς ένα «όραμα» το οποίο να ασπαστούν -σταδιακά έστω- σημαντικές πλειοψηφίες.
Αν υπάρχει κάτι που πρέπει να αποφύγει όπως ο διάολος το λιβάνι η νέα κυβέρνηση, είναι η πρακτική του "echo box", δηλαδή του «τεσταρίσματος» πολιτικών και απήχησης στα φίλια Μέσα, στο… Κολωνάκι και στα κυριλέ προάστια! Μια ματιά στα ποσοστά που λαμβάνουν από καταβολής οι γνήσιοι «φιλελεύθεροι» στην Ελλάδα είναι ικανή για να πείσει και τον πιο δύσπιστο.